Αναδημοσίευση από τη Lifo
“Υπάρχει όπως φαίνεται μία μυστική σχέση συνενοχής ανάμεσα στην επανανακάλυψη της Rosa Luxemburg και τις εποχές της αμφισβήτησης. Η τελευταία φορά που η ζωή και το έργο της Rosa Luxemburg προκάλεσαν τόσο ενδιαφέρον στη Γαλλία ήταν στις δεκαετίες του ’60 και του ’70, όταν “το βάθος του ουρανού ήταν κόκκινο”. Θα μπορούσε η πρόσφατη κυκλοφορία βιβλίων που την αφορούν να σηματοδοτήσει μία νέα “κριτική” εποχή ; Οι ιδέες της, πάντως, είναι πολύ ζωντανές σήμερα, όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και στη Λατινική Αμερική, στα πλαίσια της συζήτησης για το “σοσιαλισμό στον 21 αιώνα”… Μία επιλογή από τις επιστολές της δημοσιεύτηκε από την ηθοποιό Anouk Grimberg. Απευθύνονται στις φίλες της, αλλά και στους εραστές της…Πρόκειται για μοναδικά πολιτικά και προσωπικά ντοκουμέντα, που εκφράζουν, όπως σημειώνει η Anouk Grimberg, ένα ορισμένο “τρόπο ζωής”. Αναρωτιέται η ίδια πως μπόρεσε “αυτή η γυναίκα να διατηρεί ένα τέτοιο εύρος στο βάθος ενός κελιού, και να ανοίγει συνέχεια τις πόρτες της ζωής. Από που αντλούσε αυτή τη χαρά, αυτό το τάκτ, αυτή τη μεγαλοσύνη, και χάρη σε ποιό θαύμα άντεξαν αυτές οι αρετές της σε μία τόσο μακρά περίοδο αντιξοότητας ; Σε ένα εξαιρετικό πρόλογο, ο Edwy Plenel προσπαθεί να απαντήσει σ’ αυτά τα ερωτήματα. Αυτό που έδωσε στη Ρόζα την ασύλληπτη δυναμή της, αυτό που τράβηξε κοντά της της τόσες γενειές, είναι χωρίς αμφιβολία “η δροσιά μιάς οργής που κανένας συμβιβασμός, ελιγμός ή τακτική δεν έφθειρε. Η νεότητα μιάς εξέγερσης που καμία ατμόσφαιρα, φιλοδοξία η προδοσία δεν αμαύρισε.” Αν αυτές οι επιστολές της φυλακής έχουν κάτι το μοναδικό και το αναντικατάστατο, είναι επειδή “αποκαλύπτουν μία μορφή καθολικής στράτευσης για την υπεράσπιση των καταπιεσμένων, στους αντίποδες των τετριμμενων συντηρητικών ιδεοληψιών που ευδοκιμούν πάνω στην κοπριά του “υπαρκτού κομμουνισμού”, και που ταυτίζουν αυτές τις επιλογές ζωής με εγκληματικές παραφροσύνες”.Michael Löwy , Rosa Luxemburg, un marxisme pour le XXIe siècle (Contretemps n°8). Η Δημοκρατία της Βαιμάρης και η εξέγερση των Σπαρτακιστών στη Γερμανία (τέλη 1918-αρχές 1919) δεν προβληματίζουν σήμερα μόνο το… Spiegel.
Ομιλία της Ρόζας Λουξεμπουργκ στο Συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στη Στουτγάρδη το 1907.
Συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στη Στουτγάρδη (αριστ.). Deutz, 1910 (δεξ.).
Με τη φίλη της Clara Zetkin.
Στο συνέδριο της Σοσ. Διεθνούς στην Iena, to 1905, με τον Alexander Helphand (Parvus) (αριστ.). Με τον Karl Liebknecht, συνιδρητή μαζι με την Ρόζα Λ. του Κόμματος των Σπαρτακιστών (δεξ.).
Στο συνέδριο της Σοσ. Διεθνούς στην Iena, to 1905 (δεξ.).
‘Ενα από τα κελιά όπου η Ρόζα Λ. παρέμεινε φυλακή για 2,5 χρόνια με την κατηγορία της “απειλής για τη δημόσια ασφάλεια” (1916-1918).
H Ρόζα στο συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στο ‘Αμστερνταμ, το 1904, ανάμεσα στους Sen Katajama από την Ιαπωνία και Georgij Plechanow από τη Ρωσσία.
Στο Συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στη Στουτγάρδη το 1907. Παρακολουθεί καθισμένη τον ομιλητή στα αριστερά του.
Ο Karl Liebknecht απευθύνεται στο λαό του Βερολίνου. Η Rosa Luxemburg, πιο διορατικη απο τον Καρλ. Λ, θεωρουσε προωρη την εξεγερση στο Βερολινο, αλλα την υποστηριξε ως το τελος.
“‘Ολη η εξουσία στα Συμβούλια των εργατών και στρατιωτών”.
Διαδηλώσεις στο Βερολίνο. Νοεμβρ. 1918.
Ο Karl Liebknecht με τον γιο του (αριστ.).
