Όλα ήταν έτοιμα στην ώρα τους ακόμη και ο καιρός. Οι γυναίκες, οι άνδρες και τα παιδιά των χωριών του αγώνα αυτού που εργάζονταν πυρετωδώς εδώ και πολλές εβδομάδες πλέον χαμογελούσαν. Η πλατεία είχε γεμίσει από νωρίς το απόγευμα από αλληλέγγυους απ`όλα τα μέρη της Ελλάδας που ξαναβρέθηκαν όλοι μαζί όπως ακριβώς έναν χρόνο πριν στον ίδιο τόπο. Ο Γιάννης Αγγελάκας, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Δημήτρης Αποστολάκης, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Φώτης Σιώτας, η Ματούλα Ζαμάνη, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης ο Παύλος Παυλίδης και οι B Movies, ο Σωκράτης Μάλαμας και ο Γιάννης Χαρούλης, η Ελληνοφρένεια ώρες πριν προετοίμαζαν με τους ηχολήπτες αυτό που θα ακολουθούσε.
Παράλληλα στα παρασκήνια οι συζητήσεις, οι αγκαλιές και τα μηνύματα αλληλεγγύης έδιναν και έπαιρναν και σε μια γιορτή που έμελλε να διαρκέσει πολύ. Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ, το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης, οι σχολικοί φύλακες, μέλη επιτροπών αγώνα από περιοχές που επιχειρούνται επίσης εξορύξεις χρυσού (Κιλκίς, Σέρρες, Άγκιστρο, Αλεξανδρούπολη) μέλη περιβαλλοντικών κινημάτων και συλλογικοτήτων απ`όλη την Ελλάδα με τα δικά τους πανό και συνθήματα αλληλεγγύης σε κάθε άκρη της πλατείας, οι εργαζόμενοι της ελεύθερης αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ3, συνοδοιπόροι και αυτοί στον αγώνα έδωσαν το σήμα για την τηλεοπτική μετάδοση, τα φώτα της σκηνής άναψαν και η συναυλία ξεκίνησε. Μια συναυλία που θα μείνει για αρκετό καιρό στη μνήμη μας,όχι μόνο γιατί η συμμετοχή του κόσμου ξεπέρασε κάθε προσδοκία όχι μόνο γιατί οι καλλιτέχνες έδωσαν για ακόμη μια φορά την ψυχή τους σε κάθε λέξη των τραγουδιών αλλά γιατί όλοι συνειδητοποίησαν πως ούτε ο χρόνος, ούτε η καταστολή, ούτε η προπαγάνδα, ούτε η νομοθεσία «λάστιχο» που εφαρμόζει η κυβέρνηση υπέρ των συμφερόντων της Ελλληνικός Χρυσός αλλά ούτε και οι περιοριστικοί όροι που επέβαλαν οι διωκτικές αρχές σε πολλούς κατοίκους για να πλησιάζουν στο βουνό τους είναι ικανοί να λυγίσουν το κίνημα ενάντια στο χρυσό.
Γιατί όπως ειπώθηκε και στην αρχή της συναυλίας από μέλη της επιτροπής αγώνα το δίλημμα είναι ένα: ή θα είμαστε ελεύθεροι ή ήσυχοι. Και οι κάτοικοι της ΒΑ Χαλκιδικής επιλέγουν εδώ και χρόνια να μην μείνουν ήσυχοι αλλά να διεκδικήσουν την ελευθερία τους με κάθε τρόπο, με πορείες στο βουνό, με διαδηλώσεις στις πόλεις, με συνελεύσεις στις γειτονιές, αποφάσισαν μην λυγίσουν ούτε για μία στιγμή μέχρι ο αγώνας αυτός να νικήσει και η περιοχή αυτή να απαλλαγεί μια για πάντα από τους χρυσοθήρες της ανάπτυξης. Μια ανάπτυξη που καταστρέφει νυχθημερόν τον Κάκαβο και με την οποία η κυβέρνηση επιχειρεί να καταδικάσει τον τόπο σε πλήρη ερήμωση. Όλοι αυτοί που βρέθηκαν το Σάββατο στην Ιερισσό ήρθαν να πουν οι καθένας με τον δικό του τρόπο ότι οι εταιρείες πρέπει να σταματήσουν να αποφασίζουν για τις ζωές μας.
Τραγουδάμε για να σταματήσουν οι εταιρείες να αποφασίζουν για τις ζωές μας
Τον προβληματισμό αυτό δηλαδή το ερώτημα αν τελικά αποφασίζουν οι άνθρωποι για το μέλλον τους μοιράστηκε με το κοινό και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης που αφιέρωσε την συναυλία αυτή στα παιδιά του χωριού και του παιδικού σταθμού που φιλοξενούσε στην αυλή του την συναυλία αυτή με την ευχή όταν μεγαλώσουν ο τόπος τους να είναι πανέμορφος όπως τώρα. “Υπάρχει ένας τόπος και οι άνθρωποί του πρέπει να αποφασίσουν οι ίδιοι για το μέλλον τους. Έχουμε πολύ δουλειά γιατί αγαπάμε τους ανθρώπους, τα δένδρα, τα παιδιά μας τον τόπο μας και έχουμε υποχρέωση να τα στηρίξουμε για να συνεχίσουν να υπάρχουν” δήλωσε.
«Η παρουσία μας εδώ είναι για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στον τόπο αυτό, την φύση, τον πολιτισμό που θα καταστραφεί με μια ανοιχτή εξόρυξη χρυσού, σε έναν αγώνα κατά των αρπακτικών που με τον μανδύα της επένδυσης επιχειρούν να καταστρέψουν όχι μόνο τη Χαλκιδική αλλά και το Κιλκίς, τη Σέρρες, την Αλεξανδρούπολη όλες τις περιοχές που απειλούνται με τον ίδιο τρόπο» δήλωσε μιλώντας στο alterthess o Φώτης Σιώτας και δανειζόμενος έναν στίχο του Σωκράτη Μάλαμα κατέληξε «Άγκιστρο Χαλκιδική δεν είναι Ελντοράντο να έρχονται τα αρπακτικά να κάνουνε κουμάντο».
«Ήρθαμε εδώ για να δείξουμε ότι δεν αφήνουμε τα πράγματα να γίνονται ερήμην μας για να συμπαρασταθούμε σε αυτούς που αγωνίζονται να μην αισθάνονται μόνοι τους» τόνισε ο Δημήτρης Μυστακίδης ενώ ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου πρόσθεσε ότι η μουσική θα πρέπει να οδηγεί όχι μόνο στην εκτόνωση αλλά και στον στοχασμό. «Ένα τραγούδι χρειάζεται να ικανοποιεί το σώμα και το πνεύμα, η επιστροφή στην καθημερινότητα μετά την έκσταση που φέρνει η μουσική να μπορεί να οδηγήσει σε συνειδητοποίηση» είπε μιλώντας στο alterthess και συνέχισε τις σκέψεις του και για το μέλλον του τόπου αυτού όταν ο αγώνας αυτός νικήσει «Όταν κλείσουν τα μεταλλεία θα πρέπει οι άνθρωποι εδώ που αγωνίζονται τώρα, να βρουν έναν τρόπο να αποκατασταθούν ακόμη και οι άνθρωποι που τώρα δουλεύουν σε αυτά. Για να μπορέσει να επικρατήσει η νίκη πρέπει να σταματήσει ο εμφύλιος» μας εξήγησε.
Ο Παύλος Παυλίδης που εδώ και χρόνια δίνει το παρών στο πλευρό των κατοίκων με μια δήλωση περιεκτική ευχαρίστησε τον κόσμο που γέμισε την πλατεία αυτή ακόμη μια φορά για τον λόγο αυτό ενώ ο Γιάννης Αγγελάκας δήλωσε ότι η συναυλία αυτή γίνεται για το αυτονόητο, για την αφύπνιση, «για να μείνουμε ξυπνητοί, να μην τα παρατάμε». Εξάλλου, όπως είπε, «εμείς στέλνουμε δύναμη στον κόσμο και όχι μηνύματα».
Η συναυλία διήρκησε περισσότερες από 7 ώρες με τους μουσικούς να καλούν ο ένας τον άλλο να ενώσουν τις φωνές τους και τα τραγούδια τους και τον Μπαλούρδο της Ελληνοφρένειας να ανεβαίνει στη σκηνή και με την σάτιρα να δίνει την δική του στήριξη στους κατοίκους. Πολλοί από τους καλλιτέχνες (Ματούλα Ζαμάνη, Δημήτρης Αποστολάκης, Θανάσης Παπακωνσταντίνου και η Ελληνοφρένεια) ανέβηκαν χθες στο βουνό για να δουν με τα μάτια τους την καταστροφή που συντελείται, μια κίνηση ενδεικτική ότι στον αγώνα αυτό υπάρχει θέση για όλους.
Σταυρούλα Πουλημένη
Φωτογραφίες του Κώστα Νταντάμη
