Μια οικογένεια ακόμη στη Θεσσαλονίκη που ζει σε συνθήκες φτώχειας κινδυνεύει να χάσει το σπίτι της (πρώτη κατοικία) από εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων (Do Value). Είναι μια φράση που ακούγεται όλο και πιο συχνά τελευταία, είναι άνθρωποι της γειτονιάς μας, άνθρωποι που κινδυνεύουν να πεταχτούν στην κυριολεξία στον δρόμο γιατί δεν καταφέρνουν να αποπληρώσουν ένα δάνειο εξαιτίας του οποίου το σπίτι τους βγαίνει σε πλειστηριασμό.
Η πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου έδωσε το «πράσινο φως» στα funds και τις εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων να πραγματοποιούν πλειστηριασμούς με πολύ μεγάλη πλέον συχνότητα. Είναι, επίσης, εμφανές ότι το αδύναμο νομοθετικό πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας διαχρονικά αλλά ακόμη χειρότερα τα τελευταία χρόνια οδηγεί τόσο στην αποθράσυνση των τραπεζών αλλά και στο να μην υπάρχει κανένα τείχος προστασίας για αυτούς τους ανθρώπους. Μόνο όπλο τους η αλληλεγγύη των συλλογικοτήτων που τρέχουν να σώσουν ό,τι μπορούν και να βάλουν ένα φρένο, έστω και προσωρινό, στην απανθρωπιά.
Μια τέτοια περίπτωση είναι η Μένια Σέρογλου και ο σύντροφός της Σπύρος που διατηρούν ένα ραφτάδικο κοντά στα κοιμητήρια της Αγ. Παρασκευής, όπου και τους συναντήσαμε. Αυτό αποτελεί το μοναδικό τους εισόδημα, πενιχρό θα έλεγε κανείς, αν συνυπολογίσει ότι ο χώρος του ιματισμού και των βιοτεχνιών έχει πάρει τον κατήφορο ήδη πριν την μεγάλη κρίση του 2010. Εξαιτίας φυσικά της δυσχέρειας που αντιμετωπίζουν χρόνια τώρα στην εργασία τους δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν την υποχρέωση του δανείου (ύψους 40.000 ευρώ που με τους τόκους έχει φτάσει στα 70.000 ευρώ) με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους (62 τ.μ. μεικτών) στη Νεάπολη.
« Στο ραπτάδικο αυτό κάναμε τα πάντα γύρω από τη διαμόρφωση του ρούχου (τρουκ, κουμπιά, στάμπες κτλ). Όμως ήδη πριν από το 2010 βιώνουμε την κρίση. Πολλές βιοτεχνίες κλείσανε, πολλές επιταγές δεν ήταν καλυμμένες. Έτσι ξεκίνησε και η δική μας κρίση και ακολούθησε και η δική μου καθώς έκανα μια εγχείριση στο ισχίο λόγω πτώσης και μετά το 2010 έμαθα ότι έχω καρκίνο. Έκανα μαστεκτομή, χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες. Από τότε και λόγω όλων αυτών των προβλημάτων αδυνατούσαμε να πληρώσουμε το δάνειο» λέει η κα Σέρογλου που όταν χτυπάει το τηλέφωνο αγωνιά να μην είναι και πάλι τα «κοράκια» που θέλουν να πάρουν το σπίτι.
Το δάνειο σύμφωνα με την κα Σέρογλου βρισκόταν αρχικά στην Probank, όταν έκλεισε αυτή μεταφέρθηκε στην Εθνική ενώ πλέον το χρέος βρίσκεται στη Do Value, η οποία διαχειρίζεται από τις 4.2.2022 τις απαιτήσεις που έχουν εκχωρηθεί από την Εθνική Τράπεζα στην εταιρεία «Frontier Issuer Designated Company».
