Περισσότερες από 180 πόλεις και κοινότητες σε 35 χώρες έχουν αναλάβει και πάλι τον έλεγχο των υπηρεσιών του νερού τους τα τελευταία 15 χρόνια, αποκαλύπτει μια νέα έκθεση που δημοσιεύθηκε από το Transnational Institute (ΤΝΙ), τη Διεθνή Ερευνητική Μονάδα για τις Δημόσιες Υπηρεσίες (PSIRU) και το Παρατηρητήριο. Η έκθεση αποκαλύπτει πως η επανάκτηση του νερού αποτελεί τη νέα παγκόσμια τάση και παρουσιάζει 13 ενδεικτικές περιπτώσεις πόλεων.
Η περίπτωση του Μπουένος Άιρες στην Αργεντινή
Τον Μάιο του 1993, μια κοινοπραξία με προεξάρχουσα τη Suez- Lyonnaise des Eaux άρχισε να διαχειρίζεται ένα δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης 30 ετών στο Μπουένος Άιρες στην Αργεντινή. Ήταν μόλις οκτώ μήνες αργότερα ότι η εταιρεία εκμετάλλευσης Aguas Argentinas ζήτησε “έκτακτη αναθεώρηση” των τιμολογίων, λόγω μη αναμενόμενων λειτουργικών ζημιών. Παρά τις αυξήσεις των τιμολογίων που εγκρίθηκαν τον Ιούνιο του 1994, στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης παραχώρησης το 1997 η οποία μεταβλήθηκε τόσο έτσι ώστε λίγο θύμιζε την αρχική. Δεν ήταν μόνο εισαγωγή νέων επιβαρύνσεων στα τιμολόγια, αλλά ο ανάδοχος πήρε οκτώ επιπλέον μήνες για να εφαρμόσει τις προβλεπόμενες επενδύσεις, καθώς και διάφορες επενδύσεις που είχαν αρχικά συμφωνηθεί είτε ακυρώθηκαν ή καθυστέρησαν. Από το Μάιο του 1993 -μέχρι το Δεκέμβρη του 1998, η Aguas Argentinas απέτυχε να παραδώσει το 57,9% των επενδύσεων που είχαν αρχική συμφωνηθεί συνολικού ύψους 746.39 εκατομμυρίων δολαρίων (Lobina, 2005). Το 2002 η κυβέρνηση άρχισε της διαδικασίας διαπραγματεύσης που κράτησε για χρόνια. Τελικά μετά από αντιπαραθέσεις, η κυβέρνηση ακύρωσε τη σύμβαση παραχώρησης και επέλεξε να δημιουργήσει τη δημόσια εταιρεία AySA για να αναλάβει αμέσως την ευθύνη για την παροχή των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης (Azpiazu και Castro, 2012).
Ταυτόχρονα αξίωση αποζημίωσης από τη Σουέζ δρομολογήθηκε στο Διεθνές Κέντρο για την Επίλυση Επενδυτικών Διαφορών (ICSID). Την ίδια ώρα αγωγές κατά της Σουέζ κατατέθηκαν στα δικαστήρια της Αργεντινής από μεμονωμένους πολίτες, οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και τις τοπικές αρχές, για το χαμηλό επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Η νέα δημόσια εταιρεία νερού η AySA στο πλαίσιο ενός καθεστώτος συμμετοχικής ιδιοκτησίας (το κράτος κατέχει το 90% και το σωματείο των εργαζομένων κατέχει το 10%) έχει επιφέρει θετικές αλλαγές. Με την επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό της: οι ώρες κατάρτισης που παρέχονται στους εργαζομένους έχουν αυξηθεί σημαντικά, από 21.874 ώρες το 2006 σε 60.000 ώρες το 2009. Τα στοιχεία δείχνουν επίσης ότι η AySA υπήρξε επιμελής στην ανάπτυξη καλύτερων συνθηκών εργασίας όσον αφορά την ασφάλεια και την υγιεινή. Ταυτόχρονα η πέκταση της πρόσβασης στο νερό αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα για τη δημόσια εταιρεία. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση επενδύει εκατομμύρια σε έργα υποδομής από το 2009 με στόχο τη καθολική πρόσβαση στο πλαίσιο του Σχεδίου για τις Φτωχές Γειτονιές. Μια δημιουργική στρατηγική αναπτύχθηκε επίσης όταν συνεταιρισμοί εργαζομένων δημιουργηθήθηκαν με στόχο τη συμμετοχή των κατοίκων στην προσπάθεια για την επέκταση της πρόσβασης στο νερό σε φτωχές γειτονιές, συνδέοντας περισσότερους από 700.000 χρήστες (Azpiazu και Castro, 2012).
Δείτε Επίσης
Η περίπτωση της Γκρενόμπλ στη Γαλλία
Η περίπτωση του Παρισίου στη Γαλλία
Η περίπτωση του Βερολίνου στη Γερμανία