Του Στράτου Κερσανίδη
Χωρίς την παρουσία του προέδρου της κριτικής επιτροπής, γάλλου σκηνοθέτη, Τονί Γκατλίφ, πραγματοποιήθηκε χθες η τελετή λήξης του 1ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αδριανούπολης. «Θέλω να ζητήσω συγνώμη από τους διοργανωτές του φεστιβάλ, από το κοινό κι από τους δημοσιογράφους που δεν βρίσκομαι εκεί. Ο λόγος είναι επειδή οι φίλοι μου κι εγώ είμαστε θλιμμένοι», είπε σε μαγνητοσκοπημένο μήνυμα που προβλήθηκε κατά τη διάρκεια της τελετής λήξης, Η θλίψη του και ο λόγος της απουσίας του ήταν τα τραγικά γεγονότα του Παρισιού.«Στη Γαλλία ποτέ δε θα εγκαταλείψουμε αυτή την παλιά μας συνήθεια που ονομάζεται Ελευθερία. Ελευθερία της έκφρασης, του λόγου, του Τύπου», συνέχισε ο Γκατλίφ. «Θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάτι που έχει αναφέρει ο Ομάρ Καγιάμ: ‘Να είσαι ευτυχισμένος γι’ αυτή τη στιγμή, αυτή η στιγμή είναι η ζωή σου’», κατέληξε.
Παρά την απουσία του όμως συμμετείχε με τηλεδιάσκεψη στη συνεδρίαση της κριτικής επιτροπής, έχοντας δει τις ταινίες σε ντιβιντί.
Τα βραβεία
Το Χρυσό Ηλιοτρόπιο, κέρδισε η ταινία «Τράγος» (Koza), του σλοβάκου σκηνοθέτη Ιβάν Οστοκόφσκι. Η ταινία αφηγείται τη ζωή ενός πρώην ολυμπιονίκη πυγμάχου, ο οποίος αναγκάζεται να επιστρέψει στα ριγκ, όταν η κοπέλα του, του ανακοινώνει πως είναι έγκυος και πως χρειάζεται χρήματα για να κάνει έκτρωση. Εκείνος θέλει να κερδίσει περισσότερα από όσα χρειάζονται προκειμένου την κάνει να αλλάξει γνώμη και να κρατήσει το παιδί τους. Η ταινία η οποία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, ισορροπεί ανάμεσα σε αυτήν και την αναπαράστασή της.
Το αντίστοιχο, Χρυσό Ηλιοτρόπιο, για το εθνικό τμήμα, κέρδισε η ταινία του Φαρούκ Χατζιχαφίζογλου, «Οι πειρατές του χιονιού» (Kar korsanlari), μια τανία η οποία μας μεταφέρει στην περιοχή του Καρς, στα ανατολικά σύνορα της Τουρκίας, στα χρόνια της δικτατορία του στρατηγού Εβρέν, το 1981. Ο χειμώνας είναι βαρύς κι όλοι αγωνίζονται να επιβιώσουν, ανάμεσά του και τρία παιδιά τα οποία κλέβουν κάρβουνο για να ζεσταθούν οι οικογένειές τους. Κι όλα αυτά ενώ το στρατιωτικό καθεστώς φυλακίζει τους δημοκρατικούς πολίτες.
Στο εθνικό τμήμα δόθηκαν επίσης βραβεία σκηνοθεσίας, σεναρίου, ανδρικής και γυναικείας ερμηνείας και φωτογραφίας.
Προβληματική διοργάνωση
Η τελετή λήξης, ξεκίνησε με τις καλύτερες προδιαγραφές, όταν μια μεγάλη ορχήστρα ξεκίνησε το πρόγραμμα ερμηνεύοντας εξαιρετικά διάφορα μουσικά κομμάτια. Ακούσαμε Μπετόβεν, Καραϊνδρου, τσιγγάνικα, τούρκικα κ.α.
Η συνέχεια όμως ήταν απογοητευτική. Μετά από τους σύντομους χαιρετισμούς του καλλιτεχνικού διευθυντή, Γιλντιριμ Γιανουλμάζ και του νομάρχη, Ρετζέπ Γκιουρκάν, το λόγο πήρε ο δήμαρχος, Ντουρσούν Αλί, ο οποίος μιλούσε επί μισή ώρα, καταχειροκροτούμενος! Κι όλα αυτά σε άπταιστα τουρκικά (ορθώς) χωρίς κανείς να μπει στον κόπο να μεταφράσει (μέγα λάθος!).
Μετά από αυτά ήρθε η ατελείωτη ώρα των απονομών, με αποτέλεσμα ολόκληρη η τελετή να κρατήσει περίπου δύο ώρες, ενώ όλοι εμείς οι μη γνωρίζοντας την τουρκική να βρισκόμαστε επί ένα δίωρο χαμένοι στη μετάφραση η οποία αναζητείται!
Η μεγάλη αυτή αργοπορία είχε ως αποτέλεσμα το τελευταίο βραβείο, που ήταν εκείνο για το εθνικό τμήμα να δοθεί σχεδόν μπροστά σε άδεια καθίσματα. Σημειωτέον πως η τελετή όταν ξεκίνησε δεν έπεφτε καρφίτσα στην αίθουσα.
Σε γενικές γραμμές, το επίπεδο των ταινιών ήταν αρκετά καλό, οι άνθρωποι του φεστιβάλ ήταν ευγενέστατοι και εξυπηρετικότατοι, αλλά έπεσαν κι αυτοί θύματα μιας μέτριας οργάνωσης. Αυτό ήταν και το αδύνατο σημείο του φεστιβάλ, δηλαδή η κακή του οργάνωση. Αξίζει πάντως τελειώνοντας να αναφερθεί πως το σχετικά μικρό του μέγεθος (αριθμός ταινιών, ημέρες διεξαγωγής, αριθμός προσκεκλημένων) προσέδωσε στο φεστιβάλ της Αδριανούπολης έναν ανθρώπινο και φιλικό χαρακτήρα ο οποίος αξίζει να διατηρηθεί.