Διαδηλώσεις εναντίωσης στην αστυνομική βία και την κρατική καταστολή έχουν προγραμματιστεί σε δεκάδες πόλεις της Ελλάδας για σήμερα, 6 Δεκέμβρη 2021, 13 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τα πυρά του ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα στα Εξάρχεια.
Η δολοφονία του Γρηγορόπουλου είχε προκαλέσει μαζικές αντιδράσεις με δεκάδες χιλιάδες νέους αλλά και μεγαλύτερους πολίτες να συμμετέχουν σε καταλήψεις σχολείων, σχολών αλλά και δημοσίων κτιρίων στα κέντρα των πόλεων της χώρας, σε μαζικές διαδηλώσεις και συγκρούσεις που πήραν τον χαρακτήρα εξέγερσης, σε συνελεύσεις γειτονιάς και πρωτοβουλίες πολύμορφου αγώνα που άφησε παρακαταθήκη ο Δεκέμβρης.
Του Δημήτρη Ρόκκου
Μιας εξέγερσης που έβγαλε στην επιφάνεια τα προβλήματα και τις καταπιέσεις μίας γενιάς ανθρώπων, των συνομίληκων του Αλέξη αλλά και των λίγο μεγαλύτερων, της περιβόητης γενιάς των 700 ευρώ, των μεταναστών που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις, των ρομά και τόσων ακόμα στους οποίους οι εξουσίες αυτού του κόσμου αναγνωρίζουν και παρέχουν όλο και λιγότερα δικαιώματα.
Οι σημερινές διαδηλώσεις, αναδεικνύουν όλη την αντίφαση που εγκυμονούσαν οι σκληρές μάχες εκείνης της γενιάς και οι οποίες παραμένουν αδικαίωτες.
Ανάμνηση οργής και καταδίκης της αστυνομικής βίας και της κρατικής καταστολής η οποία συνεχίζει να οργιάζει, αλλά και ανάμνηση μίας γιορτής ορατότητας για κάθε καταπιεσμένο, μίας γιορτής αλληλεγγύης και ελπίδας, το μήνυμα της οποίας είχε φοβίσει τα επιτελεία πολλών κρατών και μεταφράστηκε στις γλώσσες πολλών λαών, όπως συμβαίνει πάντα με τα πανανθρώπινα μηνύματα που περνάν οι εξεγέρσεις.
Τίποτα δεν έχει αλλάξει…
Η γενιά των 700 ευρώ έγινε λίγο αργότερα γενιά των 400 ευρώ και του υποκατώτατου μισθού και σήμερα γενιά των ανέργων, των ημιαπασχολούμενων και των 500 (και κάτι) ευρώ εν μέσω ανατιμήσεων και αύξησης του κόστους ζωής. Οι σφαίρες της αστυνομίας συνεχίζουν να στοχεύουν τα σώματα των αόρατων και των Σαμπάνηδων αυτού του τόπου, η καταστολή οξύνεται διαρκώς, πολλές φορές μάλιστα ως η μόνη απάντηση των κυβερνώντων απέναντι στην πανδημία, η θανατοπολιτική του κεφαλαίου εκδηλώνεται με εμφατικό τρόπο στα ναυάγια στα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας, στον φράχτη στον Έβρο, στους χώρους δουλειάς με τα ανύπαρκτα μέτρα προστασίας, στα υπερπλήρη νοσοκομεία, ενώ δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα τα οποία δεν έχουν μετατραπεί σε εμπόρευμα.
Οι χιλιάδες άνθρωποι που σε λίγες ώρες θα πλημμυρίσουν τους δρόμους των πόλεων, όπως ακριβώς συνέβη και στις 17 Νοεμβρίου ξέρουν καλά πως ο Αλέξης και ο κάθε Αλέξης δεν γυρίζουν πίσω, πως οι εξεγέρσεις ούτε επαναλαμβάνονται ούτε έρχονται κατά παραγγελία.
Αλλά ξέρουν επίσης πως η συλλογική -και με ταξικό πρόσημο- μνήμη αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την οριοθέτηση των διαχωριστικών γραμμών που οι από τα κάτω της κοινωνίας βάζουν, παύοντας να στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου, όπως τους ζητείται, όπως τους επιβάλλεται.
