Ο Γιάννης Δελλής, υποψήφιος με το ΚΚΕ στην Α’ Θεσσαλονίκης απάντησε στις ερωτήσεις που έχει αποστείλει το alterthess στους υποψηφίους των συνδυασμών της Α’ Θεσσαλονίκης.
ΕΡ: Από τον Μάιο του 2010, όταν και ψηφίστηκε στη Βουλή το πρώτο Μνημόνιο, οι δείκτες που μετρούν τη φτώχεια και τις οικονομικές ανισότητες έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Την ίδια στιγμή στην ευρωπαϊκή και στην εγχώρια πολιτική σκηνή έχουν κυριαρχήσει δύο απόψεις. Η πρώτη ορίζει την επιλογή του Μνημονίου και των πολιτικών που απορρέουν από αυτό ως μονόδρομο. Η δεύτερη απορρίπτει το Μνημόνιο επικαλούμενη εναλλακτικές προτάσεις για την οικονομία . Με ποια άποψη από τις δύο συμφωνείτε και ποια είναι τα άμεσα μέτρα που προτείνετε για την αντιμετώπιση της φτώχειας και των οικονομικών ανισοτήτων;
ΑΠ: Το μνημόνιο – αντιμνημόνιο δεν είναι η πραγματική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις σήμερα.
Η διαχωριστική γραμμή που υπάρχει πραγματικά είναι αυτή που χωρίζει και αντιπαραθέτει τα συμφέροντα των μονοπωλίων και των επιχειρηματικών ομίλων από τα συμφέροντα του λαού δηλ. της εργατικής τάξης και των φτωχομεσαίων στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου.
Άρα αυτό που πραγματικά διαφοροποιεί τις πολιτικές δυνάμεις, είναι αν με τη στρατηγική τους υπηρετούν τα μονοπώλια ή το λαό.
Όσοι συνειδητά αποσπούν το μνημόνιο από τη συνολική στρατηγική της ΕΕ καλλιεργούν στο λαό την αυταπάτη ότι το μνημόνιο είναι το πρόβλημα και πως μια άλλη, «πατριωτική» δήθεν κυβέρνηση, θα μπορούσε να διαπραγματευτεί καλύτερα τους όρους της σφαγής του.
Το μνημόνιο –απαίτηση και ανάγκη της εγχώριας και ξένης πλουτοκρατίας- δεν έπεσε από τα σύννεφα. Η εφαρμογή των βάρβαρων ανατροπών και μέτρων που περιλαμβάνει, αποτελούν σταθερή επιδίωξη της ΕΕ και όλων των κυβερνήσεων (σοσιαλδημοκρατικών, φιλελεύθερων, πράσινων, κεντροαριστερών, κεντροδεξιών και κάθε άλλης διαχειριστικής παραλλαγής) απ’ αρχής της ευρωένωσης και με ιδιαίτερη ένταση μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’90. Τα ίδια μέτρα και στην ίδια κατεύθυνση υλοποιήθηκαν και υλοποιούνται ήδη και σε χώρες που δεν υπάρχει μνημόνιο.
Συνεπώς όσοι σηκώνουν τις αντιμνημονιακές σημαίες ευκαιρίας -και είναι πολλοί- χωρίς να αμφισβητούν τη στρατηγική της ΕΕ των μονοπωλίων ,χωρίς διάθεση για σύγκρουση με τις επιλογές της κοροϊδεύουν και εξαπατούν το λαό για να υφαρπάξουν την ψήφο του.
Το πολιτικό ζήτημα λοιπόν που τίθεται στις σημερινές συνθήκες, δεν είναι η αλλαγή κυβέρνησης, ή του μείγματος στην αστική διαχείριση, πάνω στο οποίο δημαγωγούν «μνημονιακοί» και «αντιμνημονιακοί». Είναι η ανάγκη να αλλάξει η τάξη στην εξουσία, όπως παλεύει το ΚΚΕ, για να κοινωνικοποιήσει τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, να αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ και να διαγράψει μονομερώς το χρέος.
