Η Κυριακή Τεκτονίδου, υποψήφια με την Κοινωνική Συμφωνία στην Α’ Θεσσαλονίκης απάντησε στις ερωτήσεις που έχει αποστείλει το alterthess στους υποψηφίους των συνδυασμών της Α’ Θεσσαλονίκης
ΕΡ: Από τον Μάιο του 2010, όταν και ψηφίστηκε στη Βουλή το πρώτο Μνημόνιο, οι δείκτες που μετρούν τη φτώχεια και τις οικονομικές ανισότητες έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Την ίδια στιγμή στην ευρωπαϊκή και στην εγχώρια πολιτική σκηνή έχουν κυριαρχήσει δύο απόψεις. Η πρώτη ορίζει την επιλογή του Μνημονίου και των πολιτικών που απορρέουν από αυτό ως μονόδρομο. Η δεύτερη απορρίπτει το Μνημόνιο επικαλούμενη εναλλακτικές προτάσεις για την οικονομία . Με ποια άποψη από τις δύο συμφωνείτε και ποια είναι τα άμεσα μέτρα που προτείνετε για την αντιμετώπιση της φτώχειας και των οικονομικών ανισοτήτων;
ΑΠ: Το Μνημόνιο δεν είναι μονόδρομος. Είναι πλέον σαφές ότι υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις. Η Κοινωνική Συμφωνία προτείνει ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης για τη διάσωση της χώρας εντός του ευρώ με βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, αλλά με εξασφάλιση της αναπτυξιακής δυναμικής και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Μιλάμε για μια πολιτική εθνικών ισοδυνάμων που θα αντισταθμίσουν την υφεσιακή και ανορθολογική πολιτική του μνημονίου προς μια κατεύθυνση αναπτυξιακή και κοινωνικά δίκαιη. Μιλάμε ακόμη για κατάργηση των φορολογικών απαλλαγών που με το μνημόνιο δόθηκαν στις τράπεζες, διεύρυνση της φορολογικής βάσης και αποτελεσματική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, του παρεμπορίου και του λαθρεμπορίου, προκειμένου τα έσοδα που θα προκύψουν να δοθούν για τη στήριξη του εισοδήματος των περισσότερο αδύνατων κοινωνικών ομάδων και τη σταδιακή αποκατάσταση μισθών και συντάξεων. Παράλληλα θα πρέπει να ληφθούν μέτρα για στήριξη της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών με δράσεις για την καταπολέμηση των καρτέλ και των μεσαζόντων στην παραγωγή, τις μεταφορές και το εμπόριο, παράλληλα με τον έλεγχο των ενδοομιλικών συναλλαγών.
Στην Κοινωνική Συμφωνία νοιαζόμαστε για τα νοικοκυριά και έχουμε προτάσεις για να αντιμετωπίσουμε τα χρέη τους:
■ Με ρυθμίσεις επιχειρηματικών και επαγγελματικών δανείων.
■ Με περίοδο χάριτος δύο ετών, χωρίς καταβολή τόκων και κεφαλαίου, με αντίστοιχη παράταση της συμβατικής διάρκειας του δανείου.
■ Με αναστολή επί διετία της χρεολυτικής αποπληρωμής του άληκτου κεφαλαίου με αντίστοιχη παράταση της συμβατικής διάρκειας του δανείου και καταβολή των τόκων στη διάρκεια της αναστολής.
■ Με παράταση της συμβατικής διάρκειας του δανείου κατά τρία έτη.
■ Με «κούρεμα» δανείων φυσικών προσώπων που έχουν υποστεί πολύ μεγάλη μείωση των πραγματικών τους εισοδημάτων.
■ Με πρόβλεψη ώστε το ύψος των μηνιαίων τοκοχρεωλυτικών δόσεων να μην υπερβαίνει το 30% του ύψους των συνολικών μηνιαίων καθαρών εισοδημάτων του οφειλέτη.
