Ανακοίνωση αλληλεγγύης στην απεργία των εργατών της Χαλυβουργίας εξέδωσε η κατάληψη Libertatia.
“Σε μια εποχή που οι εργασιακές σχέσεις αναδιαρθρώνονται προς όφελος του κεφαλαίου οι αντιστάσεις των εργατών – παραγωγών δεν θα πρέπει να μένουν σε οικονομικές διεκδικήσεις.
Οι συνομιλίες δε θα πρέπει να γίνονται μεταξύ εργοδοτών και εργατών αλλά μεταξύ εργατών-κράτους-κοινωνίας. Όταν θέλουμε να μιλάμε για κοινωνικό διάλογο θα πρέπει να εξετάζουμε το σύνολο των αναγκών της πλειοψηφίας (εργάτες) και όχι τη συνεργασία με τη μειοψηφία (βιομήχανοι).” αναφέρει και προσθέτει “πιστεύουμε ότι πρέπει οι ίδιοι οι εργάτες να καθορίζουν τις ανάγκες και τις επιδιώξεις τους και ότι το μόνο αίτημα που πρέπει να επιδιώκουν είναι η εξισωτική κατανομή του πλούτου που παράγουν. Ίσοι μισθοί για όλους, ανώτερα και κατώτερα στελέχη, γιατροί και σκουπιδιάρηδες.”
Έπειτα η συλλογικότητα προτείνει στους αγωνιστές της χαλυβουργίας αλλά και στη κοινωνία της κρίσης του καπιταλισμού το μοντέλο της συμμετοχικής αυτοδιαχείρισης της κοινωνίας των εργατών.
Όσον αφορά τη Χαλυβουργία η συλλογικότητα υποστηρίζει πως η παραπάνω πρόταση επιτρέπει την επαναλειτουργία του εργοστασίου με τη παράκαμψη του εργοδότη και εισαγάγει μια συνολική απάντηση για το ξεπέρασμα της κρίσης γενικότερα.
Συγκεκριμένα με βασική αρχή την ιδέα της αυτοδιαχείρισης στο σήμερα προτείνει:
– Άμεση επαναλειτουργία του εργοστασίου της χαλυβουργίας με αυτοδιαχείριση των εργατών.
– Κρατική παρέμβαση για τη προμήθεια πρώτης ύλης αλλά και διάθεσης του εμπορεύματος σε
μέση τιμή αγοράς, είτε προς κρατικά έργα, είτε τη διευκόλυνση για εξαγωγή με διακρατική
συμφωνία.
– Αξιακό μέσο είναι η κατάληψη των μέσων παραγωγής. Στην περίπτωση όμως που οι
συνθήκες δεν έχουν ωριμάσει για τη γενίκευση του φαινομένου και την απαλλοτρίωση του
εργοστασίου στηρίζουμε τη συνέχιση της απεργίας και πίεση για εξαγορά μετοχών από το
κράτος με τη μορφή δανείου προς τους εργαζόμενους (η αποπληρωμή θα βαρύνει τους
εργαζομένους ισόποσα και προσωπικά).
– Εισαγωγή της κοινωνικής χαλυβουργίας στην ελεύθερη αγορά. Η κρατική παρέμβαση αφορά
μόνο τη διευκόλυνση προμήθειας και διάθεσης προϊόντος σε περίπτωση αναμενόμενου μποϋκοτάζ
από τα καρτέλ κατασκευαστών.
Με τη παραπάνω πρόταση όπως διευκρινίζουν δεν υποστηρίζουν την κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής καθώς εκτός του ότι θεωρούν το μέσο αντιπαραγωγικό,διαφωνούν γενικότερα με ένα τέτοιο μοντέλο οργάνωσης. Αντίθετα πιστεύουν πως η συνειδητοποίηση των εργατών ως αυτόνομων παραγωγών είναι η αρχή για μία κοινωνία κομμουνιστική.
Τέλος τονίζουν πως το εγχείρημα της χαλυβουργίας θα πρέπει να λειτουργήσει παραδειγματικά και να συμπαρασταθεί ανατροφοδοτούμενο προς τους υπόλοιπους εργαζομένους διευκρινίζοντας πως το μοντέλο περιλαμβάνει επιχειρήσεις που πτωχεύουν (εικονικά ή πραγματικά), που μεταναστεύουν (αλλαγή τόπου διαμονής) που ιδιωτικοποιούνται (Ε.Υ.Α.Θ, Δ.Ε.Η), που απολύουν, που ελαστικοποιούν ώρες και θέσεις εργασίας, που κατανέμουν άνισα το πλούτο που παράγουν ακόμα και ανάμεσα στους εργαζόμενούς τους.