Με κοινή τους ανακοίνωση οι καταλήψεις της Θεσσαλονίκης δηλώνουν ότι κανένας τέτοιος αυτοοργανωμένος χώρος δεν θα μείνει μόνος του απέναντι στην καταστολή. Όπως αναφέρουν μεταξύ άλλων: «οι καταλήψεις είναι τα μεγάλα μας σπίτια. Στεγάζουν πολιτικά εγχειρήματα, στεγάζουν κοινότητες, στεγάζουν ανθρώπους. Δίνουμε ζωή σε εγκαταλελειμμένα και ερειπωμένα κτίρια, ανοίγουμε χώρους έκφρασης και δημιουργίας, οραματιζόμαστε μαζί μία άλλη κοινωνία, οικοδομώντας τις βάσεις της. Οι καταλήψεις αποτελούν μια “εικόνα από το μέλλον”, μια ενσάρκωση του λόγου μας και ένα ζωντανό παράδειγμα πως ένας διαφορετικός τρόπος οργάνωσης των ζωών μας, πέρα και έξω από τα πρότυπα και τις επιταγές του κυρίαρχου συστήματος, μπορεί να αποτελέσει τη βάση για μια άλλη διαφορετική κοινωνία, την οποία οραματιζόμαστε και για την οποία παλεύουμε».
Διαβάστε ολόκληρη την ανακοίνωση:
Η κατάληψη ενός χώρου και η δόμηση μιας κοινότητας αγώνα αποτελούν μία πολιτική πράξη, η οποία πρώτα και κύρια αποτελεί μία ηχηρή εναντίωση σε οποιαδήποτε μορφή ιδιοκτησίας. Οι καταλήψεις, με την ύπαρξη τους και μόνο, αμφισβητούν έναν από τους βασικότερους θεσμούς του καπιταλιστικού συστήματος, λειτουργούν ως πρότυπα οργάνωσης και αγώνα και αποτελούν τρόπο κριτικής σε αυτόν τον κόσμο. Θέτουν σε αμφισβήτηση την κυριαρχία μέσα από την αυτό-οργανωμένη και αντί-ιεραρχική τους λειτουργία, προεικονίζοντας ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός, ότι μία κοινότητα μπορεί να λειτουργήσει χωρίς συμφέροντα, ιεραρχία, αφεντικά, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Δίχως οικονομικούς, έμφυλους, φυλετικούς και άλλους κοινωνικούς διαχωρισμούς, εναντιωνόμενοι στην εξουσία των λίγων και τις ηγεμονικές λογικές κράτους και καπιταλισμού, οι κατειλημμένοι χώροι αποτελούν μέσα διάχυσης γνώσης και εμπειρίας. Είναι παράθυρα προς μία άλλη κοινωνία, βασισμένη στην αλληλεγγύη, στις ισότιμες σχέσεις, στον αλληλοσεβασμό, στην αυτό-οργάνωση.
Δομώντας θεμέλια συλλογικής ζωής, χτίζοντας συντροφικές σχέσεις και δρώντας ενάντια σε ό,τι μας καταπιέζει, οι καταλήψεις αποτελούν ριζοσπαστικούς πυρήνες προπαγάνδισης, ζύμωσης πολιτικών συνειδήσεων και προώθησης των επαναστατικών ιδεών, ενάντια στην ατομικιστική κουλτούρα που επιβάλλεται από τον κόσμο της εξουσίας, του κράτους και του κεφαλαίου. Είναι χώροι αλληλεγγύης προς τους αδύναμους και τις καταπιεσμένες. Χώροι αγώνα ενάντια στο υπάρχον σύστημα και τις αφηγήσεις του.
Παράλληλα, οι καταλήψεις είναι τα μεγάλα μας σπίτια. Στεγάζουν πολιτικά εγχειρήματα, στεγάζουν κοινότητες, στεγάζουν ανθρώπους. Δίνουμε ζωή σε εγκαταλελειμμένα και ερειπωμένα κτίρια, ανοίγουμε χώρους έκφρασης και δημιουργίας, οραματιζόμαστε μαζί μία άλλη κοινωνία, οικοδομώντας τις βάσεις της. Οι καταλήψεις αποτελούν μια “εικόνα από το μέλλον”, μια ενσάρκωση του λόγου μας και ένα ζωντανό παράδειγμα πως ένας διαφορετικός τρόπος οργάνωσης των ζωών μας, πέρα και έξω από τα πρότυπα και τις επιταγές του κυρίαρχου συστήματος, μπορεί να αποτελέσει τη βάση για μια άλλη διαφορετική κοινωνία, την οποία οραματιζόμαστε και για την οποία παλεύουμε.
Επιπλέον, οι καταλήψεις αποτελούν ένα εργαλείο του ριζοσπαστικού κινήματος, το οποίο ταυτόχρονα αποτελεί και κοινωνικό παράδειγμα κινητοποίησης. Πάμπολλες κοινωνικές ομάδες, όπως μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι, άνεργοι κ.ά. έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιήσει την κατάληψη ως μορφή αγώνα σε μια προσπάθεια όξυνσης των κοινωνικών αγώνων. Οι καταλήψεις έχουν και τον σκοπό να εμπνέουν τις ριζοσπαστικές μορφές πάλης των αγωνιζόμενων αλλά και να τροφοδοτούνται από αυτές ως μέρος ενός ευρύτερου κύκλου κοινωνικών κινητοποιήσεων απέναντι στα αφεντικά, την καταστολή και το κράτος. Η ριζοσπαστικοποίηση, άλλωστε, των κοινωνικών και ταξικών κινητοποιήσεων αποτελεί και ένα σημαντικό σημείο για την ίδια την υπεράσπιση των κατειλημμένων χώρων.
