Είναι αλήθεια πως ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιέργησε όλα τα χρόνια, πολλές προσδοκίες στον κόσμο. Έταξε πράγματα που δεν μπορεί να τα κάνει. Δεν γίνονται στην οικονομική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, καθώς όλα –ή σχεδόν όλα- περνούν από το «κρεβάτι του Προκρούστη», του Μνημονίου. Με αυτή την έννοια, μπορούμε να πούμε πως κάποιος κόσμος εξαπατήθηκε και φωνάζει με το δίκιο του.
Θα πείτε, προκειμένου να κρατήσει την τιμή του, ας πήγαινε στην σύγκρουση με τους Ευρωπαίους, ας γυρίζαμε στην δραχμή, ας είχαμε την «υπερήφανη ανεξαρτησία» μας, κι «ας τρώγαμε και πέτρες». Εάν έχετε πεισθεί πως η Ελληνική κοινωνία (αυτή που όλοι την ζούμε και την γνωρίζουμε), είναι έτοιμη να αφήσει τις αγροτικές επιδοτήσεις και να «φάει πέτρες», τότε κι εγώ μαζί σας. Προσωπικά δεν έχω πεισθεί, πως η «επανάστασή» μας θα κρατούσε πολύ (ακόμα κι αν ο διεθνής παράγοντας δεν μας «έβαζε στο μάτι του κυκλώνα»). Πολύ γρήγορα -σε 1-2 μήνες το πολύ- αυτοί που θα μας οδηγούσαν στην «υπερήφανη» αλλά πολύ φτωχή πορεία, θα πήγαιναν από το «ωσαννά» στο «σταύρωσον αυτόν». Κι αυτά, ας μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, τα γνωρίζουμε καλά όλοι, κι αυτοί που φωνάζουν στους δρόμους κι αυτοί που σιωπούν υπομένοντας.
Ο άλλος δρόμος, ο πιο «σεμνός» και λιγότερο «ηρωικός» απ’ αυτόν της σύγκρουσης, αλλά με ενδεχόμενη μια μακροχρόνια διέξοδο, ήταν αυτός που ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Όφειλε βέβαια και εξακολουθεί να οφείλει (ο Τσίπρας και το κόμμα του), μια ειλικρινή αυτοκριτική συγνώμη από τους πολίτες, γι’ αυτή την εξαπάτηση. Πιστεύω και εύχομαι (και για την χώρα και για την αριστερά) πως στο τέλος αυτής της διαδρομής –και εκ του αποτελέσματος- η συγνώμη αυτή να είναι μια εύκολη -και αναδρομικά κατανοητή και αποδεκτή- συγνώμη.
Γιατί ίσως, με αυτήν την λιγότερο «ηρωική» επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ, να μπορέσουμε -σε ένα βάθος χρόνου- να ξανασταθούμε στα πόδια μας, καθώς αρχίζουν να αχνοφαίνονται κάποια άλλα δείγματα γραφής διακυβέρνησης, διαφορετικά απ’ αυτά που γνωρίζαμε στις προηγούμενες δεκαετίες. Έχουμε αρχίσει να βλέπουμε μερικούς φοροφυγάδες να καλούνται και να πηγαίνουν στον εισαγγελέα για να δώσουν εξηγήσεις, για το πού βρήκαν τα λεφτά που βρέθηκαν στους λογαριασμούς τους στο εξωτερικό, και να πληρώνουν. Δεν ζήσαμε την Ελλάδα από καταβολής της, αλλά από όσο θυμόμαστε -οι μεγαλύτεροι- και από όσα γράφουν τα βιβλία, για πρώτη φορά –στην ιστορία αυτού του κράτους- κάποιοι άρχισαν να πληρώνουν.
Και όταν πληρώνουν, το κάνουν σιγανά «σαν βρεμένες πάπιες», αλλά το μίσος και η εκδίκηση που θέλουν να πάρουν φαίνεται στα πρόσωπά τους, και για τα λεφτά που σκάνε και για το ξεμπρόστιασμα της ατσαλάκωτης και διάσημης φάτσας τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ –είναι αλήθεια- πως άργησε να βάλει μπρος αυτή την διαδικασία. Ας έχουμε όμως λίγη κατανόηση και λίγη υπομονή. Και μεγάλη απειρία υπάρχει και έλλειψη στελεχών υπάρχει και τα «θηρία είναι πολλά» με βαριά όπλα στα χέρια τους. Κάτι όμως άρχισε να κινείται. Γι’ αυτό τσιρίζουν τα κανάλια και οι χιλιάδες χρυσοπληρωμένοι πρωταγωνιστές και παρατρεχάμενοι των δεκαετιών της διαπλοκής. Φαίνεται πως η «δουλειά» τους, που είχαν χρόνια στρωμένη, χαλάει και γι’ αυτό παλεύουν υπέρ βωμών και εστιών τα παιδιά.
Θα μου πείτε, αυτό περιμέναμε από την αριστερά; Όχι. Περιμέναμε πολύ περισσότερα και πιο σπουδαία και –κάποιοι- πιο γυαλιστερά. Όμως κι αυτά σπουδαία είναι, ας μην τα υποτιμούμε κι ας μην τα μηδενίζουμε. Εάν μπει τάξη στον τηλεοπτικό χάρτη και φύγουν από την μέση οι νταβατζήδες, αυτό είναι σπουδαίο. Εάν πληρώσουν οι φοροφυγάδες με τις μαύρες καταθέσεις, αυτό είναι επαναστατικό κι ας με συγχωρέσουν όλοι αυτοί που «ξεφτιλίζω» έτσι τις επαναστατικές τους χίμαιρες. Αυτά είναι που σε λίγο καιρό θα επιτρέψουν την αύξηση του μεροκάματου, την βελτίωση των παροχών υγείας, το καλύτερο σχολείο.
Υπάρχει και η λογική που λέει πώς: να πέσει η κυβέρνηση, αφού δεν κάνει αυτά που μας υποσχέθηκε. Εδώ ενώνουν τις φωνές τους πολλοί «τενόροι», από όλο το πολιτικό φάσμα. Τους βλέπουμε, τους ξέρουμε. Και μετά τι; Δεν μας λένε. Τα πράγματα όμως έχουν ονοματεπώνυμο: Δεξιά παλινόρθωση με τον υιό Μητσοτάκη και τους συμμάχους του.
Δεν ισχυρίζομαι πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα πετύχει, αν και πολύ το έχει ανάγκη και η χώρα και η κοινωνία και η Ευρώπη και η αριστερά. Θα φανεί μέσα στον χρόνο που διανύουμε. Λίγη υπομονή και αισιοδοξία.
*Ο Γιώργος Τσιριγώτης είναι Καθηγητής ΤΕΙ ΑΜΘ