Σάββατο 4/11 στις 7:30, στην αίθουσα Τώνια Μαρκετάκη, η παγκόσμια πρεμιέρα έγινε στην 41η Mostra του Sao Paulo 19 Οκτωβρίου – 1 Νοεμβρίου, στο τμήμα New Directors Competition.
Γράφει ο Τέλλος Φίλης
Σενάριο & Σκηνοθεσία: Μιχάλης Γιαγκουνίδης
Δ/νση Φωτογραφίας: Μιχάλης Γκατζόγιας,
Μοντάζ: Σμαρώ Παπαευαγγέλου,
Καλλιτεχν. Δ/νση: Χρύσα Σερδάρη,
Διάλογοι στο ιντερλούδιο: Ειρήνη Καραγκιοζίδου,
Ηχοληψία : Ναταλί Χατζηπέτρου-Θανάσης Καφετζής,
Ήχητικός Σχεδιασμός –Μιξάζ: Νίοβη Κίτσιου,
Αρχικός Ηχητικός Σχεδιασμός: Αδάμ Σιάγας,
Μουσική: The Famous Tree Trio (Αγγελική Βλάχου- Αντώνης Βλάχος-Αριάδνη Αναστασοπούλου)
Παραγωγή Άννα Μονογυιού-Artcut,
Παίζουν: Κλαίρη Γραμματίκη, Γιάννης Παπαδόπουλος, Στέργιος Τζαφέρης, Καίτη Μητροπούλου, Βασίλης Σπυρόπουλος, Διονύσης Καραθανάσης, Άννα Τσολακίδου, Αγγέλα Μπολέτση, Κλέα Σαμαντά, Ορέστης Παλιαδέλης, Βίκυ Νοδούλη, Φωτεινή Γκούλιου.
Αφηγήτρια η Γεωργία Κυριαζή
Το κορίτσι ζει μια ζωή που δεν τη γεμίζει. Γνωρίζει τον άντρα και ελπίζει σε μια αλλαγή. Το αγόρι την παρακολουθεί. Ο άντρας αρρωσταίνει. Το αγόρι εισβάλει στη ζωή της. Οι άνθρωποι γύρω τους μοιάζουν αλλόκοτοι και εχθρικοί.
Μια χειροποίητη κατασκευή ενός σύμπαντος σε τέσσερις μέρες, της αμηχανίας του ανικανοποίητου στα χρόνια της κρίσης.
Το πέρασμα από την σιωπή της καθημερινότητας στον υπέρηχο μιας ποίησης που μοιάζει με ζωή, μα είναι ένα μάθημα επιβίωσης μετά την απώλεια.
Και τριγύρω ενός τόπος υπό κατασκευή, άνθρωποι σήματα χωρίς αποδέκτες, μια βία χωρίς εξηγήσεις, η ζωή που σε καίει στην άσφαλτο, μα δεν έχεις άλλη επιλογή. Την περπατάς μέχρι να νιώσεις το πρώτο καυτό «γειά» να σε αποδομεί στα μύχια κομμάτια σου.
Οι ήρωες είναι η σιωπηλή δυσλεκτική και φαινομενικά αδιάφορη νέα γενιά. Μια γενιά που πυρπολείται, σε μια πρωτόγνωρη φωτιά ενστίκτων -αχαρογράφητη – αν και πάντα ίδια μέσα στα χρόνια. Στο περιθώριο της πυράς, η παρατήρηση με τον τρόπο του νουβό ρομάν, υποκειμενικά κι απόμακρα ταυτόχρονα, σε δικό της χρόνο παράλληλο με τα γεγονότα.
Το εδώ και το εκεί της ίδιας ματιάς του ανελέητου γκρο πλάν, σε μια συνθήκη απόλυτης απελπισίας που απαιτεί να την προσαρμόσεις , παραμένοντας ένας εκτός συστήματος απροσάρμοστος ερωτευμένος.
Η ταινία είναι μια συμφωνία σε τέσσερα μέρη κι ένα ενδιάμεσο ιντερλούδιο που προσομοιάζει με ρομαντικό σημείωμα, ερωτική ανεπίδοτη επιστολή και να κοιτιούνται κατάματα. Είναι αυτή η διττή ανάγνωση, μιας γραφής που ακολουθεί αγέρωχα τα σώματα, συγχωρώντας τα για την σπάταλη ανάγκη τους για μια ελάχιστη αποδοχή.
Οι ήρωες είναι οι άλλοι , η ηρωίδα είναι η ίδια η κάμερα που καταγράφει τα σιωπηλά μα τόσο εκφραστικά συναισθήματα. Η κάμερα είναι ο πόνος που δεν καταδέχονται να ομολογήσουν οι ήρωες.
Ο πόνος μιας απώλειας ανάμεσα σε μια παρορμητική επιθυμία, σε μια ανάγκη για μια συναίνεση απουσίας .
Η κάμερα είναι ο ήρωας που αντέχει το σύμπαν για τέσσερις μέρες τρεις λιγότερες από την δημιουργία του κόσμου.
Τέσσερις μέρες μέχρι έστω ένας στον κόσμο να μπορεί σε μια παραλία να πει με τόλμη ένα «γειά» .
Τέλλος Φίλης