Ενώ η κατάσταση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς όλης της χώρας είναι τραγική εν μέσω πανδημίας, με την Θεσσαλονίκη και τον ΟΑΣΘ να κρατάν τα πρωτεία, η διοίκηση του οργανισμού δεσμεύεται μόνο για περισσότερους ελέγχους. Η προσωπική καταγγελία του Γ. Α. για μια αυθαίρετη πρακτική ενός ελεγκτή του ΟΑΣΘ είναι ενδεικτική του τί να περιμένουμε.
«10:30 το πρωί ανεβαίνω στο αστικό για να πάω στη δουλειά μου. Μόλις μπαίνω χτυπάω το εισιτήριο μου και στέκομαι σε μία γωνία. Αμέσως δύο εύσωμοι άνδρες σηκώνονται και αρχίζουν να ελέγχουν τα εισιτήρια. Βγάζω και εγώ το εισιτήριο μου και μόλις έρχεται ο ελεγκτής, του το επιδεικνύω. Εκείνη την στιγμή ο ελεγκτής μου ζητάει ταυτότητα. Σκεπτόμενος ότι θέλει να ελέγξει το πάσο μου, ανοίγω το πορτοφόλι μου και πάω να βγάλω το πάσο. Εκείνη την στιγμή μου ζητάει τόσο την αστυνομική όσο και την ακαδημαϊκή ταυτότητα. Χωρίς να το σκεφτώ πολύ του δείχνω και τις δύο, φανταζόμενος πως θέλει να κάνει μία ταυτοποίηση. Ο ελεγκτής βλέπει ότι στο πορτοφόλι μου έχω και την προπτυχιακή μου ακαδημαϊκή ταυτότητα, όποτε επιμένει να του δώσω εκείνη. Του εξηγώ πως είμαι μεταπτυχιακός φοιτητής επιδεικνύοντας του τη σχετική ταυτότητα. Εκείνη τη στιγμή μου λέει: όχι όχι, την άλλη δώσε μου (δείχνοντας την προπτυχιακή), εκείνη θα σε σώσει.
Χωρίς να καταλαβαίνω πλέον τι γίνεται, του δείχνω και την προπτυχιακή και ο ελεγκτής απαντάει: μα αυτή έχει λήξει. Του εξηγώ ξανά πως προφανώς και έχει λήξει και του ξανά δίνω το πάσο από το μεταπτυχιακό. Παίρνει στα χέρια του τόσο το πάσο μου όσο και την ταυτότητα και μου ζητάει να καθίσω.
Κάθομαι λοιπόν και αναμένω να μου επιστρέψει τις ταυτότητες μου. Εκείνη την στιγμή κάθεται απέναντι μου και βγάζει ένα μπλοκάκι. Χωρίς να καταλαβαίνω τι συμβαίνει, ρωτάω τον ελεγκτή για ποιο λόγο μου ζητήσε και τις δύο μου ταυτότητες, με τον ίδιο να απαντάει: Μα για να σου κόψω πρόστιμο.
Σοκαρισμένος από την απάντηση, του λέω: μα αφού χτύπησα το εισιτήριο μου και σας το έδειξα. Η απάντηση που λαμβάνω είναι: εγώ πρέπει να σου κόψω το πρόστιμο, τα υπόλοιπα βρες τα με τα γραφεία του ΟΑΣΘ. Εκείνη την στιγμή του απαιτώ να μου επιστρέψει τις ταυτότητες μου. Ο ίδιος αρνείται. Πάω να τις πάρω από το χέρι του και τις βάζει στην τσέπη του. Οργισμένος πλέον τον ρωτάω με ποιο δικαίωμα δεν μου δίνει πίσω τα προσωπικά μου έγγραφα, με τον ίδιο να απαντάει πως πλέον δε μπορούμε να κάνουμε κάτι και πως είναι αναγκασμένος να μου κόψει πρόστιμο. Αναγκάζομαι να βάλω το χέρι μου στη τσέπη του και να αρπάξω τις ταυτότητες μου και μη έχοντας καμία λύση να κατέβω από το αστικό στην επόμενη στάση. Εκείνη την στιγμή ο ελεγκτής αρχίζει να μου φωνάζει απαιτώντας να δώσω πίσω τις ταυτότητες. Εγώ αρνούμαι και πάω να φύγω.
Ο ελεγκτής, μπαίνει μπροστά μου και με σπρώχνει πίσω, απειλώντας με ότι θα καλέσει την αστυνομία. Τότε τον παροτρύνω να καλέσει την αστυνομία, με το σκεπτικό πως θα επιλυθεί με αυτόν τον τρόπο το πρόβλημα, ταυτόχρονα ο ελεγκτής συνεχίζει να με εμποδίζει με τη βίααπό το να αποβιβαστώ από το αστικό. Αρχίζω να φωνάζω τους υπόλοιπους επιβάτες να παρέμβουν σε αυτήν την απαράδεκτη πρακτική, ενώ συνεχίζω να λέω επίμονα στον ελεγκτή πως έχω εισιτήριο.
