Την πιο αποφασιστική απάντηση στις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης του νερού έδωσε χθες η Θεσσαλονίκη με την πρωτοφανή για τα δεδομένα της πόλης μαζικότητα σε μια ιστορική συναυλία αλλά και τη δέσμευση ότι ο αγώνας για την υπεράσπιση του νερού και όλων των δημοσίων αγαθών θα συνεχιστεί.
Η πλατεία Αριστοτέλους γέμισε από νωρίς το απόγευμα και μέχρι το βράδυ παρέμεινε ασφυκτικά γεμάτη από κόσμο, που σύμφωνα με εκτιμήσεις ξεπερνούσαν τους 20.000 με 25.000. Το σωματείο εργαζομένων της ΕΥΑΘ, ο σύλλογος Μουσικών Βορείου Ελλάδος μαζί με πλήθος εθελοντών έφεραν σε πέρας μια εξαιρετική διοργάνωση τόσο σε πολιτικό επίπεδο όσο και σε καθαρά οργανωτικό ενώνοντας χιλιάδες ανθρώπους στο μήνυμα που έπρεπε να σταλεί στην κυβέρνηση ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού αλλά και την εκποίηση όλων των δημόσιων αγαθών.
Ήταν μια πολιτική διοργάνωση από τα κάτω η οποία κατάφερε να δώσει αέρα αντίστασης όχι μόνο στον αγώνα υπεράσπισης του νερού αλλά και σε πολλούς άλλους αγώνες που δίνονται αυτή τη στιγμή στη κοινωνία.
Ήταν ακόμη μια συναυλία για τα 57 αδέρφια μας που χάθηκαν στα Τέμπη, για το κίνημα ενάντια στις εξορύξεις στην Β. Α Χαλκιδική και τα βουνά που αποστραγγίζονται, για τον αγώνα ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων στην Ήπειρο, τους εργατικούς αγώνες της πόλης. Ταυτόχρονα ήταν και μια απάντηση στην καταστολή, μια συλλογική απάντηση της πόλης για εκείνη τη συναυλία του Σεπτεμβρίου στο ΑΠΘ που έμεινε ανολοκλήρωτη, χτυπημένη από την αστυνομία.
Η Φωτεινή Βελεσιώτου, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο Δημήτρης Μυστακίδης αλλά και τα μουσικά σχήματα «Πριγκιπέσσα» και «Χειμερινοί Κολυμβητές» έδωσαν τη φωνή τους στον πιο όμορφο σκοπό υπεράσπισης του νερού και κάλεσαν με τα δικά τους μηνύματα τον κόσμο να αντέξει, να πάρει δυνάμεις από αυτή τη συνεύρευση και να συνεχίζει να αγωνίζεται.
«Είναι ζήτημα δημοκρατίας η υπέρασπιση του νερού, θα είμαστε εδώ να τους τα λέμε» δήλωσε η Φωτεινή Βελεσιώτου με το μουσικό σχήμα Πριγκηπέσα ανεβαίνοντας στη σκηνή ενώ οι Χειμερινοί Κολυμβητές ως ….«πιο αρμόδιοι να μιλήσουν για το νερό» δεν μίλησαν μόνο για το νερό. Μίλησαν για την καταστροφή των αρχαίων στην βυζαντινή συνοικία της Θεσσαλονίκης καθώς και για τον αγώνα διάσωσης των ιστορικών κινηματογράφων στην Αθήνα που δινόταν την ίδια μέρα.
Η συναυλία ήταν ένα μωσαϊκό από λόγια και τραγούδια που περιέγραφαν τα συναισθήματά μας, την ανάγκη μας “οι ζωές μας να μετράνε” ενώ η κάθε τοποθέτηση εργαζομένων και εκπροσώπων κινημάτων και το κάθε τραγούδι έδινε λαβή σε κάποια ακόμη φωνή κάποιου άλλου κοντινού ή πιο μακρινού αγώνα. Ενδεικτικά της πληθώρας μηνυμάτων που είχε η συναυλία ήταν και τα πανό που αναρτήθηκαν σε διάφορα σημεία στα συνθήματα των οποίων «περνούσαν» όλες οι αντιστάσεις απέναντι στον κρατικό αυταρχισμό από τη Θεσσαλονίκη μέχρι και το Παρίσι.
Ιδιαίτερα συγκινητικές ήταν οι τοποθετήσεις των μελών του σωματείου εργαζομένων της ΕΥΑΘ που μίλησαν για το ιστορικό των προσπαθειών ιδιωτικοποίησης του νερού, για τη μη συμμόρφωση του κράτους και της κυβέρνησης στις αποφάσεις του ΣτΕ και τόνισαν πόσο σημαντικό είναι να μην επιτρέπουμε την εκχώρηση των πιο βασικών αγαθών σε ιδιώτες. Τόσο ο πρόεδρος όσο και ο γραμματέας του σωματείου επεσήμαναν παράλληλα ότι ο αγώνας αυτός δεν είναι ένας αγώνας που κρίνεται σε μια μέρα, θέλει συνεχή επαγρύπνηση και αντοχή.