Είναι η ζώσα μνήμη που μπορεί, υπενθυμίζοντας τα αδιέξοδα αλλά και τις υπερβάσεις του Δεκέμβρη, να δώσει νέα ώθηση στους αγώνες του σήμερα, στους αγώνες που όπως και τότε αντιλαμβάνονται την εκδίκηση, αλλά πηγαίνουν ένα βήμα παραπάνω: Στην διεκδίκηση της Ζωής, αξιοπρεπούς και αξιοβίωτης, για όλες και όλους.
Copwatch.gr: Παρέμβαση με πανό που κατέγραφε τα θύματα της αστυνομικής βίας στην Ελλάδα
Το αρχείο του «copwatch» (Παρατηρητήριο καταγραφής περιστατικών αστυνομικής βίας) χρησιμοποιήθηκε προχθες, το μεσημέρι του Σαββάτου, στη δράση της αντιεξουσιαστικής Κίνησης Θεσσαλονίκης που περιελάμβανε την κατασκευή μιας τεράστιας λίστας πάνω σε πανό με απαριθμημένα και καταγεγραμμένα αναλυτικά όλα τα κατορθώματα της ΕΛ.ΑΣ. από τις 17 Νοεμβρίου 2020 μέχρι σήμερα: βίαιη καταστολή, απάνθρωπες επαναπροωθήσεις, σεξιστικές επιθέσεις και κάθε λογής μαφιόζικες δραστηριότητες.
Η λίστα αυτή επάνω στο τεράστιο πανό καταλαμβάνει σε μήκος όλη την πλατεία της Καμάρας, όπως φαίνεται και από την φωτογράφηση της δράσης της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης Θεσσαλονίκης. Σχεδόν λίγο ακόμα και θα έφτανε μέχρι και στην Εγνατία οδό. Στην πλατεία της Καμάρας την ίδια ώρα, στήθηκε
παράλληλα ένα αυτοσχέδιο «περίπτερο» ενημέρωσης με πλούσιο φωτογραφικό και ενημερωτικό υλικό του copwatch και της Α.Κ.Θ. Η λίστα αυτή θα επανατοποθετείται ανά τακτά χρονικά διαστήματα σε διάφορα σημεία στην Θεσσαλονίκη.
Λίγα λόγια για το «Copwatch.gr» #CopWatchGR
Το Copwatch.gr είναι ένας κόμβος αντιπληροφόρησης για τις επιθέσεις της Ελληνικής Αστυνομίας, που συγκεντρώνει υπερεξουσίες και δρα σε ένα πλαίσιο μόνιμης έκτακτης ανάγκης. Παράλληλα θέλει να συμβάλλει στη συζήτηση για τις υπερχρηματοδοτήσεις αστυνομίας και στρατού εις βάρος άλλων τομέων όπως η υγεία, η στέγαση και η παιδεία. Το Copwatch.gr δε στοχεύει ωστόσο μόνο σε μία διαδικτυακή παρουσία, αλλά και στην εδαφικοποίηση σε πόλεις, γειτονιές, κοινωνικούς χώρους και τις κοινότητές τους. Αποτελεί την πρόταση για ένα μέσο αυτοάμυνας και αυτοπροστασίας ενάντια στη στρατιωτική διαχείριση των κρίσεων από το κράτος, δηλαδή τη νέα κανονικότητα. Ο δημόσιος χώρος είναι κοινό αγαθό και όχι έδαφος της αστυνομίας και των επιχειρήσεων.
Οι πρωινές πορείες στη Θεσσαλονίκη
Στη Θεσσαλονίκη, οι πρωινές διαδηλώσεις μαθητών και φοιτητικών συλλόγων είναι προγραμματισμένες για τις 12.00 στην Καμάρα και στο Άγαλμα Βενιζέλου.