«Πριν δύο- τρία χρόνια ήρθε η διαταγή πληρωμής που ζητούσαν ένα ποσό. Το 2022 μάθαμε ότι το δάνειο το διαχειρίζεται η Do Value. Στις 15 Ιουνίου του 2022 έγινε ο πρώτος πλειστηριασμός. Εμείς αυτό το μάθαμε πολύ αργότερα, τον Νοέμβριο του 2022 όταν ενημερωθήκαμε ότι τον Δεκέμβριο θα γίνει ο δεύτερος πλειστηριασμός. Εκεί αναρωτηθήκαμε “πότε έγινε ο πρώτος;”. Για τον δεύτερο μας είπαν ότι το σπίτι το «χτύπησαν» κάποιοι αλλά δεν έκαναν τις απαιτούμενες διαδικασίες και έτσι δεν το πήραν. Για τις 15 Μαρτίου είχε οριστεί να γίνει ο τρίτος πλειστηριασμός που μετά από την κινητοποίηση του κόσμου ανεστάλη» εξηγεί και συνεχίζει:
«Όταν μάθαμε ότι θα γίνει ο τρίτος πλειστηριασμός πήγα πρώτα σε έναν σύλλογο δανειοληπτών, ωστόσο και εκεί μας ενημέρωσαν ότι θα χρειαστούν κάποια χρήματα, τα οποία δε μπορούσα να δώσω. Εν τέλει μέσα από το διαδίκτυο βρήκα την “Πρωτοβουλία ενάντια στους πλειστηριασμούς” στην Αθήνα που δραστηριοποιείται έντονα στο ζήτημα αυτό. Με βοήθησαν αρκετά για το τι πρέπει να κάνω. Από εκεί μάλλον ενημερώθηκαν και άλλες συλλογικότητες»
Η κα Σέρογλου και ο σύντροφος της προσπαθούν να ενταχθούν στους ευάλωτους δανειολήπτες, ωστόσο και αυτό φαίνεται να είναι δύσκολο με την σχετική απόφαση να αναμένεται εντός ολίγων ημερών.
Η κινητοποίηση του κόσμου με μια πολυπληθή συγκέντρωση συλλογικοτήτων έξω από τα γραφεία της Do Value στις 14 Μαρτίου ήταν αυτή που τελικά έφερε το αποτέλεσμα της αναστολής. Ωστόσο η Do Value ζητάει από την οικογένεια 1.000 ευρώ προκειμένου να προχωρήσει σε διακανονισμό, διαφορετικά το σπίτι θα βγει ξανά σε πλειστηριασμό σε κάποιους μήνες.
«Εγώ μαζεύω αυτές τις μέρες τα 1.000 ευρώ, είναι σίγουρο όμως ότι δε μπορώ να ανταποκριθώ αν μου ζητήσουν 200 ή 300 ευρώ για τις δόσεις. Στη σύνταξη θα βγω τον Νοέμβριο του 2024 και τα εισοδήματά μας είναι πολύ μικρά» σημειώνει αναφέροντας το μεγάλο βιοποριστικό πλέον πρόβλημα που αντιμετωπίζουν.