«Ο κ. Μητσοτάκης είπε από τις Βρυξέλλες ότι η ιδιωτικοποίηση είναι fake news. Ας έρθει εδώ να πει ότι είναι fake news. Tέσσερις αποφάσεις του ΣτΕ, το 2014 με 220.000 συμμετοχή στο ιστορικό δημοψήφισμα η Θεσσαλονίκη είπε ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση. 21 Μαΐου έχουμε εκλογές. Καλούμε όλα τα κόμματα να δεσμευτούν τι θα κάνουν με τη Ρυθμιστική Αρχή Υδάτων. Ρυθμιστική Αρχή Υδάτων σημαίνει ιδιωτικοποίηση του νερού. Δεν μπορούν να ελέγξουν τίποτα, πληρώνουμε το πιο ακριβό ρεύμα στην Ευρώπη» δήλωσε ο Γ. Αρχοντόπουλος, πρόεδρος του σωματείου στον χαιρετισμό του κλείνοντας την τοποθέτησή του με τα λόγια του Μανώλη Γλέζου «Αν εσύ ζήσεις μη με ξεχάσεις». Υπενθύμισε ακόμη ότι από τη μέρα αυτή «λείπουν ανάμεσα μας 57 κορίτσια και αγόρια που δολοφονήθηκαν στα Τέμπη, γιατί για κάποιους τα κέρδη και οι ιδιωτικοποιήσεις είναι πάνω από τις ζωές μας. Σήμερα τραγουδάμε για τα 57 αδέλφια μας. Σας ευχαριστούμε πολύ».
Τον λόγο έλαβαν κινήματα της πόλης, όπως η Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στη ΒΙΟΜΕ, υπενθυμίζοντας ότι οι εργαζόμενοι-ες του μοναδικού αυτοδιαχειριζόμενου εργοστασίου στην Ελλάδα αντιστάθηκαν εδώ και δέκα χρόνια στον φόβο, πήραν τη ζωή τους στα χέρια τους και αποφάσισαν να καταλάβουν το εργοστάσιο για να απαλλαγούν από την καταπίεση αιώνων. «Με τη στήριξη ενός παγκόσμιου κινήματος αλληλεγγύης κράτησαν το εργοστάσιο χωρίς αφεντικά» είπε εκπρόσωπος της Πρωτοβουλίας αλληλεγγύης στη ΒΙΟΜΕ καλώντας τη Θεσσαλονίκη να σταθεί στο πλευρό των εργατών/τριών τώρα που το εργοστάσιο κινδυνεύει λόγω του πλειστηριασμού του οικοπέδου.
Τη σύνδεση του αγώνα υπεράσπισης του νερού με τους εργατικούς αγώνες έκανε και ο γραμματέας του σωματείου εργαζομένων στη Μαλαματίνα Γιώργος Λιάκας μιλώντας για όλους αυτούς τους ανθρώπους που απολυμένοι-ες παλεύουν κόντρα στην αστυνομική καταστολή, τη βιομηχανία ψευδών μηνύσεων εκ μέρους της εργοδοσίας και τις διώξεις διεκδικώντας την επαναπρόσληψη 15 εργαζομένων και την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας.
Στη συνέχεια τη σκηνή κάλυψε ένα μεγάλο πανό για έναν αγώνα- σύμβολο της Β. Ελλάδας, τον αγώνα ενάντια στις εξορύξεις χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική. Όπως τόνισε μέλος των επιτροπών αγώνα «μετά την αποικιοκρατική σύμβαση Δημοσίου- Eldorado Gold και την ανακοίνωση της εταιρείας για την έναρξη των εξορύξεων, ο αγώνας της ΒΑ Χαλκιδικής έρχεται ξανά στο προσκήνιο. Μετρά δεκάδες κινητοποιήσεις, προσαγωγές, τρομοκρατία, καταστολή, διωκόμενους και δικαστήρια έως και σήμερα. Δεν αφορά μόνο την υπεράσπιση της γης, το νερό και τον αέρα της Χαλκιδικής αλλά και τους πολίτες αυτής της πόλης που στάθηκαν αλληλέγγυοι στον κοινό μας αγώνα που σχετίζεται με το νερό». «Τα νερά μας αποστραγγίζονται καθημερινά, βρίσκονται στο έλεος της Eldorado Gold, πρόκειται για ιδιωτικοποίηση του νερού της περιοχής μας» σημείωσε εκφράζοντας την έμπρακτη στήριξή των επιτροπών αγώνα στην υπεράσπιση του νερού όχι μόνο ως δημόσιου αγαθού αλλά ως κοινού αγαθού.
