Όπως σας υποσχεθήκαμε από χθες η στήλη μας επικεντρώνεται εκ νέου στο μακρινό Χονγκ Κονγκ, μεταξύ Δανίας κι Ιράν κι η τρίτη μας επιλογή έρχεται από τη Βουλγαρία με ελληνικό χρώμα. Η επόμενη μας ανταπόκριση ασχολείται επιμελώς με το ελληνικό κομμάτι και κρύβει μεγάλο ενδιαφέρον. Πάμε όμως να κλείσουμε το διεθνές κομμάτι.
Του Μίλτου Τόσκα
“Chen Chen” του Kargo Chen. Ο μικρός Μπιν υποφέρει από κάποιας μορφής εγκεφαλική-κινητική αναπηρία. Η μητέρα του πρέπει να φύγει για λίγες ημέρες από το σπίτι κι ο αδελφός του Τσεν καλείται να τον φροντίσει. Αποθέωση της αδελφικής αλληλεγγύης, της αληθινής αγάπης και φροντίδας. Από τη συνεχή απασχόληση μπροστά σε μία τηλεόραση, ο Μπιν θα βρεθεί έξω έτοιμος να αδράξει τη ζωή. Πάντα όμως με την ανάλογη προσοχή, διότι κάθε απροσεξία μπορεί να αποβεί μοιραία. Κάθε σουτ και γκολ, κάθε τέρμα κι επιβράβευση. Χαμόγελα κι ελπίδα. Ο αντίκτυπος της έντασης φανερός, οι συνέπειες μπορεί να είναι καταστροφικές, καθώς συνοδεύονται από κρίσεις πανικού. Η μητέρα επιστρέφει … Τα δύο αγόρια λείπουν. Έχουν βρει όμως τον τρόπο να κερδίσουν ο ένας τον άλλον και μαζί μία καλύτερη ζωή.
Κι από εκεί στο “Song Sparrow” του Farzaneh Οmidvarnia. Χρησιμοποιεί την τεχνική των κινουμένων σχεδίων, μοιάζει με animation. Ο διακινητής παίρνει χρήματα από απελπισμένους ανθρώπους και τους τοποθετεί σε ένα ψυγείο γεμάτο κρέατα για να τους μεταφέρει στην Ευρώπη. Η απελπισία τους οδηγεί σε αυτήν την επιλογή. Μοναδικός μάρτυρας του δράματος μία κουκουβάγια. Σύμβολο σοφίας που μαρτυρά πολλά. Ένα οδοιπορικό με αμφίβολο τέλος και συνέχεια. Εξελίσσεται σε μάχη επιβίωσης κάτω από τους 0 βαθμούς. Θα αντέξουν; Κι αν ναι πόσοι απ΄αυτούς; Mένει ένα βρέφος να συμβολίζει την ελπίδα, το πέρασμα σε έναν άλλον κόσμο. Καλύτερο; Mόνο ο χρόνος θα δείξει …
Tρίτη μας επιλογή το “Under the same roof” του Simeon Tsonchev από τη Βουλγαρία. Ένα μπουζούκι, ένα μαντολίνο, ένας γνώριμος ήχος. Ένας Έλληνας στη Βουλγαρία κρατάει ζωντανή την παράδοση και δίνει χρώμα στην μοναξιά του. Αυτές είναι νότες όμως γίνονται αφόρητες για τον γείτονα, που προσπαθεί απελπισμένα να τον επαναφέρει στην τάξη. Πώς τα φέρνει όμως η ζωή κι ο οργανοπαίχτης αναγκάστηκε να βάλει “ενέχυρο τον μπαγλαμά” όπως λέει το γνωστό ελληνικό άσμα. Λίγο έλειψε να τον χάσει μάλοστα. Τότε ο παράγοντας άνθρωπος νίκησε. Ο Ατανάσοφ έκανε το το καλό και το έριξε στο γυαλό. Κι ας ήξερε πως θα το βρει μπροστά του.
Κι επιστρέφουμε με τις ελληνικές ταινίες για να κλείσουμε σιγά σιγά την αναφορά μας στο 43ο Φεστιβάλ της Δράμας. Καλή σας συνέχεια …