Ο Περικλής Σφυρίδης είναι ένας από τους στυλοβάτες του λογοτεχνικού σύμπαντος της Θεσσαλονίκης, έχοντας υπηρετήσει την τέχνη του λόγου σχεδόν από όλα τα μετερίζια. Ιδιαίτερη μνεία αξίζουν οι ανθολογήσεις του και γενικότερα οι μελέτες του πάνω στη λογοτεχνία της πόλης. Δίχως να παραγνωρίζω την όλη σημαντική του προσφορά, εξακολουθώ να πιστεύω πως προνομιακό του πεδίο εξακολουθεί να είναι η διηγηματογραφία. Συλλογή διηγημάτων είναι και η τελευταία του έκδοση, το Πάρτι και άλλα διηγήματα, (δημοσιευμένα από το 2003 ως σήμερα) όπου εντοπίζω για άλλη μια φορά το ανθρωποκεντρικό ως σημαίνον στοιχείο της γραφής και των νοημάτων του. Ίσως να ευθύνεται και η άλλη επαγγελματική του ιδιότητα ως καρδιολόγου που τον ωθεί να επαναφέρει διαρκώς το ανθρώπινο ως κεντρική αναφορά – άλλωστε μας έχει δώσει στο παρελθόν και πολλά διηγήματα ιατρικών ιστοριών.
Σχεδόν όλα τα διηγήματα της εν λόγω συλλογής έχουν ως γενέθλιο και συνάμα αναφορικό τόπο το νησί της Σκύρου, όπου ο συγγραφέας διαθέτει ένα εξοχικό σπίτι, ενώ σε πολλά από αυτά πρωταγωνιστούν (ή γίνονται αφορμή για την ανάπτυξη ιστοριών και χαρακτήρων) οικόσιτοι και μη σκύλοι. Το ύφος του είναι ρεαλιστικό και η γλώσσα του όπως πάντα μεστή -μια γλώσσα που ενδεχομένως θα ξενίσει νεότερους αναγνώστες (ήδη έρχονται από την αρχή αντιμέτωποι με λέξεις που τείνουν να εξαφανιστούν όπως πεσκέσι), συνεχίζει όμως να διαθέτει μια αφηγηματική δύναμη που θυμίζει σημαντικές στιγμές της πεζογραφίας του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα. Οι σελίδες του βιβλίου κυλούν ευχάριστα και ουσιαστικά, ο Σφυρίδης έχει ιστορίες να διηγηθεί με ελκυστικό τρόπο, ακόμα και όταν κάνει μεγάλες παρεκβάσεις με παρενθετικές ιστοριούλες.
Ευτυχώς εν Ελλάδι, η διηγηματογραφία εξακολουθεί να έχει ισχυρή παρουσία με όμορφες συλλογές (εσχάτως μεταξύ άλλων των Σωτηροπούλου, Καρυστιάνη, Ζατέλλη).
Περικλής Σφυρίδης
Το Πάρτυ και άλλα διηγήματα
(Εστία, 2011)
σελ. 169
Επιμέλεια: Ιορδάνης Κουμασίδης