Η Πρωτοβουλία για το σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα, διοργανώνει εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου του Παύλου Μουρουζίδη «Ήττα και περηφάνια – Η ναυμαχία της Σφηκιάς», που θα γίνει το Σάββατο 6 Νοεμβρίου, στις 19.00, στο χώρο της ΕΔΟΘ (4ος όροφος), Πρ. Κορομηλά 51.
Στην εκδήλωση θα μιλήσουν οι Κώστας Κουτρουμπάκης, συγγραφέας και εκπαιδευτικός και ο Νίκος Δινόπουλος, συνταξιούχος της ΔΕΗ.
Ακολουθεί άρθρο παρουσίασης του βιβλίου από τον Βασίλη Τσιράκη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Πριν»:
Μια μυθιστορία για τη μεγάλη απεργία στη ΔΕΗ τον Μάη του ΄88 και για μια «ναυμαχία» στο λεκανοπέδιο της Δυτικής Μακεδονίας.
Ο Παύλος Μουρουζίδης μάς συστήθηκε λογοτεχνικά με Τα Σκαρπίνια (Νησίδες 2017), μια συλλογή διηγημάτων αποτελούμενη από μικρές ιστορίες για τους ανθρώπους της δουλειάς και του μόχθου στα χρόνια της μεταπολεμικής Ελλάδας. Με το Ήττα και περηφάνια, ο συγγραφέας μπαίνει στα παπούτσια ενός εργάτη που πρωταγωνιστεί στη μεγάλη απεργία της ΔΕΗ τον Μάη του 1988 στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας.
Ο Αχιλλέας, ένα φτωχό χωριατόπαιδο που τα καλοκαίρια, για να συνεισφέρει στο ψωμί της οικογένειας, δουλεύει στο μαραγκάδικο του χωριού του, μετοικίζει 14 χρονών στην πρωτεύουσα για να μαθητεύσει στη Σιβιτανείδιο σχολή. Αποφοιτώντας πιάνει δουλειά σε ένα παλιό μηχανουργείο στη Θηβών κι αργότερα στην Ασκληπιού. Εκεί γνωρίζει τον μπάρμπα Στρίγγο, έναν παλαίμαχο της δουλειάς, ο οποίος τον μυεί στη μαρξιστική ιδεολογία.
Αρχές του ’77, ο Αχιλλέας φεύγει στα καράβια, έχοντας όμως στο μυαλό του κάποια στιγμή να ξεμπαρκάρει και να αναζητήσει δουλειά στον τόπο του, στα εργοτάξια της ΔΕΗ. Στη διάρκεια των ταξιδιών του, εκτός από να γνωρίσει τον κόσμο, βρίσκει την ευκαιρία να διαβάσει λογοτεχνία και να μελετήσει τους κλασσικούς του μαρξισμού. Επιστρέφοντας στη στεριά, πιάνει δουλειά στη ΔΕΗ, στον ατμοηλεκτρικό σταθμό της Καρδιάς. Στρατευμένος κομμουνιστής, εκλέγεται στα συνδικαλιστικά όργανα του κλάδου. Μετά τις βάρδιες, αφιερώνεται ολόψυχα στη δουλειά του σωματείου. Έτσι, η απεργία του Μάη του 1988 τον βρίσκει να πρωταγωνιστεί στην εξέλιξή της.
Συγκεντρώσεις, πορείες, ολονύχτιες περιφρουρήσεις, συγκρούσεις με τα ΜΑΤ, καταλήψεις και ανακαταλήψεις ηλεκτρικών σταθμών. σε όλες τις μέρες της απεργίας βρίσκεται μπροστάρης σε μια δύσκολη μάχη με τον σκληρό πυρήνα του κράτους. Η διαπάλη με τη διοίκηση της ΔΕΗ και την κυβέρνηση φτάνει στα άκρα. Έτσι, οι εργάτες αποφασίζουν να ρίξουν στη δεξαμενή της ΔΕΗ στη Σφηκιά ένα επανδρωμένο φουσκωτό, ώστε να αποτρέψουν –με κίνδυνο της ζωής τους– τη λειτουργία του σταθμού. Η απάντηση έρχεται με ελικόπτερα και βατραχανθρώπους. «Πνίξτε τους», είναι η άνωθεν εντολή, ότι τάχα σε κάθε πόλεμο δικαιολογούνται και κάποιες «παράπλευρες απώλειες».
Πιστή αναπαράσταση των γεγονότων η περιγραφή της απεργίας, λέει στο Πριν ο συγγραφέας
Δεν είναι εύκολο, στη λογοτεχνία, να μπεις στα παπούτσια ενός άλλου, ειδικά όταν αυτός είναι υπαρκτό πρόσωπο και, πολύ περισσότερο, όταν βρίσκεται εν ζωή. Παρ’ όλα αυτά, ο συγγραφέας όχι μόνο το επιχειρεί αλλά και επιλέγει να προσφέρει στον αναγνώστη την αμεσότητα της πρωτοπρόσωπης γραφής (με εξαίρεση κάποια σημεία σε τρίτο πρόσωπο που θα μπορούσε να αποφύγει), δημιουργώντας μια βιωματική μυθιστορία, ένα υβρίδιο μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας.
Άλλωστε όπως έχει γραφεί κατά κόρον, η τέχνη δεν είναι μια απλή περιγραφή της πραγματικότητας αλλά μια ανάπλασή της. Έχει σημασία, άραγε, σε ένα λογοτεχνικό έργο να γνωρίζει ο αναγνώστης ποια γεγονότα είναι πραγματικά και ποια μυθοπλασία; Δύσκολο ερώτημα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπως δήλωσε στο Πριν ο συγγραφέας, η περιγραφή των ημερών της απεργίας είναι πιστή αναπαράσταση των γεγονότων όπως και οι αντίστοιχοι διάλογοι.
Η Ήττα και περηφάνια αξίζει να διαβαστεί όχι μόνο για τη συμβολή της στη συλλογική μνήμη αλλά και για την απόλαυση μιας νατουραλιστικής σε πρώτο πρόσωπο γραφής.
