Όσο η υπόθεση «ανακύκλωση» θα υπονομεύεται, τόσο θα κερδίζει έδαφος το σενάριο της καύσης ως «μοναδική λύση» για τη διαχείριση των απορριμμάτων. Τελείως συμπτωματικά, αυτό εξυπηρετεί ιδιαίτερα το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, που προωθεί συστηματικά την καύση των απορριμμάτων, κατ’ επιταγή των λόμπι της καύσης, όπως ο Μπόμπολας κι ο Κόκκαλης
Tης Εύας Μπαμπαλώνα
Ο μπαρμπα-Γιάννης, υπέρμαχος του G.A.P. δόγματος περί χρηστής διαχείρισης και διαφάνειας, τα βάζει με τα σκουπίδια της πόλης! Σπεύδει να μας εξηγήσει πως, μόλις ξεκινήσει η ανακύκλωση, η διαχείριση των απορριμμάτων θα είναι μια εύκολη υπόθεση και πως η Θεσσαλονίκη θα είναι υπόδειγμα καθαριότητας σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Μέχρι εδώ καλά. Όντως, η ορθολογική διαχείριση απορριμμάτων προϋποθέτει την ανακύκλωση.
Τι κάνει όμως ο πολλά υποσχόμενος Γιάννης Μπουτάρης; Φέρνει προς υπογραφή στο Δημοτικό Συμβούλιο μια σύμβαση με την Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης (ΕΕΑΑ), την εταιρεία που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της Επικράτειας. Κι αυτό σωστό,- που λένε… (Να σημειώσουμε μόνο ότι στο μετοχικό κεφάλαιο της ΕΕΑΑ συμμετέχει κατά 35% και η ΚΕΔΚΕ). Η σύμβαση που μας φέρνει ο μπαρμπα-Γιάννης, ωστόσο, είναι μια αόριστη συμφωνία, που βασικά περιλαμβάνει κυρίως τις υποχρεώσεις του Δήμου. Καμία υποχρέωση, καμία δέσμευση, καμία στοχοθεσία δεν περιλαμβάνεται στη σύμβαση για την ίδαι την ΕΕΑΑ. Υπάρχουν επίσης νευραλγικά σημεία της σύμβασης που βρωμάνε, όπως βρωμάει η Θεσσαλονίκη τις τελευταίες εβδομάδες!
1. «…η ΕΕΑΑ έχει το δικαίωμα κατά πάντα χρόνο και κατά την κρίση της, να αναθέτει σε τρίτο ή τρίτους…μέρος ή το σύνολο των εργασιών…που αναλαμβάνονται με την παρούσα σύμβαση…»
Ποιοι θα είναι αυτοί οι «τρίτοι»; Ποιο θα είναι, πώς θα καταγράφεται και πώς θα ελέγχεται το παραδοτέο από τους εργολάβους («τρίτους») προϊόν των εργοστασίων ανακύκλωσης; Μήπως το χαρτί και το πλαστικό θα καταλήγουν στα 2 (δύο) εργοστάσια καύσης που προβλέφθηκαν και δρομολογήθηκαν από τον Περιφερειακό Σχεδιασμό για την Θεσσαλονίκη; Και τότε για ποια «ανακύκλωση» πρόκειται; Γιατί να μην έχει ο Δήμος τον πρώτο λόγο – εφόσον μέσω της ΚΕΔΚΕ διαθέτει το 35% του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΕΑΑ – στην επιλογή «τρίτων», ώστε να διασφαλίζεται ο δημόσιος-κοινωνικός χαρακτήρας της διαχείρισης των απορριμμάτων σχετικά με την ανακύκλωση; Γιατί ταυτόχρονα να μην εξασφαλιστεί η εμπλοκή του νέου ΦοΣΔΑ στην ανακύκλωση;
2. Τα ανακυκλώσιμα που θα περιέχονται στους κάδους «…θα μεταφέρονται με δικά του οχήματα (του Δήμου) ή με οχήματα που θα παραχωρηθούν από την ΕΕΑΑ…»
Ευτυχώς ο αντιδήμαρχος Καθαριότητας ενημέρωσε πως η ΕΕΑΑ τελικά θα διαθέσει 15 απορριμματοφόρα και κάποιες χιλιάδες κάδους. Γιατί όμως να μην δεσμεύεται και η ΕΕΑΑ ως προς το επιδιωκώμενο αποτέλεσμα της συμφωνίας, ως προς την ποσότητα των απορριμμάτων που πρόκειται να συλλεγούν και να προωθηθούν προς διαλογή και ανακύκλωση και ως προς την ποσότητα των υλικών που επιδιώκεται να ανακτηθούν;