Μόνο με αυτή τη γραμμή πάλης ,με αυτή την πρόταση λαϊκής εξουσίας , με την ψήφο στο ΚΚΕ και με ρωμαλέο λαϊκό κίνημα θα διεκδικούνται αποτελεσματικά και εκείνα τα άμεσα και επείγοντα μέτρα για τη φτώχεια και τις κοινωνικές ανισότητες που χαρακτηρίζουν όλες τις καπιταλιστικές κοινωνίες.
ΕΡ:Χιλιάδες νέοι στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ανεργίας ενώ πολλοί από αυτούς που εργάζονται αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της ανασφάλιστης εργασίας, της εκ περιτροπής εργασίας, του περιορισμού της συνδικαλιστικής ελευθερίας και κυρίως της μη τήρησης της μισθοδοσίας από τους εργοδότες. Τα παραπάνω προβλήματα έχουν οδηγήσει χιλιάδες νέους στην οικονομική μετανάστευση. Ποια ορίζετε ως τα αίτια που έχουν οδηγήσει στην περιγραφόμενη κατάσταση και ποιες είναι οι άμεσες λύσεις που προτείνετε;
ΑΠ: Στην Ελλάδα οι επίσημα άνεργοι έχουν ξεπεράσει το 1.000.000. Στη στρατιά των ανέργων προστίθενται χιλιάδες καταστραμμένες λαϊκές οικογένειες αυτοαπασχολούμενων και μικρομεσαίων αγροτών, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες ακόμα είναι υποψήφιοι άνεργοι. Κάθε οικογένεια ζει στην ανασφάλεια, με την αγωνία για το μέλλον των παιδιών της. Σε ολόκληρη την ΕΕ η επίσημη ανεργία έχει φτάσει στα 17.000.000! Αυτή είναι η ΕΕ της ευημερίας! Η ανεργία θα μεγαλώνει και θα χρησιμοποιείται για να ρίχνουν συνεχώς τους μισθούς και τα μεροκάματα. Η μόνη «λύση» που έχουν είναι η μερική απασχόληση.
Η οικονομική κρίση -αποτέλεσμα της υπερσυσσώρευσης κερδών των καπιταλιστών -όξυνε την ανεργία που υπήρχε και πριν. Την ανεργία γεννάει ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός για περισσότερα κέρδη. Αυτός κλείνει επιχειρήσεις ή τις μεταφέρει όπου υπάρχουν πιο φτηνά μεροκάματα. Αυτός πετάει στο δρόμο τους εργαζόμενους όταν οι επιχειρήσεις εκσυγχρονίζουν τον εξοπλισμό τους. Οι καπιταλιστές δημιουργούν την ανεργία και όχι οι μετανάστες. Την ανταγωνιστικότητα υπηρετούν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΛΑΟΣ και τα άλλα κόμματα του «ευρωμονόδρομου». Τα δάκρυά τους για
τους άνεργους είναι κροκοδείλια.
Η καπιταλιστική οικονομική κρίση διογκώνει την ανεργία, όμως τίποτα καλό δεν έχουν να περιμένουν οι άνεργοι και από την όποια καπιταλιστική ανάπτυξη, που θα είναι περιορισμένη και ασταθής. Στην καλύτερη περίπτωση θα δημιουργηθούν μερικές χιλιάδες θέσεις εργασίας με μισθούς 300 ευρώ και με μερική – προσωρινή απασχόληση. Τα νομικά εργαλεία που δόθηκαν στους πλουτοκράτες με το Μνημόνιο ΙΙ, καταδικάζουν τους νέους να δουλεύουν με 400 και 200 ευρώ. Σε αυτή την κατεύθυνση είναι και τα διάφορα προγράμματα που προβάλλονται ως λύση από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου».