Αδελφοποίηση στο μέτωπο Γερμανών και Ρώσων στρατιωτών.
Η επανάσταση ξεκίνησε από τη ναυτική βάση του Kiel , όταν οι ναύτες αρήθηκαν να υπακούσουν σε μία διαταγή που τους έστελνε σε μαζική σφαγή. Κόκκινες σημαίες πάνω στα γερμανικά υποβρύχια.
Οι “τελευταίοι του Amazone”.
Συγκέντρωση ναυτών στο Κίελο. 1918.
Επαναστατικά Συμβούλια ναυτών.
Ο Karl Artelt, ένας από τους ηγέτες των Σπαρτακιστών ανάμεσα στους εξεγερμένους ναύτες.
Η επανάσταση πέρασε κι από το Στρασβούργο (υπό γερμανική κατοχή). Στην αριστ. φωτ., συνεδρίαση του Επαναστατικού Συμβουλίου της πόλης.
Οι Σπαρτακιστές καταλαμβάνουν τις μεγάλες γερμανικές πόλεις. Στην πανω δεξια φωτ., ενοπλοι επαναστατες στη λεωφ. του Βερολινου Unter Den Linden.
Συνεδριάσεις του Κεντρικού Συμβουλίου των Λαικών Αντιπροσώπων.
Οδομαχίες στο Βερολίνο στη συνοικία του Τύπου.
Κάτοικοι του Βερολίνου παίρνουν το κρέας από ένα σκοτωμένο άλογο.
Κατάληψη του Παλατιού στο Βερολίνο από τους Σπαρτακιστές.
Ναυτες και στρατιωτες διπλα σε τεθωρακισμενο στην αυλη του Παλατιου.
Επαναστατες σε θεση μαχης στο περιστυλιο του Παλατιου στη διαρκεια των “Χριστουγεννιατικων μαχων” του Βερολινου (1918).
Μαχες στο Βερολινο στη συνοικια των εφημεριδων.
Μαχητες του Spartakusbund (αριστ.). Αιχμαλωτος Σπαρτακιστης (δεξ.).
Οδοφραγματα στο Βερολινο.
Βερολινο, 9 Νοεμβρ. του 1918. Στρατιωτες με κοκκινες σημαιες μπροστα στην Πυλη του Βρανδεμβουργου (αριστ.) Καταληψη του τετραγωνου των εφημεριδων (6-1-1919) (δεξ.).
Ενοπλοι επαναστατες του Spartakusbund στο Βερολινο (1918).
Σπαρτακιστες μεταφερουν πολυβολο του στρατου.
Βαυαρια. Η δευτερη φαση της Γερμανικης επαναστασης μετα την ηττα των Σπαρτακιστων στο Βερολινο. Η δολοφονια του ηγετη του SPD (Σοσιαλδημοκρατικο Κομμα) Kurt Eisner στις 21-2-1919 προκαλει μια μαζικη εξεγερση στο Μοναχο. Στις 6 Απριλιου κηρυσσεται η Δημοκρατια των Επαναστατικων Συμβουλιων της Βαυαριας. Στις 3 Μαιου, μετα απο αιματηρες μαχες με πανω απο 600 θυματα, η εξεγερση ηττειται οριστικα. Στις 31 Ιουλιου, η βραχυβια “Δημοκρατια της Βαιμαρης” ερχεται να καλυψει το κενο εξουσιας.
Βερολινο. “Αλτ! Οποιος προχωρησει, θα πυροβολειται”.
Τάγματα των πολιτοφυλακών που δημιούργησαν Γερμανοί ανώτεροι αξιωματικοί με την ευλογία της Γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας για την συντριβή της εξέγερσης των Επαναστατικών Συμβουλίων.
Θύματα του Εμφυλίου.
Τιμητική πομπή για τους νεκρούς επαναστάτες του Κίελου.
Ο Καρλ Λ. πάνω από τον τάφο νεκρών αγωνιστών.
Το κτήριο όπου κρατηθηκαν και δολοφονήθηκαν ο Καρλ Λ. και η Ροζα Λ. (15-01-1919).
Οι δολοφόνοι του Καρλ Λ. και της Ρόζας Λ. (αριστ.). Ο Καρλ Λ. στο νεκροτομειο (δεξ.).
Η κηδεία στο Βερολίνο του Καρλ Λ. και της Ρόζας Λ., χωρίς το σώμα της Ρόζας που βρέθηκε μερικούς μήνες μετά στο Landwehrkanal.
Σημειωμενα με σταυρους τα φερετρα του Καρλ Λ. Και της Ροζας Λ., αναμεσα σε σωρους εκτελεσμενων Σπαρτακιστων (αριστ.). Οι ταφοι τους (δεξ.).
Ο Λένιν αφιερώνει στην Αγ. Πετρούπολη ένα μνημείο στη μνήμη του Kαρλ Λ. και της Ρόζας Λ.
Το κανάλι κοντά στο ζοολογικό κήπο του Βερολίνου όπου βρέθηκε το πτώμα της Ρόζας Λ. και το μνημείο που της είναι σήμερα αφιερωμένο.
Luxemburg, Liebknecht…κουκουλοφόρος.