Η Εύα Καϊλή υποψήφια με το ΠΑΣΟΚ, στην Α’ Θεσσαλονίκης απάντησε στις ερωτήσεις που έχει αποστείλει το alterthess στους υποψηφίους των συνδυασμών της Α’ Θεσσαλονίκης.
ΕΡ: Από τον Μάιο του 2010, όταν και ψηφίστηκε στη Βουλή το πρώτο Μνημόνιο, οι δείκτες που μετρούν τη φτώχεια και τις οικονομικές ανισότητες έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Την ίδια στιγμή στην ευρωπαϊκή και στην εγχώρια πολιτική σκηνή έχουν κυριαρχήσει δύο απόψεις. Η πρώτη ορίζει την επιλογή του Μνημονίου και των πολιτικών που απορρέουν από αυτό ως μονόδρομο. Η δεύτερη απορρίπτει το Μνημόνιο επικαλούμενη εναλλακτικές προτάσεις για την οικονομία . Με ποια άποψη από τις δύο συμφωνείτε και ποια είναι τα άμεσα μέτρα που προτείνετε για την αντιμετώπιση της φτώχειας και των οικονομικών ανισοτήτων;
ΑΠ: Αν το πολιτικό σύστημα λειτουργεί συνθετικά και χωρίς αγκυλώσεις, δεν υπάρχουν μονόδρομοι. Είναι γεγονός ότι οι ίδιοι οι εταίροι μας, με πρωτοστάτες το Βερολίνο και το Παρίσι, δεν διέγνωσαν ορθά το πρόβλημα από την αρχή και επέμεναν σε μια πολιτική δημοσιονομικής λιτότητας. Πλέον είναι σαφές ότι η λογική της λιτότητας, της αποταμίευσης και των εξαγωγών δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς αναφορά στην εσωτερική ζήτηση, στην κατανάλωση και φυσικά στην ανάπτυξη. Όμως, είναι επίσης γεγονός ότι το μνημόνιο θίγει και ζητήματα που αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες για την ανάπτυξη της οικονομίας μας εδώ και δεκαετίες, με κυριότερα αυτά των διαρθρωτικών αλλαγών για μικρότερο και λιγότερο δαπανηρό κράτος, για πρόσβαση όλων στην οικονομική δραστηριότητα και για άνοιγμα των αγορών. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κανένα μνημόνιο δεν θα δημιουργήσει από μόνο του ένα καλύτερο μέλλον, αν δεν το διεκδικήσουμε εμείς οι ίδιοι. Κανένα μνημόνιο δεν μπορεί να μας υποδείξει πώς θα αξιοποιήσουμε τα στρατηγικά πλεονεκτήματα της χώρας μας, από τον τουρισμό, τον ορυκτό πλούτο και την ενέργεια, μέχρι την γεωργία και την καινοτομία. Εδώ πρέπει να δουλέψουμε μόνοι μας. Και από εδώ ξεκινάμε για να φτάσουμε στη δυνατότητα να έχουμε σαφείς μηχανισμούς κοινωνικής προστασίας για την διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και την αντιμετώπιση της φτώχειας. Η αποκατάσταση των αδικιών θα είναι το αποτέλεσμα μια γενικής εξυγίανσης των δημοσίων οικονομικών μας, ενός δικαιότερου φορολογικού συστήματος και της επένδυσης στα ευεργετικά αποτελέσματα της ανάπτυξης.
