1η συνάντηση δομών αλληλεγγύης τροφής 29-30 Μαρτίου, Αθήνα, Γεωπονική Σχολή
“Μαζί θα (τους) φάμε”: από το χωράφι ως το πιάτο: παράγω-μοιράζομαι-αντιστέκομαι
Ή αλλιώς, “Οικοδομώντας το αύριο, φροντίζοντας για το σήμερα”
Του Φίλιππου Πολατσίδη*
Εδώ και περίπου τέσσερα χρόνια, με αφορμή και αιτία την ανθρωπιστική κρίση που μαστίζει τη χώρα, ξεπήδησαν σε όλη τη χώρα αλληλέγγυες δομές τροφής: κοινωνικές κουζίνες και παντοπωλεία, αγορές χωρίς μεσάζοντες, ομάδες παραγωγών, συνεταιρισμοί, αλληλέγγυες-συλλογικές καλλιέργειες. Οι στόχοι αυτών των μεμονωμένων ομάδων πολλοί και ίσως διαφορετικοί:
Σε πρώτο επίπεδο βρίσκεται η αντιμετώπιση της επισιτιστικής κρίσης, πρωτοφανούς για περίοδο ειρήνης που μαζί με τα κοινωνικά ιατρεία, φαρμακεία, φροντιστήρια, ωδεία κτλ έχουν απλώσει ένα δίχτυ ασφαλείας στη δοκιμαζόμενη κοινωνία.
Το δεύτερο επίπεδο αφορά τις πολιτικές διεκδικήσεις ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας: την αυτο-οργάνωση από την παραγωγή και τη διάθεση της τροφής μέχρι την κατανάλωση, την ενεργή αντίσταση στη δικτατορία της τροφής όπως ορίζεται από τον κλάδο των σούπερ μάρκετ, των μεσαζόντων και των εταιρειών που διαχειρίζονται από τα γεωργικά εφόδια και τους σπόρους μέχρι τη διακίνηση των προϊόντων.
Τρίτο επίπεδο είναι η προστασία του κινήματος από τις θεσμικές και εξωθεσμικές επιθέσεις, όπως αυτές εκφράζονται είτε μέσα από τις καταγγελίες εμπόρων προς το κίνημα χωρίς μεσάζοντες σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, είτε μέσα από την ουσιαστική αδυναμία συγκρότησης ενός κινήματος παραγωγικής ανασυγκρότησης λόγω απαγορευτικών τιμών στα γεωργικά εφόδια, θεσμικού πλαισίου κτλ.
Τέταρτο επίπεδο είναι η αναζωογόνηση-εξυγίανση-δημιουργία συνεταιριστικών μορφών και γενικότερα της ιδέας του συνεργατισμού. Ο συνεργατισμός λοιδωρήθηκε και υποσκάφθηκε σαν έννοια και θεσμός από το ίδιο καθεστώς που είχε το μεγαλύτερο συμφέρον από την εξαφάνισή του: Των μεσαζόντων, όποια μορφή και αν έπαιρναν αυτοί.
Πέμπτο επίπεδο και ζητούμενο αυτής της συνάντησης είναι να βρουν οι δομές αλληλεγγύης τον βηματισμό τους, καθώς και τα σημεία της μεταξύ τους συνεργασίας. Η σταθερότητα στην παροχή της βοήθειας προς τους συμπολίτες, η απεύθυνση για ενεργοποίηση και το σπάσιμο της λογικής της ανάθεσης είναι το ζητούμενο. Απάντηση ζητούν ερωτήματα που θέτονται, όπως: Πώς μπορεί ένας αλληλέγγυος αγρός να συνδεθεί με μία κοινωνική κουζίνα και με το κίνημα χωρίς μεσάζοντες;
Ο συνεργατισμός και η αλληλεγγύη είναι αυτό που φοβάται περισσότερο η εξουσία αυτού του τόπου: Όταν τη θέση του ατομιστή, καταναλωτικού πολίτη πάρει ο συνεργατικός και αλληλέγγυος πολίτης, τότε τα πράγματα σκουραίνουν για τους εξουσιαστές.
Για όλους τους παραπάνω λόγους θα παραβρεθώ μαζί με άλλους συνεργατιστές από περίπου 100 συλλογικότητες όλης της χώρας σε αυτή τη συνάντηση. Ο τίτλος της τα λέει όλα: “Μαζί θα (τους) φάμε”: από το χωράφι ως το πιάτο: παράγω-μοιράζομαι-αντιστέκομαι.
Θα γνωριστούμε, θα ανταλλάξουμε απόψεις και θα οικοδομήσουμε τη διασύνδεση μεταξύ των ομάδων σε πανελλαδικό επίπεδο, κάτι που προκύπτει σαν ανάγκη και υπάρχει σημαντική έλλειψη. Το μεγαλύτερο όφελος που θα προκύψει από αυτή τη συνάντηση θα είναι η οριζόντια διασύνδεση μεταξύ των ομάδων, η ενοποίηση των διεκδικήσεων, η μεταφορά τεχνογνωσίας, η αλληλοϋποστήριξη σε ζητήματα οικονομοτεχνικής βοήθειας και (γιατί να το κρύψουμε;) νομικής προστασίας μια που ο κλοιός σφίγγει γύρω από τον αγωνιζόμενο λαό.
Να διώξουμε τους “μεσάζοντες” από τις ζωές μας, να “σπείρουμε” τον σπόρο μιας άλλης συνεργατικής και αλληλέγγυας κοινωνίας, να “μαγειρέψουμε” με αγνά υλικά το μέλλον του τόπου μας!
Για περισσότερες πληροφορίες εδώ και στο Facebook.
* Ο Φίλιππος Πολατσίδης συμμετέχει στους “Περ’βολάρηδες Θεσσαλονίκης”, νεοσύστατη ομάδα παραγωγής και μεταποίησης οπωροκηπευτικών προϊόντων