Τις τελευταίες εβδομάδες –και, ιδίως, μετά από τις εκλογές- τα καθεστωτικά μέσα, με πρώτα αυτά που συνδέονται με το ΔΟΛ, αλλά όχι μόνο, φαίνεται να έχουν αλλάξει τροπάριο σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση του ΣΥΡΙΖΑ.
Από εκεί που πρώτο τους μέλημα ήταν να τον παρουσιάζουν για έξαλλο, αναρχοπερίεργο και ακραία επικίνδυνο «για το λαό και τον τόπο», τα σπίτια και τις αποταμιεύσεις «μας» τώρα του δίνουν συμβουλές βελτίωσης –και, κυρίως, αυτοβελτίωσης. Με πρώτη και θεμελιώδη πως πρέπει να «στραφεί προς το Κέντρο» με ό,τι αυτό επιτάσσει όσον αφορά τις αναγκαίες προσαρμογές στο πρόγραμμα και την εν γένει συμπεριφορά του.
Αυτό αλλιώς λέγεται διεκδίκηση του χώρου της Κεντροαριστεράς από όσους επιδιώκουν την ανασύστασή της σε άλλη κατεύθυνση. Αυτό δεν έκανε, άλλωστε, κι ο Ανδρέας στη δική του την ώρα; Αυτή δεν ήταν η συνταγή της επιτυχίας του;
Να πω, λοιπόν, πως δεν έχω σκοπό εδώ να αναλύσω τι έκανε ο Ανδρέας. Για τις δικές μας ανάγκες, φτάνει, να συμφωνήσουμε πως αυτό που έκανε ο Ανδρέας μας αφήνει παγερά αδιάφορους στο μέτρο που αφορούσε κάτι που, κανείς δεν αμφιβάλλει πια, πως ήταν πρώτα από όλα αντίθετο στη δουλειά και τα οράματα της Αριστεράς. Ο Άγγελος Ελεφάντης μας το έλεγε από τότε και συνεχώς και μου κάνει εντύπωση πως υπάρχουν κι ανάμεσά μας άνθρωποι που θαυμάζουν (sic) περισσότερο τον Ανδρέα από τον Άγγελο.
Μας δίνουν συμβουλές, λοιπόν, όσοι ισχυροί διαμορφωτές της κοινής γνώμης μέχρι χθες μας αντιμετώπιζαν ως συνιστώσες υποδιαιρέσεις του 666. Και δικαίως εξανίσταται το ΠΑΣΟΚ και φωνάζει πως «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προχώρησε σε στροφή στον ρεαλισμό και στο κέντρο, όπως διατείνονταν ότι ήθελε ο κ. Τσίπρας. Αντιθέτως, όπως προκύπτει από το κείμενο, επικράτησαν οι αριστερίστικες φωνές. Ο ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο από ποτέ, αδυνατώντας να αντιληφθεί τις πραγματικές προτεραιότητες των πολιτών και της χώρας και να συμβάλει στην προώθηση τους, κατασκευάζει ένα εμφυλιοπολεμικό σκηνικό και παραμένει προσκολλημένος στο ερώτημα αν έπρεπε ή δεν έπρεπε να γίνει η συμφωνία της Βάρκιζας το 1945»..
Έχει δίκιο το ΠΑΣΟΚ. Στη δική του γλώσσα, συνεχίζουν να επικρατούν στο ΣΥΡΙΖΑ οι αριστεριστές. Πράγματι, η απόφαση της τελευταίας Κεντρικής Επιτροπής συνεχίζει στο ίδιο ριζοσπαστικό τέμπο του ιδρυτικού Συνεδρίου, συνεχίζει, δηλαδή, να πολιτεύεται βάσει του συνθήματος «ή εμείς ή αυτοί». Επανεπιβεβαιώνει την ανάλυση σχετικά με την ακραία πόλωση της κοινωνίας στην Ελλάδα, την αδυναμία ανασύστασης, στο προβλεπτό μέλλον, του «Κέντρου», στο μέτρο που το τελευταίο έχει χάσει την κοινωνική του βάση. Υπογραμμίζει πολλές φορές πόσο το πρόγραμμά μας είναι αξονισμένο γύρω από τα συμφέροντα των ανέργων, της μισθωτής εργασίας, της νεολαίας και των «από κάτω» ευρύτερα. Γι’ αυτό και όλες οι πρωτοβουλίες που προτείνονται ξεκινούν από το μέλημα για ενδυνάμωση του κοινωνικού υποκειμένου και, γύρω από αυτό, το στήσιμο των κοινωνικών συμμαχιών των αναγκαίων για τη μεγάλη κοινωνική ανατροπή.
Αν, όμως, έχει δίκιο το ΠΑΣΟΚ τι ακριβώς επιδιώκουν οι «σύμβουλοι» με τις συμβουλές τους; Πιστεύουν πραγματικά πως είναι δυνατή μια «στροφή προς το Κέντρο» από τον πολιτικό φορέα της ριζοσπαστικής Αριστεράς;
Μήπως, αναγκασμένοι να αποδεχθούν το μοιραίο, μια κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα τους επόμενους μήνες, επιχειρούν να την εξημερώσουν στρέφοντάς τη σε πιο «έλλογες» στάσεις; Ποντάρουν, πάει να πει, σε μια ήπια σοδιαλδημοκρατική διακυβέρνηση, καλύτερη «από το ολότελα», που τους απειλεί τα τελευταία χρόνια;
Δεν το νομίζω γιατί δεν γίνεται.
Όπως έχω γράψει πολλές φορές και από αυτήν τη στήλη, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δύο επιλογές: ή εφαρμογή του ριζοσπαστικού του προγράμματος και ακραία σύγκρουση με το κεφάλαιο και τους «συμβούλους» ή πτώση μέσα στη χλεύη φίλων και αντιπάλων. Εξημέρωση, ως αληθοφανής επιλογή, δεν προβλέπεται. Αν επιχειρούνταν θα οδηγούσε στο δεύτερο, στην κατάρρευση. Και αυτό είναι που επιδιώκουν οι φιλικοί σύμβουλοι της νέας εσοδείας. Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία.