Είναι περίεργη η αίσθηση αυτών των 28 χρόνων με ή χωρίς το Τείχος. Ο κόσμος έχει αλλάξει, κάποιοι ούτε θυμούνται πια την επέτειο της πτώσης του και πολλοί λιγότεροι τους λόγους που χτίστηκε. Η ζωή παραμένει εξόχως ανταγωνιστική, η κυρίαρχη ιδεολογία είναι σχεδόν επίσημα ο φιλοτομαρισμός. Οι άνθρωποι φτωχαίνουν οι βιομηχανίες πλουτίζουν, τα κοινωνικά δίκτυα έχουν από καιρό αντικαταστήσει την ειδησεογραφία. Κάτι λιγότερο πλανιέται στον αέρα κι οι άνθρωποι όλο και πιο εύκολα κατατάσσονται σε εχθρούς και φίλους.
Γράφει ο Τέλλος Φίλης
Την μέρα της πτώσης του Βερολίνου από τους κατοίκους του Ανατολικού Βερολίνου, μετά από σφοδρές διαδηλώσεις ενάντια στο τότε καθεστώς της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Ανατολικής Γερμανίας, όλος ο Δυτικός κόσμος ανάσανε μαζί με τους κατοίκους του Βερολίνου μια πρωτόγνωρη αίσθηση Ελευθερίας. Δεν υπήρχε ίχνος φόβου για έκτροπα και ζημιές κλοπές και εγκληματικές ενέργειες. Υπήρχαν ανοιχτές αγκαλιές που καλωσόριζαν και ατμόσφαιρα γιορτής και πανηγυριού της δύναμης που περιέχει η Δημοκρατία.
Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία και τα ρεπορτάζ μετέδιδαν με αμηχανία ένα κλίμα αδελφοσύνης και χαράς. Χρόνια μετά οτιδήποτε ξεκινούσε από την βάση, από τον απλό κόσμο χωρίς πολιτική καθοδήγηση η έλεγχο κομματικό άρχισε να αντιμετωπίζεται με καχυποψία, επιφυλακτικότητα, επικεντρωνόταν στα προβλήματα που δημιουργούσε στους φιλήσυχους πολίτες επικεντρωνόταν στις ζημιές των ελάχιστων κουκουλοφόρων όχι στα αιτήματα. 28 χρόνια μετά όλοι μας ξέρουμε καλά πια την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και στην Ευρώπη και στην Γερμανία και στην χώρα μας, το Τείχους του Βερολίνου έπεσε κι όμως για κοίτα πως τα καταφέραμε να σηκώσουμε ένα σωρό άλλα Τείχη άλλοτε μικρότερα άλλοτε μεγαλύτερα, πως καταφέραμε και πάλι να φοβόμαστε, πως τα καταφέραμε κι άνθρωποι που φεύγουν από τις πατρίδες τους για να σώσουν τα παιδιά τους εμείς με Τείχος απροσπέλαστο να τους νιώθουμε ξένους, επικίνδυνους , κακούς. Σαν να μην είναι και τόσο σίγουρη η Δημοκρατία -όπως τότε – για την υπεροχή της απέναντι σε κάθε φανατισμό, σε κάθε άνθρωπο που καταπιέζεται. Και ατμόσφαιρα γιορτής πουθενά.