“Ημέρα ανησυχίας και προβληματισμού” χαρακτηρίζει την 1η Δεκέμβρη η η HOMOphonia, Συλλογικότητα για το Pride της Θεσσαλονίκης.
“Η Ελλάδα σήμερα: Κατέχει τα θλιβερά πρωτεία της αύξησης των κρουσμάτων της HIV λοίμωξης. Είναι η μοναδική χώρα, όπου η σεξουαλική αγωγή στα σχολεία αποτελεί όνειρο καλοκαιρινής νύχτας και απόφαση που σκοντάφτει στους άμβωνες των εκκλησιών. Αντιμετωπίζει με λάθος τρόπο την HIV λοίμωξη, έχοντας θάψει βαθειά στα συρτάρια των αρμόδιων υπουργών κάθε εθνικό σχέδιο δράσης, αντιμετώπισης και καταπολέμησης της εξάπλωσης της HIV λοίμωξης” αναφέρει.
“Είδαμε αποτυχημένους Υπουργούς Υγείας να εξαπολύουν ρατσιστικές επιθέσεις σε οροθετικές γυναίκες, με πρόσχημα την προστασία της δημόσιας υγείας, καταπατώντας ακόμα και τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα στον βωμό του εκλογικού οφέλους. Με την επαίσχυντη αυτή πράξη της διαπόμπευσης των οροθετικών γυναικών τον περασμένο Μάιο, όχι μόνο δεν προστατεύτηκε η δημόσια υγεία, αλλά δόθηκε λανθασμένη εικόνα στον γενικότερο πληθυσμό πως το AIDS αφορά τον υπόκοσμο, τον κόσμο της πορνείας και των ναρκωτικών” τονίζει.
“Εμείς, η HOMOphonia, βλέπουμε καθημερινά τους φίλους μας, τους συντρόφους μας, τους συμπολίτες μας οροθετικούς να στριμώχνονται σε μία και μοναδική μονάδα ειδικών λοιμώξεων (ΜΕΛ). Βλέπουμε ακόμα και σήμερα ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό να φοβάται την επαφή με οροθετικά άτομα, γιατί το Υπουργείο Υγείας δεν φρόντισε να διαφωτίσει με υπεύθυνη ενημέρωση τον κλάδο αυτό πως αν υπάρχει ένας φόβος από την επαφή με τα άτομα που ζουν με τον HIV, αυτός είναι να τα στιγματίσουμε, να τα αποκλείσουμε, να τα στείλουμε στο περιθώριο” τονίζει.
“Σήμερα, στην Ελλάδα της κρίσης, πρέπει όλοι να είμαστε σε επιφυλακή για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για τη δωρεάν χορήγηση της σωτήριας αντιρετροϊκής αγωγής σε όλους τους φορείς του ιού, ανεξαρτήτως καταγωγής, φύλου, χρώματος, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου” αναφέρει.
“Ανησυχούμε, γιατί αυτή η πολιτεία έχει βάλει στο στόχαστρό της επιδόματα και συντάξεις (που είναι η ελάχιστη εναπομείνασα μορφή του κράτους πρόνοιας) και χωρίζει τους οροθετικούς σε δύο κατηγορίες, τους νέους και των παλαιούς, όπου οι νέοι δεν έχουν δικαίωμα πια, ακόμα και στην ελάχιστη αυτή κοινωνική προστασία του επιδόματος” τονίζει.
“Για όλους τους παραπάνω λόγους η 1η Δεκέμβρη δεν είναι γιορτή, αλλά ημέρα εγρήγορσης και αγώνα για την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου!” προσθέτει.