Ένα νέο έγγραφο, για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, φέρνει στην επιφάνεια με ανακοίνωσή της η ΟΕΝΓΕ και αναφέρει μεταξύ άλλων ότι ο διοικητής του νοσοκομείουα πρέπει να δίνει έγκριση και για μια επείγουσα, τις περισσότερες φορές ιατρική πράξη, τον εμβολισμό.
Η ΟΕΝΓΕ αναφέρει:
Ανυπόγραφο έγγραφο του Νοσοκομείου «ΑΧΕΠΑ» για τον κανονισμό διενέργειας εμβολισμών, που μας κοινοποιήθηκε με τον αρ. πρωτοκ.6916/23-2-2022 έγγραφο της 4ης ΥΠΕ και θέμα: “Διαδικασίες σχετικά με τη διενέργεια εμβολισμών στο Π.Γ.Ν.Θ ΑΧΕΠΑ”, μας έκανε ΑΚΟΜΑ πιο σοφούς ιατρικά…
Μαθαίνουμε, λοιπόν, ότι για να εμβολιστεί ένας ασθενής (πχ με ραγέν ανεύρυσμα εγκεφάλου) στο μοναδικό κέντρο εμβολισμού στη Βόρεια Ελλάδα, δεν αρκεί η ιατρική ένδειξη για τη ζωή του ασθενούς, δεν αρκεί η επικοινωνία του θεράποντος ιατρού με τον επεμβατικό ακτινολόγο, αλλά προστίθεται ένα ακόμη βήμα στη διαδικασία: Η έγκριση από τον Διοικητή του Νοσοκομείου «ΑΧΕΠΑ», ο οποίος, σαν άλλος “Πάπας”, θα πρέπει να έχει δεχτεί γραπτό αίτημα από τον Διοικητή του Νοσοκομείου που νοσηλεύεται ο ασθενής και θα πρέπει να ενημερωθεί και για την ανάγκη διενέργειας της ιατρικής πράξης από τον Διευθυντή της Νευροχειρουργικής του «ΑΧΕΠΑ», τον Διευθυντή του Ακτινολογικού του «ΑΧΕΠΑ» και τους επεμβατικούς Νευροακτινολόγους.
Μια επείγουσα, σε πολλές περιπτώσεις, ιατρική πράξη που καθορίζει την εξέλιξη της ζωής και της υγείας ενός ανθρώπου παύει πια να είναι αποτέλεσμα ιατρικής ένδειξης, παύει πια να είναι αποτέλεσμα ιατρικής ανάγκης για τη ζωή ενός ασθενή. Γίνεται γρανάζι γραφειοκρατίας με τελική απόφαση όχι του θεράποντος Νευροχειρουργού, όχι του επεμβατικού Νευροακτινολόγου, αλλά του Διοικητή του «ΑΧΕΠΑ».
Με ποια κριτήρια θα αποφασίσει ο Διοικητής του «ΑΧΕΠΑ»;
Αν το κριτήριο είναι μόνο η ιατρική ένδειξη, που εμπλέκεται ο Διοικητής του Νοσοκομείου;
Ποια είναι λοιπόν τα υπόλοιπα κριτήρια που ξεπερνούν την ιατρική ένδειξη και αναγκαιότητα και είναι ευθύνη του Διοικητή ενός Νοσοκομείου; Το κόστος; Το κοινωνικό status του ασθενούς;
Να μας απαντήσει η 4η ΥΠΕ και το Υπουργείο Υγείας:
1) Υπάρχει άλλο κριτήριο εκτός από την Ιατρική ένδειξη και την ανάγκη αντιμετώπισης ενός ασθενή; Αν ναι, ποια είναι αυτά τα κριτήρια;
2) Πως μια επείγουσα πολλές φορές ιατρική πράξη (όπως πχ ο εμβολισμός ραγέντος ανευρύσματος εγκεφάλου) θα πραγματοποιείται άμεσα στο σωστό χρόνο, όταν πρέπει να ακολουθηθούν όλα αυτά τα βήματα με τελική έγκριση του Διοικητή του «ΑΧΕΠΑ»; Ποιος είναι υπεύθυνος για την όποια επιδείνωση της υγείας ενός ασθενούς ή και τον θάνατο λόγω καθυστέρησης;
3) Πως γίνεται όταν ο ασθενής έχει χρήματα με κόστος μεγαλύτερο των 20.000 ευρώ η αντίστοιχη ιατρική πράξη να πραγματοποιείται άμεσα στις Ιδιωτικές Κλινικές της Θεσσαλονίκης, αλλά στο μόνο δημόσιο κέντρο εμβολισμού της Βόρειας Ελλάδας να καθυστερεί λόγω γραφειοκρατίας και αναμονής για την τελική απόφαση ενός Διοικητή; Είναι άλλα τα κριτήρια για τη διενέργεια του εμβολισμού στον ιδιωτικό τομέα και άλλα στον δημόσιο; Είναι άλλη η αξία της ανθρώπινης ζωής όταν έχει χρήματα και άλλη όταν είναι ανασφάλιστος, άνεργος, χαμηλόμισθος, κλπ;
Αυτό είναι το “νέο” ΕΣΥ που ετοιμάζουν. Ένα “νέο” τόσο αναχρονιστικό, όσο και η πολιτική τους. Ένα ΕΣΥ που θεωρητικά μόνο δίνει τη δυνατότητα σε ασθενείς να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα υγείας τους, αλλά με μακροχρόνιες λίστες αναμονής που απειλούν την υγεία τους. Από την άλλη, όποιος έχει χρήματα αντιμετωπίζεται χωρίς καμία καθυστέρηση στα ιδιωτικά Νοσοκομεία ή πλέον και στο ιδιωτικοποιημένο ΕΣΥ με τα απογευματινά Χειρουργεία του.
Το έδαφος που αυτά τα φαινόμενα παίρνουν σάρκα και οστά είναι η ίδια η πολιτική που άφησε το ΕΣΥ ανοχύρωτο απέναντι στην πανδημία, που μετέτρεψε τα νοσοκομεία σε μονοθεματικά και οδήγησε στην διόγκωση των λιστών αναμονής των χειρουργείων και των επεμβατικών πράξεων, που έχει οδηγήσει χιλιάδες ασθενείς είτε στην πολύμηνη αναμονή είτε στον ιδιωτικό τομέα. Η υπηρέτηση αυτής της πολιτικής από όλους τους αρμοδίους, από το Υπουργείο ως τις Διοικήσεις των νοσοκομείων, είναι που έχει διογκώσει αυτό το πρόβλημα. Ακριβώς για αυτό, η λύση δεν βρίσκεται στην επέμβαση στο ιατρικό έργο, αλλά στα άμεσα μέτρα ενίσχυσης του ΕΣΥ.
Όταν η Υγεία παύει να είναι κοινωνικό αγαθό και να στηρίζεται στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας για υπηρεσίες υγείας, στην ιατρική ένδειξη για τη διενέργεια μιας ιατρικής πράξης και καταλήγει “μπίζνα” στα ράφια μιας επιχείρησης, ο λαός μόνο χαμένος βρίσκεται.