Ο ελεγκτής μου λέει: αφού φωνάζεις στους επιβάτες να παρέμβουν, δείξε τους το εισιτήριο. Βγάζω ξανά το εισιτήριο από τη τσέπη και συνεχίζω να ζητάω την παρέμβαση κάποιου επιβάτη, χωρίς να λαμβάνω κάποια ανταπόκριση. Τότε ο ελεγκτής γυρνάει ειρωνικά και μου λέει: μα καλά, κάνεις έτσι για 27€; Συνεχίζω να μην του απαντάω και να προσπαθώ να βρω λύση στην παρέμβαση κάποιου επιβάτη, ενώ βρίσκομαι κολλημένος σε μία γωνία του λεωφορείου.
Χωρίς να έχω καταλάβει πλήρως γιατί θέλει να μου κόψει πρόστιμο ο ελεγκτής του μυαλό μου πάει στο πάσο του μεταπτυχιακού και στο ενδεχόμενο να μην έχω το δικαίωμα μειωμένου εισιτήριου, οπότε αντανακλαστικά γυρνάω στον ελεγκτή και του ζητάω να κόψω ένα δεύτερο εισιτήριο εντός του αστικού. Η απάντηση που λαμβάνω είναι: κόψε όσα εισιτήρια θέλεις, πρώτα όμως θα σου βάλω το πρόστιμο.
Εκείνη την στιγμή εμφανίζεται ο δεύτερος ελεγκτής, ο οποίος φωνάζει στον οδηγό να καλέσει τους security. Τότε φωνάζω ακόμα πιο επίμονα μαζί με τους security να έρθει και η αστυνομία. Ο δεύτερος ελεγκτής με πλησιάζει και μου λέει να του δείξω το εισιτήριο. Το ξανά βγάζω, το κοιτάει για λίγο και λέει στον συνάδελφο του: ρε συ, έχει κόψει εισιτήριο. Ο πρώτος ελεγκτής επιμένει ακόμα και στον συνάδελφο του πως δεν έχω κόψει εισιτήριο. Ο δεύτερος ελεγκτής επιμένει λέγοντας πως το μελάνι της μηχανής δεν το δείχνει πολύ καθαρά, με τον πρώτο να συνεχίζει να θέλει να μου κόψει πρόστιμο. Τελικά υπερισχύει ο δεύτερος ελεγκτής. Η αντίδραση του πρώτου ήταν η εξής: μα καλά αφού έχεις χτυπήσει εισιτήριο γιατί έκανες έτσι; Έλα κάθισε.
Ο άνθρωπος αυτός δεν ζήτησε ούτε μία συγγνώμη για την συμπεριφορά του. Κάθομαι στη θέση μου και δίπλα μου μία ηλικιωμένη κυρία μου λέει χαμηλόφωνα: Κανονικά με την πανδημία θα έπρεπε να είναι δωρεάν οι μεταφορές.
Η συμπεριφορά μου ήταν ακραία. Αν όμως δεν είχα συμπεριφερθεί με αυτόν τον τρόπο, τώρα θα επέστρεφα σπίτι με ένα πρόστιμο στην τσέπη. 27€, σιγά τι είναι, όπως έλεγε και ο ελεγκτής. Δεν ξέρω αν έχει σημασία το ποσό… Πιο πολύ σημασία έχει πόσοι άλλοι συμπολίτες μας έχουν βρεθεί σε παρόμοιες καταστάσεις και έχουν αναγκαστεί να πληρώσουν αυτό το πρόστιμο, χωρίς να βρουν ποτέ του δίκιο τους.
Συνηθίζω να επιστρέφω με τα πόδια σπίτι από τη δουλειά, γιατί οι πολίτες της Θεσσαλονίκης πολτοποιούνται για να μπουν εκείνη την ώρα στα αστικά. Πριν λίγες ημέρες, το αστικό στο οποίο βρισκόμουν, χάλασε στη μέση του δρόμου.
Η απάντηση της διοίκησης σε όλα αυτά τα προβλήματα του ΟΑΣΘ είναι απλή: περισσότεροι ελεγκτές, στάσιμοι και κινητοί, ώστε να μειώσουμε το φαινόμενο της λαθροεπιβίβασης.
Οι πολίτες της Θεσσαλονίκης οφείλουμε να δράσουμε άμεσα, πριν τα γκανγκστεριλίκια του ΟΑΣΘ γίνουν ξανά καθημερινή ρουτίνα.
Ίσως να ακούγεται γραφικό να πω πως για την κατάσταση αυτή έχει ευθύνη και η κυβέρνηση, αλλά η σημερινή κατάσταση μου θυμίσε τα εφηβικά μου χρόνια, τότε πριν το 2015, επί Σαμαρά, όταν ο ΟΑΣΘ είχε μετατραπεί σε μεσό μαζικής μεταφοράς μπράβων. Γιατί η σημερινή συμπεριφορά έμοιαζε περισσότερο με προστασία σε μαγαζί νύχτας που πάει να πληρωθεί, παρά με έναν άνθρωπο που κάνει τη δουλειά του».
