Σκηνοθεσία: Ράιαν Κούγκλερ
Παίζουν: Μάικλ Μπ. Τζόρνταν, Μέλονι Ντίαζ, Οκτάβια Σπένσερ, Κέβιν Ντουράντ
Διάρκεια: 85΄
ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 1
Την πρώτη Ιανουαρίου του 2009 ξεσπά ανόητος καυγάς στο σταθμό Φρούτβεϊλ του Όκλαντ στην πολιτεία της Καλιφόρνιας. Αμέσως καταφτάνει η τοπική αστυνομία, η οποία ακινητοποιεί όσους θεωρεί πως συμμετείχαν στον καυγά. Οι αστυνομικοί είναι λευκοί ενώ οι υποψήφιοι κρατούμενοι μαύροι. Ανάμεσά τους και ο 22χρονος Όσκαρ Γκραντ. Στα επόμενα λεπτά ακολουθεί ένταση και ανταλλαγή βρισιών. Η κατάσταση είναι έκρυθμη αλλά όχι εκτός ελέγχου, μέχρι που στα καλά καθούμενα κι ενώ ο Όσκαρ βρίσκεται ακινητοποιημένος και με τα χέρια πίσω από την πλάτη, ο αστυνομικός Μεσέρλ τον πυροβολεί εξ επαφής. Ο Όσκαρ ξεψυχά και η μαύρη κοινότητα στις Η.Π.Α. εξεγείρεται ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία του αστυνομικού.
Μόλις τέσσερα χρόνια μετά το παραπάνω περιστατικό ο 27χρονος μαύρος σκηνοθέτης Ράιαν Κούγκλερ καταφέρνει να βρει χρηματοδότηση με τη βοήθεια του αναγνωρισμένου ηθοποιού Φόρεστ Γουίτακερ και να πραγματοποιήσει το μεγάλο πρότζεκτ: να μεταφέρει στο μεγάλο πανί την τελευταία μέρα της ζωής του Όσκαρ Γκραντ μέχρι και το θλιβερό συμβάν. Ο στόχος ξεκάθαρος: ο Όσκαρ Γκραντ από σύμβολο εξέγερσης κατά της εξόφθαλμης κοινωνικής ανισότητας, να επανακτήσει την ανθρώπινη υπόστασή του. Να γίνει ξανά ένας καθημερινός άνθρωπος που αναπνέει, περπατάει, ζει, ερωτεύεται, πονάει, παθιάζεται μέχρι που βρίσκεται τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος έχοντας κατά πάσα πιθανότητα και το λάθος χρώμα δέρματος. Ούτε ήρωας ήθελε να γίνει ούτε σύμβολο ούτε τίποτα.
Η ταινία κατάφερε να κάνει διόλου άδικα διεθνή καριέρα στα φεστιβάλ. Απέσπασε τιμητική διάκριση στις Κάννες, ενώ ξεχώρισε στο Σαντάνς, το σημαντικότερο αμερικάνικο φεστιβάλ ανεξάρτητου κινηματογράφου φεύγοντας με το μεγάλο βραβείο της επιτροπής και το βραβείο κοινού.
Αξιολόγηση: ***
Σωτήρης Μπαμπατζιμόπουλος