Σε εκτενή ρεπορτάζ η Wall Street Journal και ο Guardian παρουσιάζουν μια άλλη όψη της Ελλάδας, τη πραγματική, που δεν ακούγεται κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου από τα χείλη των συστημικών μέσων ενημέρωσης της χώρας.
Η δημοσιογράφος Έλενα Σμιθ κυκλοφόρησε στην Αθήνα είδε και κατέγραψε “το τραύμα μιας χώρας”.
«Αυτό που συνέβη στη χώρα ήταν καταστροφικό. Οι πολιτικοί μας, η Ευρώπη, το ΔΝΤ, όλοι τους σταμάτησαν τα όνειρά μας», λέει ο Αντώνης, ένας φωτογράφος και την οδηγεί σε έναν απόμερο δρόμο όπου άνδρες και γυναίκες ψάχνουν σε σκουπίδια, τα πεζοδρόμια είναι σπασμένα, τα σπίτια εγκαταλελειμμένα.
«Είναι η απώλεια της ελπίδας» της λέει και προσθέτει «το βλέπω κάθε μέρα. Είναι ένα τραύμα που δεν γιατρεύεται. Να το γράψεις όπως σου το λέω ”εγώ ο Αντώνης μισώ αυτή τη χώρα. Μισώ τα πάντα σε αυτήν”».
Η οργή αυτού του 43χρονου άνδρα είναι πέραν των λέξεων, είναι ταυτισμένη με τη μοίρα, γράφει η δημοσιογράφος. Την ίδια μοίρα που όρισε τις ζωές 1,3 εκατομμυρίων Ελλήνων που ζουν κάτω από άσχημες συνθήκες λόγω της οικονομικής διάλυσης.
Ο Αντώνης το 2010 δούλευε σε ένα φωτογραφικό στούντιο που δεν άντεξε την κρίση και έκλεισε. Μέσα σε ένα βράδυ βρέθηκε από το ένα κατώφλι στο άλλο: από την αγορά εργασίας στην ανεργία. Έγινε άλλος ένας αριθμός στη γκρίζα στατιστική των ανέργων που ανέβαινε.
«Μόνο όποιος είναι πλούσιος ή βλάκας κάνει πλέον παιδιά στην Ελλάδα. Εγώ ήθελα ένα δεύτερο παιδί, αλλά βλέπεις η κατάσταση μου το αρνήθηκε…», λέει ένας ταξιτζής στη δημοσιογράφο κατά τη διάρκεια του οδοιπορικού.
Για τους Έλληνες, γράφει η Έλενα Σμιθ, τα πάντα ήρθαν με έναν απρόοπτο τρόπο το 2009, που ξέσπασε η κρίση.
“Τώρα προετοιμάζονται για εκλογές που ενδέχεται να ξεκαθαρίσουν πολλά πράγματα στην Ευρώπη”, γράφει και υποστηρίζει πως η χώρα βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή.
“Όποια διαδρομή και αν επιλέξουν θα έχει μια ηχηρή επίδραση στην ικανότητα της Αθήνας να μείνει στην Ευρωζώνη. Για τον Αντώνη Σαμαρά, σημειώνει, υπάρχει μόνο ένας δρόμος: να κάνει ό,τι του λένε οι πιστωτές, να παραμείνει στο ευρώ και να επιβεβαιώσει πως η Ελλάδα δεν πρόκειται να γίνει κομμουνιστικό κράτος υπό τον ΣΥΡΙΖΑ. Για τον Αλέξη Τσίπρα ελπίδα έχει ήδη έρθει. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται αρκετά μπροστά. Η λογική της αντι-λιτότητας του Τσίπρα που κάνει λόγο για διαγραφή χρέους είναι σαν ένα διάλειμμα από το παρελθόν, αλλά λίγοι είναι αυτοί που ποντάρουν τι θα σημαίνει για το μέλλον”, συνεχίζει.
Η καθημερινότητα δείχνει και πάλι το σκληρό πρόσωπο της οικονομίας. Οι άνθρωποι πληρώνουν «φόρο αίματος» με τα μέτρα και οι πολίτες έχουν φτάσει σε ένα σημείο καμπής.
Όπως σημειώνεται στο ρεπορτάζ υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν χρήματα ούτε καν να κηδεύσουν με αξιοπρεπή τρόπο τους οικείους τους. Μπορεί οι πλούσιοι να έμειναν ατιμώρητοι και να συνεχίσουν να ζουν στα πράσινα προάστια της Βόρειας Αθήνας, ωστόσο η συντριπτική πλειοψηφία διεξάγει έναν πόλεμο φθοράς. Η μεσαία τάξη έχει αποδεκατιστεί από τις περικοπές και τους φόρους που επιβλήθηκαν από τους δανειστές. Η ραχοκοκαλιά της ελληνικής κοινωνίας που είναι η οικογένεια προσπαθεί να κρατηθεί εν ζωή, το κράτος πρόνοιας απουσιάζει, ολοένα και περισσότερες φιλανθρωπικές οργανώσεις κάνουν την εμφάνισή τους για να καλύψουν τα κενά, σε αρκετούς δρόμους εμφανίζονται ουρές για συσσίτια και κινητές μονάδες υγείας καθώς περισσότερο από ένα εκατομμύριο άνθρωποι είναι ανασφάλιστοι.
