Η τεχνολογία έχει μπει για τα καλά στις ζωές μας, εν έτη 2018. Τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ακμάζουν. Οι άνθρωποι έχουν πειστεί, πως έτσι θα καταφέρουμε να γίνουμε μία τεράστια κοινότητα. Είναι όμως όλα, όπως φαίνονται; Τόσο αθώα και καλά; Οι Χανς Μπλοκ (βρέθηκε στην αίθουσα μαζί μας) και Μόρις Ρίζεβικ εξερευνούν τι κρύβεται πίσω από την οθόνη, αμέσως μόλις ποστάρουμε ή κοινοποιήσουμε κάτι. Μπορείτε να φανταστείτε, τι μεσολαβεί τα δευτερόλεπτα μέχρι να δούμε αναρτημένο κάτι;
Γράφει ο Μίλτος Τόσκας
Τίποτα δε μένει στο Διαδίκτυο, πριν ελεγχθεί διεξοδικά. Υπάρχουν άνθρωποι, που καθημερινά κάνουν αυτή τη δουλειά. Για να μας προστατέψουν; Ίσως ναι, ίσως κι όχι. Υπάρχει όμως όπως και να’ χει κατευθυνόμενη, λογοκρισία. Από την άλλη πλευρά, αν δεν υπήρχε κι αυτή, θα μπορούσαμε να φτάσουμε στο άλλο άκρο. Και πάντα την ευθύνη έχει ο αλγόριθμος. ” Κινδυνεύουμε να χάσουμε τη δημοκρατία, διότι την εγκαταλείπουμε με προθυμία “, όπως ορθά ακούγεται.
Ο θεατής θέλοντας και μη, τίθεται σε θέση πρωταγωνιστή. Τα μείζονα ερωτήματα που τίθενται είναι δύο: Πώς θα έπραττε, αν αυτός ήταν ο cleaner και πόσο θετικά τον επηρεάζει όλη αυτή η κατάσταση, ως απλό χρήστη, τελικά; Παλεύω να αποφασίσω μέσα μου. Καταλήγω πως μάλλον το κοινό όραμα για ένα παγκόσμιο χωριό εκφυλίστηκε, σε ένα δίκτυο ψευδογεγονότων. Πρέπει να έχεις εξαιρετικά ανεπτυγμένη την κριτική σκέψη για να φιλτράρεις συνεχώς για να επιβιώσεις και να μην τρελαθείς.
Ευχαριστούμε όλοι, με πρώτους τους σκηνοθέτες, τα άτομα, που τόλμησαν να μιλήσουν για τον τρόπο που λειτουργούν η Google, το Facebook, το Twitter. Από καθαριστές σκουπιδιών στους δρόμους των Φιλιππινών, κατέληξαν να γίνουν καθαριστές ιντερνετικών σκουπιδιών (αποτρόπαιων εικόνων και videos). Ποιο είναι άραγε ποιο επίπονο, πιο ψυχοφθόρο; Ο αντίκτυπος στις ζωές τους μεγάλος. Οι περισσότεροι δεν αντέχουν κι εγκαταλείπουν.
Αντιμέτωποι καθημερινά με την πιο διεστραμμένη και σκληρή έκφανση του σημερινού κόσμου με στόχο να προλάβουν τις διαδικτυακές αμαρτίες. Πρέπει να ξυπνήσουμε και να δούμε την πραγματικότητα. Κι αλήθεια είναι, πως τα μηνύματα δεν είναι ενθαρρυντικά. Ο φόβος κυριεύει και δεν είναι καλός σύμμαχος, καθώς όταν νιώθεις αδύναμος, το μυαλό θολώνει και ευκολότερα μπορούμε να μετατραπούμε σε έρμαια, άβουλα, στρατιώτες σε μία ” μάχη “, που δεν οδηγεί πουθενά .
Μάλλον οι περισσότεροι αρχίζετε να προσεγγίζετε την πραγματική κατάσταση διαβάζοντας τις παραπάνω σειρές. Οι απαντήσεις στα θεμελιώδη ερωτήματα θα δοθούν, μόλις παρακολουθήσετε το φιλμ. Μόνο τυχαίος δεν είναι άλλωστε ο θόρυβος που έκανε το ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ του Σάντανς. Θορύβησε τους ίδιους τους Αμερικανούς, όπως τον καθένα μας, που έρχεται αντιμέτωπος με τις μαρτυρίες αυτών των ανθρώπων.