3. Γιατί αυτή η σύμβαση να είναι 6ετής και να μην διαρκεί μέχρι τη συγκρότηση του νέου ΦοΣΔΑ, ο οποίος με τη σειρά του θα έχει την ευχέρεια να διαπραγματεύεται με καλύτερους όρους με την ΕΕΑΑ, με στόχο την ορθολογικότερη διαχείριση των απορριμμάτων συνολικότερα;
4. Γιατί η ΕΕΑΑ προτείνει το σύστημα του ενός κάδου για όλα τα ανακυκλώσιμα, και να μην γίνεται η διαλογή στην πηγή, με ξεχωριστούς κάδους για κάθε ανακυκλώσιμο υλικό, ενώ είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι τα βέλτιστα αποτελέσματα επιτυγχάνονται με τη διαλογή στην πηγή; Ποιους εξυπηρετεί να τοποθετούνται τα ανακυκλώσιμα σύμμεικτα σε έναν κάδο;
Να προσθέσουμε στα παραπάνω την αναξιοπιστία της ΕΕΑΑ, που δεν έχει τηρήσει τα συμφωνημένα σε προηγούμενη ανάλογη σύμβαση με τον Σύνδεσμο ΟΤΑ Νομού Θεσσαλονίκης; Να προσθέσουμε και τις καταγγελίες πως τα ανακυκλώσιμα καταλήγουν σε χωματερές; Να συνυπολογίσουμε ότι η Διοίκηση του Δήμου δεν προτίθεται να αναζητήσει τυχόν ευθύνες του Δήμου για το γεγονός ότι, ενώ η ΕΕΑΑ καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της Επικράτειας, το ποσοστό των απορριμμάτων που καταλήγει στις χωματερές φτάνει στο 82% στη χώρα μας, ενώ ο μέσος όρος στην ΕΕ27 είναι μόλις 38%;
Αν συνυπολογίσουμε όλα τα παραπάνω, είναι φανερό ότι «κάτι δεν πάει καλά». Είναι δε σίγουρο ότι όσο η υπόθεση «ανακύκλωση» θα υπονομεύεται, τόσο θα κερδίζει έδαφος το σενάριο της καύσης ως «μοναδική λύση» για τη διαχείριση των απορριμμάτων. Τελείως συμπτωματικά, αυτό εξυπηρετεί ιδιαίτερα το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, που προωθεί συστηματικά την καύση των απορριμμάτων, κατ’ επιταγή των λόμπι της καύσης, όπως ο Μπόμπολας κι ο Κόκκαλης.
Δυστυχώς, η εμφανής έλλειψη συγκεκριμένου σχεδιασμού και προγραμματισμού για την ανακύκλωση, αλλά και συνολικότερα για τη διαχείριση των απορριμμάτων, τόσο από την νέα Διοίκηση του Δήμου της «σωστής διαχείρισης και της διαφάνειας», όσο και από την ΕΕΑΑ, αλλά και οι επιλογές που γίνονται από την διοίκηση Μπουτάρη οδηγούν σε ανομολόγητες «άλλες λύσεις» που έρχονται σε αντίφαση με την υπόθεση της ανακύκλωσης.
Ο άνεμος αλλαγής που φέρει μαζί της η Πρωτοβουλία γίνεται αδύναμο αεράκι, όταν περνά μέσα από την κυβερνητική πολιτική, που με τη σειρά της στρώνει τον δρόμο στους businessmen της διαχείρισης των απορριμμάτων και καταδικάζει τους πολίτες της Θεσσαλονίκης να κυκλοφορούν μονίμως με μια μάσκα, για να υποφέρουν τη δυσωδία που εκπέμπει στις γειτονιές της πόλης.
Αυτός ο άνεμος αλλαγής της νέας Διοίκησης δεν είναι δυνατός, ώστε να συγκρουστεί με τις λογικές ιδιωτικοποίησης στη διαχείριση των σκουπιδιών. Είναι εμφανές: Η διοίκηση Μπουτάρη δεν προτίθεται να εφαρμόσει ένα συνολικό, ορθολογικό, οικονομικό και συνάμα οικολογικό πρόγραμμα διαχείρισης των απορριμμάτων προς το συμφέρον των πολιτών της Θεσσαλονίκης.
Αναδημοσίευση από το rednotebook.gr