«13 χρόνια μετά την δολοφονία του Γρηγορόπουλου δολοφονείται εν ψυχρώ ο 18χρονος άοπλος Νίκος Σαμπάνης από 38 σφαίρες μπάτσων. Συγκεκριμένα, το βράδυ της 22ης Οκτωβρίου, 7 μπάτσοι της ομάδας ΔΙΑΣ, ύστερα από καταδίωξη κλεμμένου αμαξιού στο Πέραμα (όπου επέβαιναν και δυο ανήλικοι), λειτουργώντας σαν αυτόβουλοι πιστολέρο, βγάλανε το μίσος τους ρίχνοντας όλες τους τις σφαίρες μέσα σε πυκνοκατοικημένη περιοχή, πάνω στο σώμα του ρομά Νίκου Σαμπάνη, που οδηγούσε το αυτοκίνητο. Αυτό αποδεικνύει όχι μόνο την δολοφονική μανία της αστυνομίας, αλλά και την σαφή κατεύθυνσή της προς μειονότητες και “παραβατικά” στοιχεία. Είτε βαφτίζονται ως παραβατικοί και απροσάρμοστοι, στην περίπτωση του Νίκου Σαμπάνη, είτε ως ταραχοποιοί και προκλητικοί στην περίπτωση του Αλέξη Γργηγορόπουλου. Για το κράτος λοιπόν, δεν μετράνε όλες οι ζωές το ίδιο ενώ η αστυνομία αναλαμβάνει το ρόλο αυτεπάγγελτου δικαστή που που τιμωρεί και σκοτώνει κατα το δοκούν» αναφέρουν στο κάλεσμά τους για την Καμάρα οι Σύλλογοι Φοιτητ(ρι)ών Μαθηματικού και Κινηματογράφου.
H Αυτόνομη Μαθητική Συλλογικότητα «Gatto Nero» σημειώνει:
«Η δολοφονία του Γρηγορόπουλου δεν αποτελεί για εμάς μια επετειακή ημέρα, αλλά μια υπενθύμιση άλλων κρατικών δολοφονιών, όπως του Κούμη, της Κανελλόπουλου, του Καλτεζά, του Ζακ, αλλά και της καθημερινής καταστολής, αυθαιρεσίας και κρατικής βίας που βιώνουμε. Η πρόσφατη δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη, με 40 σχεδόν σφαίρες από όπλο της αστυνομίας, σε συνδυασμό με την κυβερνητική αμέλεια και αδιαφορία στην πανδημία, τις παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων και μεταναστών στο Αιγαίο, όπως και τους τελευταίους θανάτους εργαζομένων, έρχονται να επιβεβαιώσουν την κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Θεωρούμε πως σε αυτές τις δυστοπικές συνθήκες που βιώνουμε είναι ανάγκη να αγωνιστούμε με κάθε μέσο, από τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τους χώρους εργασίας και να αντιδράσουμε, να αντεπιτεθούμε και να λάβουμε τα μέτρα μας ενάντια στην βία της εξουσίας».
Διαδηλώσεις και το απόγευμα από πολιτικές οργανώσεις της αριστεράς και του αναρχικού χώρου
Για τις 18.00 είναι προγραμματισμένες οι απογευματινές συγκεντρώσεις και πορείες αναρχικών και αριστερών συλλογικοτήτων και οργανώσεων για την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
«Η εξέγερση του Δεκέμβρη άφησε πίσω της γκρεμίσματα. Η Αθήνα μέσα σε λίγες ώρες έγινε όμορφη για να την περπατήσεις. Μπορεί σήμερα να φαντάζει παράδοξο, αλλά εκείνο τον μακρινό (;) Δεκέμβρη και Γενάρη αισθανόσουν πραγματικά ασφαλής μέσα στην πόλη. Ένα ετερόκλητο πλήθος κόσμου από τις γραμμές των καταπιεσμένων συναντήθηκε στους δρόμους της εξέγερσης. Μέσα από τη σύγκρουση με το κράτους και τους μηχανισμούς εξουσίας, μαθητές, φοιτητές, εργάτες, ντόπιοι μετανάστες κατάργησαν στην πράξη τους μεταξύ τους διαχωρισμούς, και μετατράπηκαν σε ένα νέο υποκείμενο, αφηρημένο