ΕΡ:Χιλιάδες νέοι στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ανεργίας ενώ πολλοί από αυτούς που εργάζονται αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της ανασφάλιστης εργασίας, της εκ περιτροπής εργασίας, του περιορισμού της συνδικαλιστικής ελευθερίας και κυρίως της μη τήρησης της μισθοδοσίας από τους εργοδότες. Τα παραπάνω προβλήματα έχουν οδηγήσει χιλιάδες νέους στην οικονομική μετανάστευση. Ποια ορίζετε ως τα αίτια που έχουν οδηγήσει στην περιγραφόμενη κατάσταση και ποιες είναι οι άμεσες λύσεις που προτείνετε;
ΑΠ:Μιλάω καθημερινά με νέους και θεωρώ πως, με μια φράση, ο λόγος που η χώρα μας φαίνεται να αιμορραγεί σε ό,τι αφορά το παραγωγικότερο κομμάτι του πληθυσμού της είναι η απουσία ελπίδας και η έλλειψη προοπτικής. Η ανεργία των νέων παραμένει η μεγάλη πληγή και μαζί της ματώνει και η εθνική οικονομία που χάνει το πιο καινοτόμο κεφάλαιό της. Πρέπει να δούμε το μέγεθος της πληγής και να δράσουμε αναλόγως. Πρέπει να κινητοποιήσουμε όλους τους τομείς της οικονομίας μας που έμειναν αδρανείς προκειμένου να δημιουργηθούν νέες ευκαιρίες απασχόλησης. Είναι εξαιρετικής σημασίας να κατανοήσουμε ότι η παιδία, τα πανεπιστήμια και οι σχολές πρέπει να διασυνδεθούν αποτελεσματικά με την αγορά εργασίας που διαρκώς μεταβάλλεται. Πρέπει να χρηματοδοτήσουμε καταλλήλως τα προγράμματα κατάρτισης και νεανικής επιχειρηματικότητας. Ήδη έχουν διασφαλιστεί 250 εκατ. Από το ΕΣΠΑ και ζητούμε άλλα 150 από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Πρέπει να δράσουμε και πιστέψτε με η επένδυση στους νέους είναι μια επένδυση που θα αποφέρει πολλαπλάσια οφέλη πολύ σύντομα.
ΕΡ: Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων που έδωσε στη δημοσιότητα το Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης ο αριθμός των δημοσιών υπαλλήλων (μέχρι τις 9 Απριλίου του 2012) μόλις ξεπερνάει τις 700.000 όντας από τους μικρότερους στην Ευρωζώνη. Παράλληλα οι κοινωνικές παροχές συρρικνώνονται λόγω των δεσμεύσεων του μνημονίου ολοένα και περισσότερο. Ποια πολιτική σκοπεύετε να ακολουθήσετε στο ζήτημα των δημοσιών δαπανών σε αντιστοιχία με την παρατηρούμενη μείωση του βιοτικού επιπέδου;
ΑΠ:Η πραγματικότητα είναι ότι το κράτος πρόνοιας βρίσκεται σε άμεση σχέση με μια υγιή οικονομία. Η αποκατάσταση στις πολύ χαμηλές συντάξεις, στα πολυτεκνικά επιδόματα και στα επιδόματα ανεργίας δεν θα έρθει δια μαγείας. Γι’ αυτό και είναι εντελώς ανεύθυνη στάση να εκπίπτει κανείς υπό τις παρούσες συνθήκες σε ευχολόγια και παροχολογίες. Γι’ αυτό και πρέπει να δούμε τη δημιουργία ενός αποτελεσματικού κράτους πρόνοιας ως απόρροια μιας νέας εθνικής οικονομικής στρατηγικής. Και εδώ δώσαμε και έχουμε ακόμη να δώσουμε μεγάλους αγώνες, ιδίως στο κομμάτι της εύρεσης των περιβόητων μέτρων ισοδυνάμου αποτελέσματος, προκειμένου να μειωθούν οι πιέσεις ιδίως στις κοινωνικά ασθενέστερες ομάδες. Σ’ αυτό το πεδίο εντάσσονται οι προσπάθειές μας από την πάταξη της φοροδιαφυγής μέχρι τον εξορθολογισμό των δημοσίων δαπανών που αναφέρετε. Δεν είναι δυνατόν να υφίστανται τόσες πιέσεις στους πολίτες και εμείς να συνεχίζουμε για παράδειγμα να χρηματοδοτούμε ασυγκράτητα ΜΚΟ το έργο των οποίων δεν έχει αξιολογηθεί ποτέ. Δεν είναι δυνατόν να βλέπουμε μισθούς σε προέδρους και μέλη ΔΣ ΔΕΚΟ που ξεπερνούν κάθε έννοια πλαφόν, την ώρα που χιλιάδες πολίτες αναζητούν τρόπους για να αντιμετωπίσουν τις πιέσεις των τραπεζών που τους οδήγησαν στην υπερχρέωση. Θα μπορούσα να σας αναφέρω δεκάδες τέτοια παραδείγματα για τα οποία πάλεψα στο κοινοβούλιο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν θέλουμε να μιλάμε σοβαρά για ένα εγγυημένο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης, θα πρέπει ν’ αλλάξουμε ριζικά τον τρόπο που λειτουργούμε, εισπράττουμε και ξοδεύουμε για να μπορέσουμε να το παράσχουμε.