Ήταν ένα φοβερό τριήμερο! Δύσκολα θα μπορούσαμε να περιγράψουμε πιο συνοπτικά, αλλά και πληρέστερα, την αίσθηση που άφησε το 20ό Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Κοινωνικής Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης.
Οι συζητήσεις κι εκδηλώσεις ήταν ίσως οι πολυπληθέστερες σε συμμετοχή που έχουμε δει στα 20 χρόνια, τα θεατρικά και τα χορευτικά ξεπέρασαν τις δυσκολίες που δημιουργεί η συνθήκη του ανοιχτού χώρου και μας ενθουσίασαν, τα πιτσιρίκια ζουζούνισαν όπως τους αρμόζει στον παιδότοπο, το κέφι στις 2 σκηνές δεν έσβηνε όσα νερά και μπύρες κι αν το ποτίζαμε μέχρι το ξημέρωμα.
Την ίδια στιγμή υπήρχε διάχυτη αυτή η γλυκιά φεστιβαλική αίσθηση ότι το Αντιρατσιστικό είναι μια πραγματικά έξοχη ευκαιρία συνάντησης. Άνθρωποι διάσπαρτοι σε όλο το χώρο συζητούσαν και περνούσαν όμορφα, παλιοί σύντροφοι βρισκόντουσαν μετά από καιρό, νέες συντρόφισσες κουβέντιαζαν πώς θα αλλάξουν τον κόσμο, άλλοι χόρευαν, άλλες φλέρταραν, ο κόσμος μοιραζόταν πραγματικά το χωροχρόνο όπως οργανώθηκε από όλες μας δίπλα στην παραλία.
Κι ενώ τα τελευταία υλικά μαζεύονται από το πάρκο, νιώθουμε μεγάλη ανάγκη να ευχαριστήσουμε την καθεμιά που συμμετείχε περνώντας, παρακολουθώντας τις εκδηλώσεις και τις δράσεις του φεστιβάλ, τον καθένα που στήριξε κι ενίσχυσε και οικονομικά τη διοργάνωση, όλους και όλες που, δείχνοντας τη στοιχειώδη φροντίδα για τα σκουπίδια τους, έκαναν εύκολη τη δουλειά του μαζέματός τους και καταφέραμε έτσι να αφήσουμε στο χώρο κυριολεκτικά μόνο τα ίχνη απ’ τις πατημασιές μας.
Να ευχαριστήσουμε λίγο περισσότερο και πιο ιδιαίτερα τις οργανώσεις και τις συλλογικότητες που τρέξανε τις εξαιρετικές συζητήσεις, τις ομάδες που παρουσίασαν τις παραστάσεις τους, αλλά και αυτές που γέμισαν με χρώματα, ήχους και παιχνίδια την παιδογωνιά, τους κρουστοφόρους που ξεσήκωσαν τον κόσμο της παραλίας και τους “ανάγκασαν” να έρθουν στο πάρκο, τα παιδιά από την jpeg και τη softex που εκθέσαν τα έργα τους, τις μπάντες και τα σχήματα που γέμισαν τις δύο σκηνές και διονυσίασαν την όλη κατάσταση.
Τέλος και πάνω από όλα, να ευχαριστήσουμε τον καθένα και τη καθεμιά, που οργανωμένα ή όχι, κουβάλησαν ένα ταμπλό, έψησαν πέντε σουβλάκια, σέρβιραν τρεις μπύρες, ξενύχτησαν στην περιφρούρηση επί 10 μέρες περίπου. Αυτά τα μικρά ή μεγαλύτερα είναι που κάνουν το Φεστιβάλ εφικτό και τελικά δυνατό. Και του χρόνου!
Πηγή: antiratsistiki.gr