Ειδικότερα, οι αυτό-οργανωμένοι χώροι αποτελούν σημείο συνάντησης και αλληλοτροφοδότησης του ανταγωνιστικού κινήματος με την ευρύτερη κοινωνία και πολιτικών συζητήσεων και ζυμώσεων. Αυτό είναι το βασικό στοιχείο που τους δίνει καίριο ρόλο στην οργάνωση και στον κοινό αγώνα των καταπιεσμένων ενάντια στον κόσμο της εξουσίας. Ταυτόχρονα, οι καταληψιακές δομές μας δίνουν τη δυνατότητα να απαντάμε σε καθημερινές ανάγκες έξω από τους όρους της αγοράς. Αυτόν τον σκοπό επιτελούν οι συλλογικές κουζίνες, τα στεγαστικά εγχειρήματα, οι προβολές ταινιών, οι δανειστικές βιβλιοθήκες, τα μπαρ, οι συναυλίες, τα αντιμαθήματα και πολλές άλλες δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα σε κάθε κατάληψη.
Φυσικά, αναντίρρητα, οι κατειλημμένοι χώροι βρίσκονται πάντοτε στο στόχαστρο της καταστολής, αφού αποτελούν έναν διαρκή κίνδυνο για την κυρίαρχη αφήγηση, το καπιταλιστικό σύστημα και έναν χώρο ελεύθερης έκφρασης αλλά και οργάνωσης της κοινωνικής βάσης ενάντια στον κόσμο των αφεντικών. Οι εκκενώσεις καταλήψεων και οι κρατικές σκευωρίες είναι το πιο άμεσο χτύπημα που επιλέγει να επιφέρει το κράτος, με σκοπό να τρομοκρατήσει τους αγωνιστές. Εκτός από αυτό, ο εθνικός παροξυσμός και η συντηρητικοποίηση της κοινωνίας, επιτρέπουν αφενός στο κράτος να έχει την κοινωνική ανοχή, στις περιπτώσεις εκείνες που επιλέγει να εισβάλει σε έναν κατειλημμένο χώρο και αφετέρου τροφοδοτεί τις φασιστικές γκρούπες που κάνουν και πάλι την εμφάνιση τους και τους παρέχει πλήρη κάλυψη όταν επιλέγουν να επιτεθούν σε αυτό-οργανωμένους χώρους και καταλήψεις.
Πιο συγκεκριμένα, οι εκκενώσεις στεγαστικών και προσφυγικών καταλήψεων τον χειμώνα του 2019, οι εισβολές στην Terra Incognita, στην Rosa Nera, στο Θέατρο Εμπρός, και οι τρείς εισβολές στην κατάληψη Libertatia, αποτελούν μερικά μόνο από τα πρόσφατα παραδείγματα κρατικών επιθέσεων σε κατειλημμένους χώρους. Παράλληλα, οι φασιστικές επιθέσεις με την πλήρη κάλυψη των μπάτσων που δεν έλειψαν ποτέ, οι επιθέσεις στο ΕΚΧ Σχολείο και ο εμπρησμός της Libertatia για τις οποίες βέβαια δεν διώχθηκε ποτέ κανείς, έρχονται σε αντίθεση με τους δεκάδες αγωνιστές που έχουν συλληφθεί και διωχθεί κάθε φορά που τα τσιράκια του κράτους εισέβαλλαν σε μια κατειλημμένη δομή.
Η υποχώρηση των κοινωνικών κινημάτων τα τελευταία χρόνια και η μείωση των αντιστάσεων είναι ένας ακόμα παράγοντας που επιτρέπει στο κράτος να δρα ανενόχλητο και να χτυπάει με μικρό πολιτικό κόστος τις καταλήψεις. Ωστόσο, οι κατειλημμένοι χώροι δεν παραδίδονται αλλά μάχονται, γιατί αυτά που δομούμε είναι πιο σημαντικά από αυτά που οι εξουσιαστές αυτού του κόσμου απειλούν να μας στερήσουν μέσα από διώξεις, απειλές και προφάσεις εκκένωσης.
Οι καταλήψεις είναι όντως το αγκάθι των κοινωνικών ριζοσπαστικών μορφών εναντίωσης γιατί στέκουν πάντα έξω από κάθε δυνατότητα συμπερίληψής τους από την κρατική νομιμότητα και την καπιταλιστική αφομοίωση. Δεν συνεργάζονται με κανέναν φορέα εξουσίας, αλλά τίθενται πάντα ενάντια σε κράτος, εκκλησία, δήμους, περιφέρειες, τον στρατό, την αστυνομία και όλους τους θεσμούς πολιτικής και κοινωνικής καταπίεσης. Χρησιμοποιώντας για μαγιά τις σχέσεις αλληλεγγύης οικοδομούν κοινότητες αγώνα, ισότητας, συλλογικών διεκδικήσεων και δίνουν στην κοινωνία το εφαλτήριο για την πραγμάτωση της ελευθερίας.
ΚΑΜΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
10,100,1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ- ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ- ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ MUNDO NUEVO | ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA | ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΣΧΟΛΕΙΟ | ΦΑΜΠΡΙΚΑ ΥΦΑΝΕΤ