«Υπάρχουν μερικές μέρες που δεν έχουμε ψωμί. Τους ζήτησα να κάνουν υπομονή, δεν είναι δα και κανένα φιλέτο το σπίτι μου. Με 12 ευρώ έσοδα την ημέρα, τι να πρωτοπληρώσουμε, νερό, ρεύμα, φαγητό; Μου απάντησαν ότι δε μπορούν να κάνουν υπομονή. Έχω αντιληφθεί πλέον τι θα πει “κοράκια”. Δεν κοιμάμαι τα βράδια και φοβάμαι μήπως η ασθένεια ξαναξυπνήσει, ήδη οι επιπτώσεις του άγχους έχουν επηρεάσει και τον σύζυγό μου που αντιμετωπίζει επίσης προβλήματα υγείας. Αντί μάλιστα για υπομονή έπρεπε να αντιμετωπίσω και την ειρωνία τους σχετικά με την άμεση κινητοποίηση του κόσμου κατά του πλειστηριασμού του σπιτιού μας. Έτσι, είναι, όμως μόνιμα ο λόγος τους. Σκληρός και απότομος. Εγώ απορώ πάλι, ποιοι και πώς μπορούν να παίρνουν σπίτια που μένουν μέσα άνθρωποι;
Πόλη Αλλιώς: Οι δήμοι να παρέχουν κάθε δυνατή υποστήριξη στους πληττόμενους-ες συμπολίτες μας
Το γενικευμένο πρόβλημα της φτώχειας και της εξαθλίωσης αντιμετωπίζει πληθώρα κατοίκων και όχι μόνο των δυτικών συνοικιών όπου φαίνεται να είναι πιο έντονο. Αυτό διαπιστώνει η δημοτική κίνηση Νέαπολης-Συκεών «Πόλη Αλλιώς» σε ανακοίνωσή της τονίζοντας ότι δεκάδες συνδημότες-τισσες περιμένουν το σπάσιμο της πόρτας τους ή τα έγγραφα ενός «προαναγγελθέντος θανάτου»:
«Ποιος θα στηρίξει τον 20χρονο από τις Συκιές που έχει χάσει τους γονείς του,ζει με μισθό πείνας και κινδυνεύει να χάσει το σπίτι των γονιών του, την πρώτη και μοναδική κατοικία του;
Ποιος θα συντρέξει την 42χρονη άνεργη μάνα τεσσάρων παιδιών από την Νεάπολη που της κόψανε το ρεύμα και ζει με το βάρος ενός χρέους χιλιάδων ευρώ σε ρεύμα-αέριο-νερό και με τον καθημερινό κίνδυνο του πλειστηριασμού της πρώτης και μοναδικής κατοικίας της;
Ποιος θα μας πει γιατί δεν σταμάτησε οριστικά ο πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας της οικογένειας από τις Συκιές που ξεσήκωσε ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης από τον κόσμο όλης της Θεσσαλονίκης και στον οποίο «πρωτοστάτησε» -εκ των υστέρων βεβαίως- και η διοίκηση του δήμου;» αναρωτιέται η δημοτική κίνηση επιρρίπτοντας ευθύνες και στη διοίκηση του Δήμου για την έλλειψη ενημέρωσης, υποστήριξης και προστασίας στους ανθρώπους που κινδυνεύουν να ζήσουν με τον πιο βάρβαρο τρόπο την αστεγία, πριν αναζητήσουν την αλληλεγγύη των συμπολιτών τους.
«Ποια υπηρεσία του δήμου ασχολείται με την συνολική καταγραφή των συμπολιτών μας που κινδυνεύουν να μείνουν άστεγοι; Ποιες κινήσεις έχει κάνει για την ισχυροποίηση των δομών κοινωνικής πολιτικής προκειμένου να διερευνώνται και να προτάσσονται συμπολίτες μας με τέτοια προβλήματα; Γιατί αφήνονται σε λίστα αναμονής για το κοινωνικό παντοπωλείο άτομα που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους; Ποιες ενέργειες έχει κάνει –πέραν του ψηφίσματος –για να δημοσιοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος, να ασκήσει πιέσεις και να οργανώσει την αλληλεγγύη των κατοίκων;» είναι μερικά από τα ερωτήματα που θέτει διεκδικώντας από την δημοτική αρχή και τις δημοτικές υπηρεσίες να ενισχύσει τις κοινωνικές δομές ώστε να καταγράφονται έγκαιρα οι συμπολίτες-τισσες που κινδυνεύουν να χάσουν την πρώτη κατοικία τους αλλά και να παρέχει κάθε δυνατή νομική υποστήριξη στους πληττόμενους-ες μέσα από τη Νομική Υπηρεσία του δήμου.
