Η προαναγγελθείσα αποτυχία της Συνόδου Κορυφής των G7 στο Μπρίντιζι, ανίκανη να δώσει οποιαδήποτε εποικοδομητική απάντηση στα τεράστια προβλήματα της επιβίωσης του πλανήτη, επιβεβαιώνει το ψυχορράγημα των Δυτικών Κρατών (και των συνεταίρων τους) που κρατούν στα χέρια τους τη μοίρα του για πάνω από πέντε αιώνες.
Σήμερα φαίνεται ότι έχουν ηττηθεί σε όλα τα πεδία, από το ωμά στρατιωτικό, μέχρι αυτό της οικονομικής κερδοφορίας, και πάνω απ’ όλα, έχουν ηττηθεί στο πεδίο της πολιτισμικής και ιδεολογικής συναίνεσης. Χάνουν έδαφος παντού, εκτός από τις λίγες περιπτώσεις των μουμιοποιημένων δεινοσαύρων, είτε αυτοί είναι μπαϊντενόφιλοι είτε είναι τραμπόφιλοι, και οι οποίοι στρέφονται όλο και περισσότερο προς τον απροκάλυπτο φασισμό. Τη στροφή αυτή αποδεικνύουν φαινόμενα, εκ πρώτης όψεως, παράδοξα και φολκλορίστικα σαν τις απόψεις που εκφράζει ο στρατηγός Vannacci* ή σαν την ανάδυση αλλόκοτων προσωπικοτήτων, όπως ο Milei, ο σημερινός πρόεδρος της Αργεντινής. Είναι σε αυτή τη φάση της ακραίας παρακμής της δυτικής κυριαρχίας στον κόσμο που προκύπτουν η φρίκη και οι απειλές κάθε είδους.
Το Ολοκαύτωμα του παλαιστινιακού λαού που βομβαρδίζεται και εξαναγκάζεται να πεθάνει από την πείνα και τις ασθένειες από τους Ναζί βασανιστές του – οι οποίοι υποστηρίζονται σθεναρά από τα δυτικά κράτη (θυμηθείτε ότι οι κύριοι προμηθευτές όπλων στο Ισραήλ είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γερμανία και η Ιταλία)- προϊδεάζει για την τύχη ολόκληρης της ανθρωπότητας και ιδιαίτερα της Ευρώπης που θα καταστρεφόταν στα πρώτα τρία λεπτά ενός πιθανού πυρηνικού πολέμου μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ.
Κι όμως, οι εγκληματίες ηγέτες της Δύσης δεν αποσύρονται ούτε από την υποστήριξή τους προς το γενοκτονικό ισραηλινό κράτος, ούτε μπροστά στην απειλή της πυρηνικής αποκάλυψης που επικρέμαται πάνω από τα κεφάλια μας, και επανεκκινούν μια απελπισμένη παρτίδα πόκερ που διακυβεύει τον ανθρώπινο πολιτισμό, με την τρελή ελπίδα να νικήσουν τη Ρωσία σε αυτό το πεδίο μάχης.
Μερικοί από αυτούς έχουν συνδέσει την εκλογική τους τύχη με αυτή τη μη βιώσιμη θέση υπέρ του πολέμου, με καταστροφικά αποτελέσματα, που έχουν ήδη καταγραφεί με κρότο (Μακρόν, Σολτς) ή πρόκειται να τα εισπράξουν λίαν συντόμως (Σουνάκ). Όμως οι δυνάμεις που ανταμείφθηκαν ή θα ανταμειφθούν παίρνοντας τη θέση τους δεν αφήνουν πολλά περιθώρια ελπίδας.
Πράγματι, τα νικηφόρα ευρωπαϊκά δεξιά κόμματα στη Γερμανία και τη Γαλλία, ενώ υποστηρίζουν σθεναρά το Ισραήλ (παρά τον παράδοξο χαρακτήρα αυτής της υποστήριξης από μια πολιτική δύναμη που συμπαθεί απροκάλυπτα το Τρίτο Ράιχ, όπως το AfD), πρόκειται να ακολουθήσουν το λαμπρό παράδειγμα της Μελόνι, που βάλθηκε να καταπιεί κάθε ατλαντικό βατράχι και να επαναλάβει την άνευ όρων υποστήριξή της στις πολιτικές του ΝΑΤΟ και των Ηνωμένων Πολιτειών, είτε αυτές καθοδηγούνται από τον Μπάιντεν είτε τον Τραμπ στο εγγύς μέλλον.
Η κατίσχυση των δεξιών κομμάτων που αναδύθηκαν από τις ευρωεκλογές αποτελεί ξεκάθαρη απόρριψη των πολιτικών που ακολουθήθηκαν μέχρι τώρα και, επομένως, μια απόρριψη, ιδιαίτερα ισχυρή μεταξύ των νέων, της κάκιστης Ευρωπαϊκής Ένωσης που έθεσε ως βάση της την υπακοή στην Ουάσιγκτον και τα κάθε είδους λόμπι.