μεν, αλλά απόλυτα πραγματικό, σε εξεγερμένους. Η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη συγκρότησε, απροσδόκητα, μια νέα ποιότητα κοινωνικότητας και σχέσεων. Ένα υλικό αντι-παράδειγμα ενός νέου κόσμου, ενάντια στην ιδιώτευση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό, που μπορεί και πρέπει να ανατείλει» αναφέρει στην ανακοίνωσή της η Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα αναρχικών και κομμουνιστών) για τον Δεκέμβρη του 2008 καλώντας στις 18.00 στην Καμάρα, ενώ για τις σημερινές συνθήκες τονίζει:
«Η νεολαία, μαθητές/τριες και φοιτητές, οι προλετάριοι, εργαζόμενοι/ες και άνεργοι, τα φτωχά κοινωνικά στρώματα, οι μετανάστριες και οι κάθε λογής αποκλεισμένοι και αδικημένοι, αυτοί που κρατούν σφιχτά τον ρου της ιστορίας στα χέρια τους, ξέρουν πως ο Δεκέμβρης του αναρχικού μαθητή Αλέξη, είναι ο Δεκέμβρης όλων των δολοφονημένων από τους ένστολους υπηρέτες του κράτους, των πνιγμένων μεταναστ(ρι)ών στο Αιγαίο, των νεκρών εργατών στα λιμάνια, των φυλακισμένων που νόσησαν και αφέθηκαν να πεθάνουν χωρίς περίθαλψη. Γνωρίζουν, πως ο Δεκέμβρης του Αλέξη είναι ο Δεκέμβρης του Μιχάλη Καλτεζά, του Ιάκωβου Κουμή, της Σταματίνας Κανελλοπούλου, του Λάμπρου Φούντα, του Ζακ Κωστόπουλου (Zackie oh), του Δημήτρη Δαγκλή, του Νίκου Σαμπάνη …
Η 6η Δεκέμβρη δεν είναι ένα κινηματικό “μνημόσυνο”. Η 6η Δεκέμβρη είναι η ζωντανή υπενθύμιση αγώνα που καθιστά σαφές πως τιμή και εκδίκηση για τους νεκρούς μας είναι μονάχα η οργάνωση της προλεταριακής αντεπίθεσης και της ταξικής αυτοάμυνας. Η οργάνωση της αντεπίθεσης της τάξης μας που θα θεμελιώσει τον δρόμο για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο, έναν κόσμο ελευθερίας και ισότητας».
Η συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά καλεί «να βροντοφωνάξουμε μπροστά στους κουστουμαρισμένους και καλοταϊσμένους επιβολείς των δεινών αυτού του κόσμου, μπροστά στους ένοπλους προστάτες των ανισοτήτων, ότι δεν είπαμε ακόμα την τελευταία μας λέξη. Να πιάσουμε τον νήμα των ταξικών αγώνων του παρελθόντος, που εξασφάλισαν καλύτερες συνθήκες ζωής για εμάς σήμερα, που έδειξαν ότι το καπιταλιστικό και εξουσιαστικό οικοδόμημα δεν είναι άφθαρτο. Να πιάσουμε το νήμα των εξεγέρσεων που εκδηλώνονται ανά τον κόσμο τα τελευταία χρόνια. Να διδαχτούμε από τα λάθη του παρελθόντος, αλλά να στοχεύσουμε στην απαλλαγή της ανθρωπότητας αλλά και ολόκληρης της γης από τα δεσμά του κράτους και του κεφαλαίου. Να αγκαλιάσουμε τους διάφορους επιμέρους αγώνες που εκδηλώνονται από τα διάφορα κομμάτια της τάξης μας σε κάθε γωνιά του πλανήτη, να τους συνδέσουμε σε μια κοινή προοπτική, αυτή της οριστικής κατάργησης της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, και της δόμησης ενός κόσμου ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας, ζωής εναρμονισμένης με τη φύση, χωρίς ατομική ιδιοκτησία, σύνορα, πολέμους ή διακρίσεις με βάση το χρώμα, τη φυλή και το φύλο».