Ο Κώστας Φούντας που διατηρεί γραφείο κηδειών λέει: «Κι όμως, υπάρχουν άνθρωποι που πλέον δεν μπορούν να αντέξουν ούτε καν τα έξοδα μιας κηδείας. Είχα πρόσφατα ένα δικηγόρο που πλήγηκε από την κρίση και όταν πέθανε η μητέρα του δεν έχει να πληρώσει τα 300 ευρώ για τα δημοτικά τέλη. Από τις 15 κηδείες κάθε μήνα, οι εννιά αφήνουν χρέος στο γραφείο».
Η Έλενα Σμιθ σημειώνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε ο υποδοχέας αυτής της οργής, καθώς σχηματοποίησε μια αντίδραση στα παραδοσιακά κόμματα που τα τελευταία 40 χρόνια κυβερνούσαν την Ελλάδα και τελικά τη γονάτισαν. Φυσικά η αίσθηση της ελπίδας ακόμη παραμένει απατηλή. Η Φωτεινή Τσαλικογλου, καθηγήτρια του Πάντειου και συγγραφέας λέει, «Ο Τσίπρας προσφέρει την ελπίδα της ελπίδας. Για πέντε χρόνια η Ελλάδα ήταν σαν τον ασθενή που αιμορραγούσε σιγά σιγά. Υπάρχει τόση απώλεια ελπίδας και κανείς δεν μπορεί να ζήσει χωρίς ελπίδα».
Η κ. Τσαλίκογλου ανησυχεί και για την αυξανόμενη τάση των Ελλήνων προς ακραία συναισθήματα όπως η βία και η έχθρα. Ο ένας στρέφεται εναντίον του άλλου. Οι πολιτικοί δαιμονοποιούν και πολώνουν, οι άνθρωποι μετέχουν σε αυτό το παιχνίδι πηγαίνοντας στα άκρα, ενώ την ίδια στιγμή άνθρωποι οδηγούνται στην αυτοκτονία.
«Ανησυχώ για τη βία και το μίσος που γαλουχεί τα νέα παιδιά και τα ωθεί στη Χρυσή Αυγή», σημειώνει.
Τα πάντα έχουν αλλάξει στην Ελλάδα, σημειώνει η δημοσιογράφος και ουδείς επιθυμεί να επιστρέψει στην πρότερη κατάσταση της φαυλότητας και της αναξιοκρατίας. Αν έχει διδάξει κάτι η κρίση, με το καλό και το κακό, είναι ότι η χώρα πρέπει να προχωρήσει και να αντισταθεί.
The Guardian: 12 αριθμοί που πονάνε την Ελλάδα
“Αυτοί είναι οι αριθμοί που πονάνε την Ελλάδα”, είναι ο τίτλος του δημοσιεύματος της WSJ σε μία παράθεση 12 αριθμών που καταδεικνύουν την καθημερινότητα των Ελλήνων μετά τις πολιτικές των εγχώριων κυβερνήσεων και των δανειστών.
1. Κατά 25% έχει συρρικνωθεί η ελληνική οικονομία από τα μέσα του 2008 έως σήμερα.
2. Στο 25,8% ανέρχεται το ποσοστό των Ελλήνων, χωρίς δουλειά σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ.
3. Στη 3η θέση η Ελλάδα, μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης, στα στοιχεία για το πληθυσμό που βρίσκεται υπό τον κίνδυνο φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, σύμφωνα με την Eurostat.
4. Στο 23,1% σύμφωνα με την Eurostat είναι το ποσοστό των Ελλήνων που ζουν στο όριο της φτώχειας το 2013.
5. Στο 33,5% ή αλλιώς στα 77 δισεκατομμύρια ευρώ ανέρχονται τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια.
6. Στα 70 δισεκατομμύρια ευρώ ανέρχονται οι εκροές από τις ελληνικές τράπεζες τα τελευταία πέντε χρόνια.
7. Στο 83,9% είναι το ποσοστό της πτώσης του χρηματιστηρίου από το 2008.
8. Μία στις 4 μικρές και μεσαίες επιχερήσεις έκλεισαν από το 2008, ενώ η ΓΣΕΒΕΕ αναφέρει πως πρόκειται για 230.000 επιχειρήσεις.
9. Εννιά φορές περισσότερο πλήρωσαν οι ελεύθεροι επαγγελματίες το 2014 σε φόρους
10. Εφτά φορές περισσότερο ο αριθμός των φόρων που πρέπει να πληρώσουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι σε σύγκριση με το 2009.
11. Στο 23% είναι ο φόρος για τα περισσότερα αγαθά στην Ελλάδα όταν ο μέσος όρος της Ευρωζώνης είναι 21,5% και της ΕΕ 20,5%.
12. Στους 100.000 ανέρχεται ο αριθμός των επιστημόνων που έφυγαν για το εξωτερικό , σύμφωνα με μελέτη του ΠΑΜΑΚ.
Photo Credit: Konstantinos Tsakalidis // SOOC