Περισσότερες από 180 πόλεις και κοινότητες σε 35 χώρες έχουν αναλάβει και πάλι τον έλεγχο των υπηρεσιών του νερού τους τα τελευταία 15 χρόνια, αποκαλύπτει μια νέα έκθεση που δημοσιεύθηκε από το Transnational Institute (ΤΝΙ), τη Διεθνή Ερευνητική Μονάδα για τις Δημόσιες Υπηρεσίες (PSIRU) και το Παρατηρητήριο. Η έκθεση αποκαλύπτει πως η επανάκτηση του νερού αποτελεί τη νέα παγκόσμια τάση και παρουσιάζει 13 ενδεικτικές περιπτώσεις πόλεων.
Η περίπτωση του Βερολίνου στη Γερμανία
Το 1999, το 49,9% των μετοχών της Berlinwasser Holding – της επιχείρησης ύδρευσης που διαχειρίζεται το νερό του Βερολίνου – πωλήθηκαν σε μία κοινοπραξία συμπεριλαμβανομένης της RWE και της Βεόλια. Η μυστική συμφωνία προέβλεπε για την ιδιωτική κοινοπραξία τον έλεγχο της διαχείρισης της εταιρείας. Η σύμβαση προέβλεπε ότι η απόδοση ιδίων κεφαλαίων για τους ιδιώτες μετόχους θα ήταν 8%, και αυτό το επίπεδο της κερδοφορίας θα ήταν εγγυημένο από το κράτος για 28 χρόνια. Η σύμβαση ήταν εξαιρετικά αμφιλεγόμενη, καθώς οδήγησε σε σοβαρά προβληματά υπό-επένδυσης και εκτίναξης των τιμών, μια κατάσταση που πυροδότησε ένα μεγάλο δημοψήφισμα το 2011 για τη δημοσίευση των όρων της σύμβασης. Το ιδιωτικό συμφωνητικό ήταν τόσο αντιδημοφιλές που, στις δημοτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2011, η επαναδημοτικοποίηση ήταν στις πλατφόρμες των τριών από τα τέσσερα μεγάλα πολιτικά κόμματα. Η σύμβαση καταγγέλθηκε, όταν το Βερολίνο αγόρασε πίσω τις μετοχές που κατείχε η RWE τον Απρίλιο του 2012, καθώς και τις μετοχές που κατείχε η Βεόλια, τον Σεπτέμβριο του 2013. Η διαδικασία αυτή ολοκληρώθηκε και η επαναδημοτικοποίηση, κόστισε στους φορολογούμενους 1.3 δισεκατομμύρια ευρώ για να αγοράσουν πίσω τις μετοχές, το οποίο θα αντισταθμιστεί μέσω υψηλότερων λογαριασμών νερού για τα επόμενα 30 χρόνια. Αυτή η οικονομική επιβάρυνση δημιουργεί αμφιβολίες σχετικά με τη βιωσιμότητα των δραστηριοτήτων του νερού.
Δείτε Επίσης
Νέα παγκόσμια τάση η επαναδημοτικοποίηση του νερού