Στο Άγαλμα του Βενιζέλου καλούν την ίδια ώρα οργανώσεις της Αριστεράς. Το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και η Νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση σημειώνουν:
«Τι κι αν έχουν περάσει 13 χρόνια από τις 6/12 του 2008, οι μνήμες της εξέγερσης του Δεκέμβρη είναι ακόμα νωπές. Για όσους και όσες το ζήσαμε, για όσους και όσες το διηγηθήκαμε, για όσους και όσες διαβάσαμε και είδαμε σε βίντεο τις στιγμές της πρώτης νεολαιίστικης και λαϊκής έκρηξης στις απαρχές της κρίσης. Ίσως να φταίει ότι τα τελευταία 13 χρόνια ζήσαμε πολλές δύσκολες στιγμές και εκείνες οι παράξενες αλλά όμορφες μέρες του Δεκέμβρη, η συλλογικότητα, οι γεμάτοι δρόμοι, οι συνελεύσεις και η πολιτική κουβέντα που γινόταν σε αυτές, μας δημιουργούν μια ζεστασιά και μια αίσθηση ότι «δεν παίχτηκε η παρτίδα μας ακόμα».
Τίποτα δεν έχει αλλάξει, τίποτα δεν είναι όπως παλιά.
Μια κοινωνία που άκουγε για πτωχεύσεις τραπεζών, για την κρίση που έρχεται, για τεράστια οικονομικά σκάνδαλα και τώρα ένας νεκρός από το χέρι του κράτους. Και αυτό είναι μια από τις αλήθειες για τον Δεκέμβρη. Η διαίσθηση της μπόρας που πλησιάζει αποδείχτηκε πέρα για πέρα πραγματική.
13 χρόνια μετά οι σφαίρες που χτυπούν τα κορμιά μας έχουν εύηχα ονόματα: ανάπτυξη, ατομική ευθύνη, αριστεία, ιδιωτικοποίηση, συνεργασία, εθνική ομοψυχία. Το εκπαιδευτικό σύστημα «εκσυγχρονίζεται» πετώντας εκτός του την πλειοψηφία των μαθητών που δεν έχουν οικονομικές πλάτες για να ανταπεξέλθουν, αποστειρώνεται από κάθε ψήγμα σφαιρικής μόρφωσης, γίνεται φιλέτο για επιχειρηματικά συμφέροντα, οι νέοι γίνονται πελατεία για ιδιωτικά κολλέγια και φθηνά εργατικά χέρια για να κάνουν πρακτική σε επιχειρήσεις. Η δουλειά γίνεται καθημερινός βραχνάς, για όσους έχουν δουλειά φυσικά, αφού για να μπορέσεις να κερδίσεις ακόμα κι έναν κακοπληρωμένο μισθό, δουλεύεις χωρίς ωράριο, με μια σύμβαση με ημερομηνία λήξης. Ο «αόρατος εχθρός» της πανδημίας αντιμετωπίζεται με ένα διαλυμένο ΕΣΥ, με πρόστιμα και lockdown, με εκατομμύρια να πηγαίνουν σε αεροπλάνα και όπλα και μια κυβέρνηση που για να πετάξει από πάνω της την ευθύνη για χιλιάδες θανάτους προσπαθεί να χτίσει έναν ακόμα εμφύλιο των φτωχών. Η ολομέτωπη επίθεση κυβέρνησης ΝΔ και κεφαλαίου συνεχίζεται όπως και η συναίνεση ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και λοιπών αστικών δυνάμεων. Η καταστολή δεν έμεινε απλά ίδια, αλλά έγινε ακόμα χειρότερη, η αστυνομία εξοπλίζεται αφειδώς με ένστολους τραμπούκους, αύρες και περιπολικά για να προσφέρει ασφάλεια στην εξουσία ότι θα μπορεί να εφαρμόζει την πολιτική αφαίμαξης του λαού και τις νεολαίας, χωρίς το ενοχλητικό αγκάθι του κινήματος που αντιστέκεται. Και ενίοτε να δολοφονεί, όπως δολοφόνησε τον Ζακ, τον Βασίλη Μάγγο, τον Νίκο Σαμπάνη.
We can’t breathe… We will breathe!
