… και της Αλεξανδρινής ποίησης στις «λαϊκές» προσεγγίσεις του Σωκράτη Μάλαμα και του Χρήστου Νικολόπουλου. Κι ένα σπάνιο ποίημα της Μυρτιώτισσας.
Η ποίηση του Καβάφη, παρά το γεγονός ότι φαντάζει από τις πιο δύσκολες για μελοποίηση, εσχάτως, προσεγγίστηκε από συνθέτες όπως οι: Δημήτρης Παπαδημητρίου, Θάνος Μικρούτσικος, Νίκος Ξυδάκης, Λένα Πλάτωνος, Κριστέλλα Δημητρίου κ.α., είτε μεμονωμένα, είτε σε ολοκληρωμένους κύκλους επικεντρωμένους στο πρόσωπο και την ποίηση του μεγάλου Αλεξανδρινού, καθώς, και από περιπτώσεις λαϊκών τραγουδοποιών όπως είναι ο Σωκράτης Μάλαμας, με το «Δεκέμβρης 1903», και οΧρήστος Νικολόπουλος με το ποίημα «Γκρίζα», τοποθετώντας τον ποιητή σε ένα οικείο σύγχρονο μουσικό τοπίο και «περιβάλλοντάς τον» με την αύρα του σύγχρονου «λαϊκού» τραγουδιού.
Στην αναφορά του «Μνήμη και Τέχνη στην ποίηση του Καβάφη» που δημοσιεύτηκε στην φιλολογική Αλεξανδρινή έκδοση Αλεξανδρινή λογοτεχνία, το 1953, ο ποιητής Γιώργος Θέμεληςεπισήμαινε ότι: «ο Καβάφης δε θυμάται για να αναπολήσει, αλλά για να ξαναζήσει το τότε, σαν αισθητής. Δεν επιθυμεί να αλλοιώσει, αλλά να διατηρήσει πιστά», ενώ, στο ποίημά της «Ελεγείο» (20 χρόνια από τον θάνατο του Καβάφη) η Μυρτιώτισσα, έγραφε: «Αδύνατο να φανταστώ Καβάφη έξω από την Αλεξάνδρεια, και πάλι, χωρίς Καβάφη τ’ είν’ η Αλεξάνδρεια;»
Βαγγέλης Αρναουτάκης
Πηγή: ogdoo.gr