Απόλυτα ανατρεπτικός ο Ολλανδός Πωλ Βερχόφεν επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη με τη “Βenedetta”. Στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης το Ολύμπιον γέμισε από νωρίς. Θέση δεν υπήρχε ούτε στο θεωρείο, ούτε στον εξώστη. Ο κόσμος ήξερε τι θα παρακολουθήσει κι όμως τόλμησε. Αυτή είναι η δύναμη της Τέχνης, να σε ελκύει ακόμα κι αν πιστεύεις πως το θέαμα θα σε σοκάρει. Νωπά ήταν τα τραύματα από τον Χρυσό Λέοντα της Βενετίας, το “Γεγονός” της Oντρέ Ντιγουάν. Νωρίτερα μάλιστα είχε προηγηθεί η προβολή στις αίθουσες του φετινού Χρυσού Φοίνικα, το “Titane” της Ζουλιά Ντικουρνό.
Μία νεαρή κοπέλα πηγαίνει με τους γονείς της στο μοναστήρι Πέσκια της Τοσκάνης. Ένα αθώο πλάσμα “παραδίδεται” στον Θεό. Ακόμα κι αυτή η πράξη όμως απαιτεί το ανάλογο αντίτιμο. Ήδη από την εκκίνηση καταλαβαίνουμε πως ο δημιουργός είναι αποφασισμένος να στηλιτεύσει τα κακώς κείμενα της καθολικής (κι όχι μόνο) εκκλησίας, μην αφήνοντας τίποτα να πέσει κάτω. Η Μπενεντέτα θα ενηλικιωθεί νιώθοντας πως έχει ένα μοναδικό χάρισμα. Επικοινωνεί με το ανώτερο κι έρχεται πιο κοντά στο εξιδανικευμένο. “Η Παναγιά κάνει ότι της ζητήσω”. Είναι κάτι που ωστόσο βιώνει μονάχα η ίδια και δεν μπορεί να το επικοινωνήσει στις άλλες μοναχές.
Η έλευση της Mπαρτολομέα θα ανατρέψει τις ισορροπίες. Θα αφυπνίσει τις αισθήσεις κι η αμαρτία θα εισέλθει στην μονή και τα πλάνα μας. Την ώρα που η πρωταγωνίστριά μας προσπαθεί να νικήσει τους “δαίμονές” της, η συνοδοιπόρος – προστατευόμενη της είναι ικανή να βάλει το χέρι της στη φωτιά γι’ αυτήν. Καλλιεργείται μία σχέση εμπιστοσύνης και τα εύθραυστα όρια δοκιμάζονται. Το ερώτημα που γεννάται είναι: είναι το μοναδικό φαινόμενο; Μετά από ένα θαύμα, έρχεται η διαδοχή. Δυσπιστία κινεί τα νήματα, μένος κι ένα καλοστημένο σύστημα εξυπηρετήσεων.
Ακολουθούν σκηνές πλήρους εκφυλισμού. Η ηδονή κυριαρχεί, τα πάθη κερδίζουν τη λογική κι πειρασμοί κατά κράτος τη νηστεία και την εγκράτεια που πρεσβεύουν οι εντολές. Πρόκειται για μία απελευθέρωση από τα δεσμά της θρησκείας και της συντήρησης. Υπάρχει κατανόηση, αγάπη, αναπτύσσονται αληθινοί δεσμοί. Η νεοαφιχθείσα έχει υποστεί τον πόνο με κάθε τρόπο μέχρι να φτάσει εκεί. Πάση θυσία θέλει να μείνει σε αυτό το περιβάλλον. Φυσικά δεν μπορεί, αλλά ούτε και θέλει να προσαρμοστεί πλήρως στους κανόνες που διέπουν το μοναστήρι.
Η Δάφνη Πατακιά του Djam έρχεται να συναντήσει τη Bιρζινή Εφιρά που είχε ρόλο και στο “Elle”, την τελευταία προσπάθεια του σκηνοθέτη με την Ιζαμπέλ Υπέρ (της έγινε πρόταση και για εδώ) πρωταγωνίστρια. Το μίγμα εκρηκτικό. Το ηφαίστειο εκρήγνυται, η λάβα ξεχειλίζει. Τίποτα δε μοιάζει ικανό να σταματήσει τη χημεία που αναπτύσσεται μεταξύ τους. Είναι στιγμές που δίνουν την εντύπωση πως γνωρίζονται χρόνια κι απλά συναντιούνται ξανά. Η Μπενεντέτα πάντα ένα βήμα μπροστά. Ικανή να συγχωρήσει και να συνδράμει ποικιλοτρόπως μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής.
Ολοκληρώθηκε το 2018 κι η αφετηρία φέτος στις Κάννες, λόγω προβλημάτων υγείας του Βερχόφεν και της πανδημίας, για μία πραγματικά προβοκατόρικη ταινία που δε φτιάχτηκε για να αρέσει, αλλά για να ενοχλήσει. Αφορά άλλωστε πραγματικά γεγονότα, επομένως δεν τίθεται θέμα βλασφημίας. Οι κριτικοί ήδη από την πρώτη προβολή αποθέωσαν τον σκηνοθέτη για την τόλμη του. Το θετικό για όσους δεν είχαν την ευκαιρία να την παρακολουθήσουν είναι πως η ταινία παίρνει διανομή από τη Cinobo την προσεχή Πέμπτη και φυσικά είναι η επιλογή της εβδομάδας.
