Περισσότερες από 180 πόλεις και κοινότητες σε 35 χώρες έχουν αναλάβει και πάλι τον έλεγχο των υπηρεσιών του νερού τους τα τελευταία 15 χρόνια, αποκαλύπτει μια νέα έκθεση που δημοσιεύθηκε από το Transnational Institute (ΤΝΙ), τη Διεθνή Ερευνητική Μονάδα για τις Δημόσιες Υπηρεσίες (PSIRU) και το Παρατηρητήριο. Η έκθεση αποκαλύπτει πως η επανάκτηση του νερού αποτελεί τη νέα παγκόσμια τάση και παρουσιάζει 13 ενδεικτικές περιπτώσεις πόλεων.
Η περίπτωση της Κουάλα Λουμπούρ στη Μαλαισία
Η Μαλαισία είναι στη διαδικασία της επανεθνικοποίησης του δικτύου ύδρευσής της (Pigeon et al, 2012). Στην επαρχία Selangor, η οποία περιλαμβάνει την Κουάλα Λουμπούρ, η παραχώρηση του νερού είναι στη Syabas, και η ιδιοκτησία στην ιδιωτική εταιρεία της Μαλαισίας Puncak Niaga. Στο πλαίσιο μιας συμφωνίας με τη μητρική εταιρεία Puncak Niaga, η Syabas έπρεπε να πληρώσει τα έξοδα διαχείρισης που ανέρχονται σε 2.6 εκατομμύρια δολάρια ετησίως και 9,8 εκατομμύρια δολάρια από το 2005. Μάλιστα στη Syabas δόθηκε το 72% των συμβάσεων, χωρίς ανοιχτό διαγωνισμό. Οι χρεώσεις στα τιμολόγια από τη Syabas ήταν διπλάσια και ακόμη περισσότερο από το ποσό που χρέωνε η δημόσια εταιρεία που διαχειρίζεται το νερό στη Πενάνγκ. Τον Σεπτέμβριο του 2014, η ομοσπονδιακή και η πολιτειακή κυβέρνηση υπέγραψαν συμφωνία για την ολοκλήρωση της αναδιάρθρωσης των υπηρεσιών ύδρευσης στη Selangor. Τρεις ανάδοχοι, συμπεριλαμβανομένων της Syabas από την Puncak Niaga εξαγοράστηκαν από τη Syarikat Air Selangor, η οποία θα είναι η νέα κρατική εταιρεία για τη διανομή του νερού στη Selangor.
Δείτε Επίσης:
Η περίπτωση της Γκρενόμπλ στη Γαλλία
Η περίπτωση του Παρισίου στη Γαλλία
Η περίπτωση του Βερολίνου στη Γερμανία
Η περίπτωση της Ατλάντα στις ΗΠΑ
Η περίπτωση της Ινδιανάπολις στις ΗΠΑ
Η περίπτωση του Μπουένος Άιρες στην Αργεντινή
Η περίπτωση του Τούκουμαν στην Αργεντινή
Η περίπτωση του Ντάρ Ες Σαλαμ στη Τανζανία
Η περίπτωση του Αλμάτι στο Καζακσταν