Το ΚΚΕ πρωτοστατώντας στην πάλη για την ουσιαστική προστασία των ανέργων κατέθεσε δύο φορές πρόταση νόμου στη Βουλή για τους άνεργους. Ζητάει ουσιαστική αύξηση του επιδόματος ανεργίας, για την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών για όσο διάστημα διαρκεί η ανεργία. Πρώτο το ΚΚΕ πρόταξε και πάλεψε το αίτημα για παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε όλους τους άνεργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Κατέθεσε σχέδιο νόμου ζητώντας για τους άνεργους να μειωθεί κατά 50% το ύψος των οφειλών, να διαγραφούν οι τόκοι και να παγώσει το υπόλοιπο μέρος του δανείου τους.
Υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για να εξαλειφθεί η ανεργία. Η χώρα μας έχει όλες τις δυνατότητες για ανάπτυξη που να εξασφαλίζει δουλειά για όλους. Είναι παράλογο να κλείνουν οι επιχειρήσεις και να μαραζώνουν ολόκληροι κλάδοι, γιατί αυτό συμφέρει το κεφάλαιο και την ΕΕ. Προϋπόθεση είναι να βγει η Ελλάδα από την ΕΕ, να διαγραφεί μονομερώς το χρέος, να κοινωνικοποιηθεί η καπιταλιστική ιδιοκτησία. Να κατακτηθεί η εργατική εξουσία, που με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο θα αξιοποιήσει όλες τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, έχοντας στο κέντρο τον άνθρωπο και όχι τα κέρδη. Θα εξασφαλιστεί μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη δικαιώματα και αξιοπρεπή ζωή.
ΕΡ: Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων που έδωσε στη δημοσιότητα το Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης ο αριθμός των δημοσιών υπαλλήλων (μέχρι τις 9 Απριλίου του 2012) μόλις ξεπερνάει τις 700.000 όντας από τους μικρότερους στην Ευρωζώνη. Παράλληλα οι κοινωνικές παροχές συρρικνώνονται λόγω των δεσμεύσεων του μνημονίου ολοένα και περισσότερο. Ποια πολιτική σκοπεύετε να ακολουθήσετε στο ζήτημα των δημοσιών δαπανών σε αντιστοιχία με την παρατηρούμενη μείωση του βιοτικού επιπέδου;
ΑΠ: Το κράτος ούτε ουδέτερο είναι ούτε υπερταξικό. Αποτελεί όργανο εξουσίας της κυρίαρχης αστικής τάξης ,της πλουτοκρατίας και τα συμφέροντά της υπηρετεί. Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι μικρό ή μεγάλο κράτος ,αλλά «κράτος τίνος και για ποιον».
Από τη συνθήκη του Μάαστριχτ και μετά υλοποιείται και στη χώρα μας όπως και σε όλη την ΕΕ η κατεύθυνση για τη μείωση του μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους εργασίας άρα και η μείωση των πενιχρών κοινωνικών παροχών.
Με το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση επιταχύνθηκε και εντάθηκε αυτή η πολιτική. Έτσι το κράτος «μικραίνει» και αποσύρεται ακόμα και από τομείς που έχουν ζωτική σημασία για το λαό ,όπως π.χ. η υγεία και η παιδεία ,αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο και υποστηρίζοντας τη διείσδυση του κεφαλαίου σ’ αυτούς τους τομείς. Αποτέλεσμα η εμπορευματοποίηση όλων των κοινωνικών αγαθών που γίνονται απλησίαστα για τα λαϊκά στρώματα.
Οι δημόσιες δαπάνες στα πλαίσια του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης καταλήγουν πάντα στα σεντούκια των επιχειρηματικών ομίλων ,την κερδοφορία τους υπηρετούν και όχι τις λαϊκές κοινωνικές ανάγκες.
Μόνο όταν ο λαός γίνει ο κυρίαρχος του πλούτου που παράγει ,μόνο με τη δική του λαϊκή εξουσία ,όλα τα κοινωνικά αγαθά θα γίνουν κτήμα του ισότιμα και δωρεάν.