Όμως, η μοναδική θέση που χαρακτηρίζει αυτά τα δεξιά κόμματα, είναι η αντίθεσή τους στη μετανάστευση, καθώς και η αναβίωση των διάφορων εθνικισμών που προορίζονται να έρθουν, αναπόφευκτα, σε σύγκρουση μεταξύ τους, μέχρι την πιθανή τελική έκρηξη της ίδιας της Ε.Ε, εφόσον η έκρηξη αυτή καταφέρει να προηγηθεί της πυρηνικής έκρηξης που θα σαρώσει την ίδια την Ευρώπη.
Με τον φθόνο των αρχόντων που εκθρονίστηκαν από την αμείλικτη πορεία της ιστορίας, οι ηγέτες της G7, εκτός από την επανεκκίνηση της οδού του επανεξοπλισμού, της πολεμικής οικονομίας και της ολοκληρωτικής στρατιωτικοποίησης – που για άλλη μια φορά φαίνεται να συνιστούν τις πιο αποτελεσματικές συνταγές και από την άποψη της επιβίωσης της καπιταλιστικής οικονομίας – υψώνουν τις αξιοθρήνητες φωνές τους στην προσπάθειά τους να εκφοβίσουν, με κάποιο τρόπο, τους ανταγωνιστές τους.
Στην πράξη, βασίζονται σε αδιανόητες λύσεις, όπως το Σχέδιο Μελόνι (που το ονομάζουν, αδικαιολόγητα, Σχέδιο Ματτέι) για την Αφρική ή την απόφαση να επιβαρυνθούν τα προϊόντα της κινεζικής αυτοκινητοβιομηχανίας με δυσβάστακτους δασμούς, συμπεριλαμβανομένων των υφιστάμενων και των προγραμματισμένων κοινοπραξιών. Με αυτόν τον τρόπο, κόβουν τα φτερά κάθε οικονομικής συνεργασίας, η οποία είναι αναγκαία για ένα κοινό μέλλον ευημερίας και για την ενδεδειγμένη αντιμετώπιση των προκλήσεων που συνδέονται με την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.
Σε τελική ανάλυση, όμως, το μέλλον της ραγδαία παρακμάζουσας Δύσης επαφίεται στα όπλα και στη μεγάλη ράβδο που κρατά η κυβέρνηση της Ουάσιγκτον, η οποία δεν θα διστάσει να την χρησιμοποιήσει για να καταφέρει τρομερά χτυπήματα εδώ κι εκεί, ακόμα κι αν οι ηττημένοι είναι οι άθλιοι «σύμμαχοι» (επί το ορθότερον: ανόητοι υπηρέτες) Ευρωπαίοι.
Ένα καταστροφικό σενάριο που μπορεί να αποτραπεί μόνο εάν οι ευρωπαϊκοί λαοί αναλάβουν πρωταγωνιστικό ρόλο και εάν επιλέξουν να αποστατήσουν επειγόντως από τη Δύση, να καταφέρουν να εγκαταλείψουν το πλοίο που βυθίζεται, για να συνάψουν νέες και εποικοδομητικές σχέσεις με τον υπόλοιπο κόσμο (Ρωσία, Ασία, Αφρική, Λατινική Αμερική) που απομακρύνεται με αστρονομική ταχύτητα από τον ετοιμόρροπο και σχεδόν εντελώς τυφλό πιλότο που κάθεται στον Λευκό Οίκο.
* Ο Vannacci, στρατηγός με συμμετοχή στους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, και, από τις πρόσφατες ευρωεκλογές, ευρωβουλευτής εκλεγμένος με τις λίστες της Lega Nord του Ματέο Σαλβίνι. Ανέβηκε στην κορυφή της δημόσιας συζήτησης το περασμένο καλοκαίρι, όταν δημοσίευσε το βιβλίο Il mondo al contrario – Ο κόσμος ανάποδα – γεμάτο με ακραίες απόψεις για τις γυναίκες, την LGBTQ+ κοινότητα και τους μετανάστες. Το βιβλίο προκάλεσε σφοδρή κριτική για το ομοφοβικό και σεξιστικό περιεχόμενό του, ενώ τα πολυάριθμα γραμματικά και ορθογραφικά λάθη του γελοιοποιήθηκαν από τον ιταλικό Τύπο. Ωστόσο, στις ευρωεκλογές συγκέντρωσε περισσότερες από 500.000 ψήφους. Είναι δεύτερος σε προτιμήσεις μετά την Τζόρτζια Μελόνι. Γι αυτή την επιτυχία δήλωσε σχετικά: «Συνδέω την εκλογική επιτυχία με την επιτυχία των βιβλίων μου. Υπάρχει μια επιθυμία για αλλαγή. Οι άνθρωποι δεν αντέχουν πλέον να είναι δέσμιοι της πολιτικής ορθότητας. Ξέρετε ποιο είναι το μοντέλο για το μέλλον που προτείνει η πολιτική ορθότητα; Να είμαστε αδύναμοι. Αυτό είναι το ιδανικό!».
Πηγή: Comune-info.net