Η ανάγκη να ανασάνουμε ξανά απαιτεί νέους Δεκέμβρηδες. Νέες εξεγέρσεις που θα φέρουν στην επιφάνεια την ανάγκη να ζήσουμε αλλιώς. Αν θέλουμε να μην είμαστε απλά νοσταλγοί των παλιών καλών ημερών, χρειάζεται να δούμε τα καθήκοντά μας σήμερα, τι πρέπει να πούμε και τι πρέπει να κάνουμε για να γεμίσουν ξανά οι δρόμοι, από όλον αυτόν τον κόσμο που νιώθει ότι ασφυκτιά».
Το ΚΚΕ(μ-λ) καλεί τη νεολαία και το λαό να διαδηλώσουν μαζικά την ημέρα της επετείου της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης και του συστήματος που δολοφονεί και αναφέρει:
«Στη σημερινή πολιτική συγκυρία που η κρατική καταστολή και η φασιστικοποίηση εκδηλώνονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα ενάντια στο λαό και τη νεολαία, οπλίζοντας το χέρι των φυσικών αυτουργών, όπως στην περίπτωση της δολοφονίας του ρομά Νίκου Σαμπάνη.
Σε μια περίοδο που εκκρεμούν οι δίκες δεκάδων αγωνιστών, μεταξύ αυτών και η δίκη των 62 που κατηγορούνται επειδή τόλμησαν να αψηφήσουν τις χουντικού τύπου απαγορεύσεις που επέβαλλε η κυβέρνηση την 6η Δεκέμβρη του 2020.
Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση στοχοποιεί τη νεολαία και επιτίθεται με όλα τα μέσα στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων, ενώ με την εγκληματική πολιτική στην διαχείριση της πανδημίας θρηνούμε εκατοντάδες νεκρούς κάθε μέρα».
Η Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας τονίζει πως «η καταστολή και τρομοκρατία δεν πρέπει να μας φοβίζουν. Η νεολαία και οι εργαζόμενοι πρέπει να τιμήσουν αγωνιστικά τον Δεκέμβρη του 2008 και όλοι μαζί ν’ ανοίξουμε το δρόμο για μαζικούς, μαχητικούς αγώνες, για νέες εξεγέρσεις απέναντι στην εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης της. Η νεολαία πρέπει να πιάσει ξανά το νήμα των αγώνων που έγιναν πέρυσι ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία, στις κινητοποίησες αλληλεγγύης στο Σύνταγμα για την απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα και στην έκρηξη ενάντια στην αστυνομοκρατία και καταστολή στη Ν. Σμύρνη. Οι αγώνες αυτοί της νεολαίας πρέπει να συνεχιστούν και να ενωθούν με τους εργατικούς αγώνες του τελευταίου διαστήματος (efood, εκπαιδευτικοί, COSCO), όχι μόνο για να ακυρώσουμε τα σχέδια της κυβέρνησης, αλλά και να εξεγερθούμε απέναντι στην ίδια και τις άθλιες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζει. Η διαδήλωση στις 6/12 πρέπει να αποτελέσει το έναυσμα για μια εξέγερση ενάντια στην κυβέρνηση Μητσοτάκη» και διεκδικεί:
«Να φύγει η Κυβέρνηση Μητσοτάκη – να καταργηθούν όλοι οι μνημονιακοί νόμοι.
Να αφοπλιστεί η αστυνομία – να ξηλωθούν ΜΑΤ-ΔΡΑΣΗ και το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης.
Λεφτά για Υγεία, Παιδεία, Κοινωνικές Ανάγκες, όχι για Εξοπλισμούς-Αστυνομία.
Πλαφόν τιμών σε είδη πρώτης ανάγκης, ρεύμα, καύσιμα. Αυξήσεις σε μισθούς-συντάξεις πάνω από τον πληθωρισμό. Όχι στις Ιδιωτικοποιήσεις – Εθνικοποιήσεις με εργατικό έλεγχο. Συλλογικές συμβάσεις για όλους. Κάτω το έκτρωμα Χατζηδάκη, το Νέο Σύστημα Εκμετάλλευσης».
