Στις πολυάριθμες δημόσιες συζητήσεις που συνόδευσαν την παρουσίαση των δύο πρόσφατων βιβλίων μου (Disertate, 2023, και Pensare dopo Gaza, 2025), κάποιος μου απηύθυνε την ερώτηση: ποια σχέση υπάρχει μεταξύ αντίστασης και λιποταξίας; Είναι ένα ζήτημα το οποίο έχω παρακάμψει με διάφορους τρόπους, χωρίς ποτέ να απαντήσω πραγματικά. Όμως, είχα πλήρη επίγνωση ότι αργά ή γρήγορα θα έπρεπε να φτάσω στην ουσία του ζητήματος. Εδώ είμαστε! Στη διάρκεια της γενοκτονίας, έπρεπε να αναρωτηθώ χίλιες φορές: πώς μπορεί κανείς να συμβουλεύσει τους Παλαιστίνιους να λιποτακτήσουν, δεδομένου ότι η ισραηλινή επιθετικότητα συνίσταται σε μια πολιορκία που διαρκεί δεκαετίες;
Οι Παλαιστίνιοι αντιστέκονται, δεν δέχονται να λιποτακτήσουν, και εν πάση περιπτώσει, δεν μπορούν. Μπορεί κανείς να συμβουλεύσει τη λιποταξία σε ένα άτομο, μια οικογένεια, έναν λαό φυλακισμένο σε στρατόπεδο συγκέντρωσης για δεκαετίες; Θα μπορούσα να καλέσω κάποιον που ήταν κρατούμενος πίσω από τις πύλες του Άουσβιτς να λιποτακτήσει;
Γνωρίζουμε ότι η Γάζα είναι μια αναπαραγωγή του Άουσβιτς, όπου οι τεχνικές της εξόντωσης και των βασανιστηρίων δοσολογήθηκαν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Κανείς δεν μπορούσε ή δεν μπορεί να εισέλθει στη Λωρίδα της Γάζας, κανείς δεν μπορεί ή δεν μπορούσε να εξέλθει από εκεί. Τι σημαίνει λοιπόν η λιποταξία σε αυτή την περίπτωση; Τίποτα.
Από την άλλη πλευρά, για πολλές δεκαετίες, οι Παλαιστίνιοι έχουν κάνει την αντίστασή τους ελπίδα για λύτρωση, προϋπόθεση για να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους και να επιβεβαιώσουν την ύπαρξή τους ως λαός.
Όταν δημοσίευσα εκείνο το βιβλίο, δεν εννοούσα τη λέξη «Λιποταξία» ως εντολή, ως πολιτική πρόταση. Αντίθετα, την εννοούσα ως αναγνώριση μιας συμπεριφοράς που πολλοί υιοθετούν ατομικά ή συλλογικά. Πρόθεσή μου ήταν να αναγνωρίσω ότι αν εκλείπει κάθε δυνατότητα μακροπρόθεσμης εναλλακτικής λύσης, η αντίσταση είναι χαμένη υπόθεση, και αν μπορεί, είναι θεμιτό να λιποτακτήσει κανείς.
Αλλά σε εκείνο το βιβλίο, ξέχασα να αναφέρω ότι η λιποταξία είναι προνόμιο. Όσοι έχουν την δυνατότητα να λιποτακτήσουν βρίσκονται σε προνομιακή θέση σε σύγκριση με εκείνους που δεν μπορούν παρά να αντισταθούν. Ή να υποκύψουν.
Σε καμία περίπτωση δεν έχω πρόθεση να αντιπαραβάλλω την λιποταξία με την αντίσταση, επειδή στην καθημερινή πραγματικότητα εκατομμυρίων γυναικών και ανδρών, αυτές οι δύο συμπεριφορές, αν και πολύ διαφορετικές, δεν είναι τα δύο άκρα μιας εναλλακτικής, ούτε δύο πιθανότητες μεταξύ των οποίων μπορεί κανείς να επιλέξει. Όσοι μπορούν να επιλέξουν να λιποτακτήσουν, ας το κάνουν. Αλλά όσοι δεν μπορούν να απομακρυνθούν από τον τόπο και τις συνθήκες της βίας στις οποίες είναι παγιδευμένοι, τι άλλο μπορούν να κάνουν παρά να αντισταθούν, περιμένοντας την αποσύνθεση του τέρατος;
πηγή: comune-info.net
