Μεγαλύτερες αποστάσεις από την κυβέρνηση πήραν οι Πρυτάνεις των ΑΕΙ κατά την τελευταία Σύνοδό τους στον Ναύπλιο. Στο ψήφισμα που εκδόθηκε, η Σύνοδος καθώς “διαπιστώνει ότι δεν υπήρξε καμία μεταβολή στις θέσεις του Υπουργείου, διατηρεί τις θέσεις και τις προτάσεις της, όπως αυτές καταγράφτηκαν στην προηγούμενη Σύνοδο του Λαυρίου. Κρίνοντας επίσης ότι η κυβέρνηση δεν έλαβε υπόψη της το σύνολο των φορέων στο διάλογο που γίνεται στο ΕΣΥΠ, προτείνει την ενεργοποίηση του ΣΑΠΕ (Συμβούλιο Ανώτατης Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης), ως αρμόδιο όργανο για να μεταφέρει την άποψη των πανεπιστημίων.
Το υπόλοιπο ψήφισμα φέρεται ενάντια στην έντονη και συστηματική απαξίωση των πανεπιστημίων, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, εξαιτίας μιας σειράς κυβερνητικών επιλογών και περικοπών, όπως η αναστολή λειτουργίας κάποιων Μεταπτυχιακών, η διακοπή των υποτροφιών του ΙΚΥ, η εκκρεμότητα διορισμού 800 μελών ΔΕΠ, ο περιορισμός των μελλοντικών διορισμών από τον κανόνα 1 διορισμός για 5 αποχωρήσεις (οι οποίες όπως σημειώνεται αυξάνονται σε αυτό το κλίμα ανασφάλειας και απαξίωσης), το πάγωμα της χρηματοδότησης της έρευνας κοκ.
Στην τελευταία παράγραφο η Σύνοδος “καλεί την Πολιτεία να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της και τηρώντας την κείμενη νομοθεσία και το Σύνταγμα να διασφαλίσει τη βιώσιμότητα των πανεπιστημίων και τη δίκαιη μεταχείριση του ανθρώπινου δυναμικού τους”. Καταλήγει με μια αμφίσημη διαπίστωση, τονίζοντας ότι “η λειτουργία του Δημόσιου Πανεπιστημίου δεν μπορεί να ανασταλεί στο όνομα καμίας μεταρρύθμισης”. Είναι άγνωστο αν αυτό αποτελεί εκτίμηση ότι η προτεινόμενη μεταρρύθμιση σημαίνει στην πράξη αναστολή λειτουργίας, αν λειτουργεί ως απειλή-προειδοποίηση προς το Υπουργείο ότι η επιχειρούμενη μεταρρύθμιση θα οδηγήσει σε αντιδράσεις που θα φτάσουν την αναστολή λειτουργίας, αν αποτελεί απάντηση σε παρόμοιες πρότασεις, εντός ή εκτός της Συνόδου, για δυναμικότερες απαντήσεις, ή αν ισχύουν ταυτόχρονα όλα τα παραπάνω, για να διαβάσει ο καθένας ο,τι θέλει. Οι επόμενες εβδομάδες θα δείξουν.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι η Σύνοδος εξέδωσε ψήφισμα και για τα γεγονότα της Νομικής και το ζήτημα του Ασύλου, όπου καταρχάς εκτιμά ότι “το υπάρχον νομικό πλαίσιο για το Πανεπιστημιακό Άσυλο ανταποκρίνεται στην ακαδημαϊκή ελευθερία και λειτουργία των πανεπιστημίων”, ενώ “η ανάδειξή του σε πρόβλημα επιχειρείται κάθε φορά ώστε να καλύψει το πολιτικό έλλειμμα αντιμετώπισης χρόνιων και εντεινόμενων κοινωνικών προβλημάτων και να στοχοποιήσει το δημόσιο πανεπιστήμιο”. Παράλληλα θεωρεί ότι η διοίκηση του Πανεπιστημίου Αθηνών και ο προεδρεύοντας της Συνόδου των Πρυτάνεων χειριστήκαν επιτυχώς την κρίση της Νομικής – αίροντας όπως γνωρίζουμε βέβαια το άσυλο και επιτρέποντας τελικά, μετά τις κυβερνητικές πιέσεις την επέμβαση της αστυνομίας.