Στη συνέχεια ο Δημήτρης Μυστακίδης ανέβηκε στη σκηνή καλώντας τον κόσμο να αντέξει: «όλη τη δύναμη που θα μαζέψουμε να μην εξαντληθεί εδώ, η ομορφιά δεν σώζει τον κόσμο οι αγώνες σώζουν τον κόσμο, όταν χρειαστεί να είμαστε εκεί που πρέπει».
Ακολούθησε ο Φοίβος Δεληβοριάς που με μηνύματα ανάμεσα στα τραγούδια κάλεσε επίσης τον κόσμο να αγωνιστεί σε όλα τα επίπεδα.
«Σήμερα είναι η πρώτη φορά που ακούγεται η φωνή μας για το θέμα αυτό, είναι έγκλημα να πάψει το νερό να είναι ένα δημόσιο αγαθό, μην ακούμε τα ψέματα, δεν είναι fake news ότι ρυθμιστική αρχή σημαίνει ιδιωτικοποιήση, fake news λένε αυτοί» δήλωσε μεταξύ άλλων.
Λίγο πριν ανέβει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και η Αριστοτέλους «πάρει φωτιά» από τα συνθήματα και τις πειρατικές σημαίες τον λόγο πήρε ο Λουκής Χασιώτης, αναπληρωτής καθηγητής στο ΑΠΘ από το «Παρατηρητήριο επιθέσεων κατά των ελευθεριών στο πανεπιστήμιο». Ευχαρίστησε από την σκηνή τους καλλιτέχνες και τον ΣΜΒΕ που στηρίζουν κάθε αγώνα, μεταξύ αυτών για το δημόσιο πανεπιστήμιο, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο την κοινωνική εγρήγορση και την αλληλεγγύη τους. «Σήμερα που το κράτος με τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις εκποιεί τον κοινωνικό πλούτο, τα κοινωνικά αγαθά που διαχειρίζεται, το νερό, την υγεία, την παιδεία, την ενέργεια, τα βουνά, η κοινωνία καλείται να τα υπερασπιστεί ως δημόσια και κοινά αγαθά γιατί ανήκουν στις τωρινές και στις επόμενες γενιές» είπε μεταξύ άλλων.
Με την δήλωση ότι «ο αγώνας για το νερό σαν δημόσιο και κοινωνικό αγαθό είναι από τις ύστατες μάχες που μπορούμε να δώσουμε για μια αξιοπρεπή ζωή, Venceremos!» ανέβηκε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου στη σκηνή με τον κόσμο να φωνάζει συνθήματα ενάντια στην κρατική καταστολή και τον κυβερνητικό αυταρχισμό. Ανάμεσα στα τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου διαβάστηκε από μια γυναίκα το μήνυμα μιας μητέρας ενός παιδιού που χάθηκε στην πολύνεκρη σύγκρουση των αμαξοστοιχιών με τον κόσμο να φωνάζει «Δεν ήταν τα Τέμπη, ούτε η κακιά στιγμή, δικά τους τα κέρδη, δικοί μας οι νεκροί».
«Ήξερα πως το παιδί μου θα πεθάνει, όπως ήξερα ότι θα πεθάνω και εγώ. Δεν γνώριζα ότι θα πεθάνει πριν από μένα, ούτε ότι θα μου το σκοτώσουν, ορκίζομαι στην κάθε μου ανάσα, να δικαιώνω τη ψυχή της με τον αγώνα μας για αλήθεια και δικαιοσύνη» ήταν ένα απόσπασμα από το μήνυμα που καλούσε τον κόσμο να στηρίξει τον αγώνα των συγγενών των θυμάτων με την υπογραφή σχετικού ψηφίσματος στη σελίδα στο facebook «Τέμπη 2023». Με αυτό ζητείται η έναρξη των διαδικασίων για την αναθεώρηση του Συντάγματος και την ενεργοποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών καθώς και την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας όταν προκύπτει ποινική ευθύνη πολιτικών προσώπων.
Η ιστορική συναυλία που στηρίχθηκε από δεκάδες σωματεία, συλλογικότητες και περιβαλλοντικές οργανώσεις έκλεισε με έναν «αέρα Πεχλιβάνη» που πήρε τις φωνές και τα δάκρυα των ανθρώπων και τα έκανε ένα. Στο τέλος της συναυλίας μεγάλο κλιμάκιο εθελοντών/τριών πήρε σκούπα και φαράσι και καθάρισε όλη την πλατεία δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο το μεγαλείο της αλληλεγγύης και της φροντίδας των αποκάτω για την πόλη. Το γεγονός της συναυλίας δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να μείνει αθέατο ωστόσο τα κυρίαρχα ΜΜΕ δεν έδωσαν την αντίστοιχη προβολή που του αναλογούσε. Ιστορική, έτσι, θα μείνει και η αφωνία της διοίκησης του Δήμου Θεσσαλονίκης για την μέρα αυτή που η πλατεία Αριστοτέλους βούλιαξε από κόσμο που φώναζαν ότι το νερό είναι δημόσιο αγαθό και όχι εμπόρευμα.
