Η Ε.Σ.Α.μεΑ (Ελληνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία) με ανακοίνωσή της τονίζει ότι το αναπηρικό κίνημα έχει εξοργιστεί και ταυτόχρονα θρηνεί για την δολοφονία του 36χρονου Αντώνη ζητώντας να αποδοθεί δικαιοσύνη.
«Δημόσια πρόσωπα, εκπρόσωποι φορέων και εργαζόμενοι σε κάθε τομέα εξακολουθούν να αγνοούν το πώς να επικοινωνούν με τα άτομα που ανήκουν σε διαφορετικές κατηγορίες αναπηρίας, όπως ακουστική αναπηρία, αναπηρία όρασης και νοητική αναπηρία. Οι συμπεριφορές που υιοθετούνται και αναπαράγονται προς τους πολίτες με αναπηρία έχουν ως βασικές αιτίες αφενός τις προκαταλήψεις και τα εμπεδωμένα στερεότυπα που υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία για τα άτομα με αναπηρία, θεωρώντας τους αρκετά συχνά ως «πολίτες» που δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα άτομα χωρίς αναπηρία, αφετέρου πολλοί συχνά οι πολίτες με αναπηρία προσεγγίζονται ως «αντικείμενα» οίκτου ή ως πολίτες «δεύτερης» κατηγορίας και όχι ως υποκείμενα φορείς δικαιωμάτων και ελευθεριών» σημειώνεται μεταξύ άλλων στην ανακοίνωση της Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία.
Tαυτόχρονα η κοινότητα «Εν Δυνάμει» σε ανακοίνωσή της αναφέρει ότι στέκει σοκαρισμένη μπροστά στο γεγονός της δολοφονίας του Αντώνη. «Ο Αντώνης λένε ήταν γνωστός του πληρώματος. Άρα συμπεραίνουμε κι εμείς πως η σειρά των δολοφονικών ενεργειών είχαν μέσα τους ξεκάθαρο μισαναπηρισμό» τονίζει αναμένοντας τη δίκαιη απόδοση ευθυνών.
Η ανακοίνωση της «Εν Δυνάμει»: «Όχι μόνο η πράξη της ώθησης του προς τη θάλασσα, αλλά και η απαθής θέαση του να πνίγεται μα και η σκέψη ότι το πλοίο θα μπορούσε να φύγει σα να μη συμβαίνει τίποτα φανερώνει το χειρότερο πρόσωπο της κοινωνίας μας. Ο Αντώνης λένε ήταν γνωστός του πληρώματος. Άρα συμπεραίνουμε κι εμείς πως η σειρά των δολοφονικών ενεργειών είχαν μέσα τους ξεκάθαρο μισαναπηρισμό. Αναμένουμε τη δίκαιη απόδοση ευθυνών. Ελπίζουμε σε μια δίκαιη κοινωνία που δεν θα επιτρέψει κανένας άλλος Αντώνης να πνιγεί αβοήθητος στα ταραχώδη νερά της βίας και του ρατσισμού. Η σκέψη μας στην ψυχή του που πια ταξιδεύει μακριά μας και στην οικογένεια του. Η σκέψη μας και σε κάθε Αντώνη που δεν κατάφερε κάποια κάμερα να τραβήξει τα δεινά του…» αναφέρει συγκεκριμένα.
Η σχετική ανακοίνωση της «Ε.Σ.Α.μεΑ»: «Το αναπηρικό κίνημα απ΄ άκρη σ’ άκρη σε ολόκληρη τη χώρα έχει εξοργιστεί και ταυτόχρονα θρηνεί για τον χαμό του 36χρου συμπολίτη μας με αναπηρία, με τον βάναυσο τρόπο που έγινε και ήρθε στη δημοσιότητα και στη γνώση όλων μας, στο λιμάνι του Πειραιά. Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία εκφράζει τα συλλυπητήριά της στην οικογένεια και στους οικείους του Αντώνη και ταυτόχρονα ζητά την απονομή δικαιοσύνης για τον τραγικό χαμό του. Δυστυχώς, παρά τις συνεχείς παρεμβάσεις της ΕΣΑμεΑ σε ζητήματα που αφορούν στην προστασία της ζωής και των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία, χρόνιες παθήσεις και των οικογενειών τους, η χώρα έχει πολύ δρόμο ακόμη να διανύσει. Ενώ η Ελλάδα έχει κυρώσει τη Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, η οποία είναι πλέον Νόμος του κράτους από το 2012, το άρθρο 8, για «την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας (…) σχετικά με τα άτομα με αναπηρία, την ενθάρρυνση του σεβασμού των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας των ατόμων με αναπηρία», καθώς και την καταπολέμηση «των στερεοτύπων, των προκαταλήψεων και των επιβλαβών πρακτικών που αφορούν σε άτομα με αναπηρία», παραμένει κενό γράμμα. Δημόσια πρόσωπα, εκπρόσωποι φορέων και εργαζόμενοι σε κάθε τομέα εξακολουθούν να αγνοούν το πώς να επικοινωνούν με τα άτομα που ανήκουν σε διαφορετικές κατηγορίες αναπηρίας, όπως ακουστική αναπηρία, αναπηρία όρασης και νοητική αναπηρία. Οι συμπεριφορές που υιοθετούνται και αναπαράγονται προς τους πολίτες με αναπηρία έχουν ως βασικές αιτίες αφενός τις προκαταλήψεις και τα εμπεδωμένα στερεότυπα που υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία για τα άτομα με αναπηρία, θεωρώντας τους αρκετά συχνά ως «πολίτες» που δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα άτομα χωρίς αναπηρία, αφετέρου πολλοί συχνά οι πολίτες με αναπηρία προσεγγίζονται ως «αντικείμενα» οίκτου ή ως πολίτες «δεύτερης» κατηγορίας και όχι ως υποκείμενα φορείς δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Το αναπηρικό κίνημα ζητά δικαιοσύνη για τον Αντώνη και διεκδικεί πολιτικές ευαισθητοποίησης της πολιτείας και της κοινωνίας, που θα καλλιεργήσουν την αποδοχή των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία και θα προάγουν την εκπαίδευση εργαζομένων αλλά και όλων των πολιτών για μια συμπεριληπτική κοινωνία χωρίς διακρίσεις. Η δικαιοσύνη πρέπει να κινηθεί ταχύτατα και χωρίς χρονοτριβή.»