ΕΡ: Χιλιάδες νέοι στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ανεργίας ενώ πολλοί από αυτούς που εργάζονται αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της ανασφάλιστης εργασίας, της εκ περιτροπής εργασίας, του περιορισμού της συνδικαλιστικής ελευθερίας και κυρίως της μη τήρησης της μισθοδοσίας από τους εργοδότες. Τα παραπάνω προβλήματα έχουν οδηγήσει χιλιάδες νέους στην οικονομική μετανάστευση. Ποια ορίζετε ως τα αίτια που έχουν οδηγήσει στην περιγραφόμενη κατάσταση και ποιες είναι οι άμεσες λύσεις που προτείνετε;
ΑΠ: Λίγο πολύ τα αίτια είναι γνωστά σε όλους. Οι μνημονιακές επιλογές επέφεραν την ύφεση. Πρόκειται για φαύλο κύκλο. Οι μειώσεις μισθών και ο εργασιακός μεσαίωνας οδηγεί σε απολύσεις, οι απολύσεις οδηγούν σε μείωση της κατανάλωσης και άρα σε ύφεση κι έτσι οδηγούμαστε σε νέα μέτρα που φέρνουν νέες μειώσεις μισθών, νέες απολύσεις και ούτω καθεξής. Το μέλλον της χώρας δε βρίσκεται στις χαμηλές αμοιβές, αλλά στην απελευθέρωση και αξιοποίηση των γνώσεων, των δεξιοτήτων, των ταλέντων, των δυνατοτήτων όλων των πολιτών και ιδιαίτερα των νέων, στο κράτος κοινωνικής πρόνοιας, στις ποιοτικές δημόσιες υπηρεσίες, στην οικονομική ευημερία που συνυπάρχει με την κοινωνική δικαιοσύνη. Όπως ανέφερα και νωρίτερα, στην Κοινωνική Συμφωνία προτείνουμε μια πολιτική εθνικών ισοδυνάμων που θα αντισταθμίσουν την υφεσιακή και ανορθολογική πολιτική του μνημονίου προς μια κατεύθυνση αναπτυξιακή και κοινωνικά δίκαιη.
ΕΡ: Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων που έδωσε στη δημοσιότητα το Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης ο αριθμός των δημοσιών υπαλλήλων (μέχρι τις 9 Απριλίου του 2012) μόλις ξεπερνάει τις 700.000 όντας από τους μικρότερους στην Ευρωζώνη. Παράλληλα οι κοινωνικές παροχές συρρικνώνονται λόγω των δεσμεύσεων του μνημονίου ολοένα και περισσότερο. Ποια πολιτική σκοπεύετε να ακολουθήσετε στο ζήτημα των δημοσιών δαπανών σε αντιστοιχία με την παρατηρούμενη μείωση του βιοτικού επιπέδου;
ΑΠ: Υπάρχει η τάση λέγοντας «δημόσιες δαπάνες» να υπονοούμε τους δημόσιους υπαλλήλους, σαν να είναι άψυχα όντα, αντικείμενα. Πρόκειται για εργαζόμενους. Εμείς, ως Κοινωνική Συμφωνία, μιλάμε για αποκατάσταση των συλλογικών ρυθμίσεων και συλλογικών διαπραγματεύσεων στις εργασιακές σχέσεις. Ο προσδιορισμός των αποδοχών, καθώς και άλλων όρων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα οφείλουν να είναι αποτέλεσμα διαβούλευσης και ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων σε εθνικό και κλαδικό επίπεδο. Παράλληλα δεν πρέπει να γίνεται καμία μονομερής αλλαγή όρων της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασής Εργασίας, ή μείωση κατώτατου μισθού με κρατική παρέμβαση. Σεβασμό στην ελεύθερη βούληση των κοινωνικών εταίρων να διαπραγματεύονται και να αποφασίζουν με βάση τα συμφέροντά τους, υπό το πρίσμα των γενικότερων οικονομικών συνθηκών που επικρατούν στη χώρα. Επίσης προτείνουμε ενίσχυση του ρόλου των κοινωνικών εταίρων με αλλαγή του ρόλου τους και όχι υποβάθμιση της λειτουργίας τους.