Διάβασα χθες τη συνέντευξη του Τσίπρα στην «Αυγή» και το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν πως όσοι τον κατηγορούν ότι είναι λαϊκιστής είτε δεν γνωρίζουν τι πάει να πει λαϊκισμός, είτε ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου οι λέξεις έχουν το ακριβώς αντίθετο νόημα από αυτό που έχουν στο εδώ σύμπαν. Αυτό που λέει ο Τσίπρας είναι απλό και απόλυτα κατανοητό: Μέσα στο πρώτο τετράμηνο της νέας διακυβέρνησης θα διορθωθούν τα επτά – οκτώ κορυφαία λάθη που έκαναν τα προηγούμενα τριάμισι χρόνια οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά. Ευκολάκι; Κάθε άλλο, θα είναι μία συγκρουσιακή διαδικασία, αλλά από τη στιγμή που κάθε λογικός, και όχι αναγκαστικά αριστερός, άνθρωπος καταλαβαίνει πως αυτά τα επτά – οκτώ κορυφαία λάθη θα πρέπει κάποτε να διορθωθούν, τότε θα διορθωθούν. Και προφανώς, μετά τη διόρθωση, δεν θα επιστρέψουμε στο 2009, όπως πολύ σωστά λέει ο Τσίπρας, αλλά θα πάμε στο 2014 και όχι στο 1960.
Αλλά, άλλο θέλω να σου πω. Δεν ξέρω αν οι πρώτες εκατό μέρες της νέας διακυβέρνησης θα είναι κόλαση ή γιορτή, το ψιλοβλέπω για κόλαση, με πολλά πήγαινε έλα στις Βρυξέλες και πολλές νύχτες αγωνίας. Αλλά η άκρη θα βρεθεί. Αυτό που έχει αρχίσει να με προβληματίζει, και δεν με βοήθησαν σε αυτό αυτά που είπε ο Τσίπρας στην «Αυγή», είναι το τι θα γίνει μετά τις πρώτες εκατό μέρες. Νομίζω πως αυτό το «παραγωγική ανασυγκρότηση» θα πρέπει να σπάσει σε τάλιρα από τώρα. Να γιατί: Πάρα πολύς κόσμος που έχει σχετικά μεγάλα παιδιά, στις τελευταίες τάξεις του λυκείου ή στα πρώτα έτη του πανεπιστημίου, αυτό που λέει για τα παιδιά του είναι πως για να κάνουν αυτό που θέλουν, αυτό που θέλουν να σπουδάσουν ή αυτό που ήδη σπουδάζουν, θα πρέπει να φύγουν από την Ελλάδα, να γίνουν μετανάστες.
Αυτή η συζήτηση θα πρέπει να κοπεί και να κοπεί με συγκεκριμένο τρόπο, πλάνο και σχέδιο. Που πάει να πει πως δεν αρκεί να μιλάς μόνο για «παραγωγική ανασυγκρότηση» αλλά θα πρέπει να πεις συγκεκριμένα το πώς ο δημόσιος τομέας θα ισχυροποιηθεί, με ανθρώπους και δομές, το πώς ο ευρύτερος δημόσιος τομέας θα ανοίγει διαρκώς δουλειές και θα δίνει ανάπτυξη με ποιοτικά χαρακτηριστικά για την κοινωνία και τις ανάγκες της, το πώς η συνεταιριστική κοινωνική οικονομία θα απορροφήσει τουλάχιστον το ένα τρίτο των σημερινών ανέργων και πάει λέγοντας. Αν όλα αυτά εξηγηθούν με τρόπο κατανοητό, που να βγάζει νόημα και που να βάζει στο «παιχνίδι» τους πολλούς καλούς ανθρώπους, χωρίς ιερογλυφικά, αρλούμπες και αριστερογιαπισμούς, τότε η μάχη θα κριθεί υπέρ της από εδώ πλευράς στις πρώτες 100 ώρες.
Ο alterthess ιανός