Περισσότερες από 180 πόλεις και κοινότητες σε 35 χώρες έχουν αναλάβει και πάλι τον έλεγχο των υπηρεσιών του νερού τους τα τελευταία 15 χρόνια, αποκαλύπτει μια νέα έκθεση που δημοσιεύθηκε από το Transnational Institute (ΤΝΙ), τη Διεθνή Ερευνητική Μονάδα για τις Δημόσιες Υπηρεσίες (PSIRU) και το Παρατηρητήριο. Η έκθεση αποκαλύπτει πως η επανάκτηση του νερού αποτελεί τη νέα παγκόσμια τάση και παρουσιάζει 13 ενδεικτικές περιπτώσεις πόλεων.
Η περίπτωση της Γκρενόμπλ στη Γαλλία
Μια αμφιλεγόμενη σύμβαση μίσθωσης που είχε ανατεθεί σε μια θυγατρική της Suez το 1989 με διαδικασίες που έχουν στιγματιστεί από κατηγορίες για διαφθορά, επικρίθηκε από το περιφερειακό όργανο ελέγχου της περιοχής ως οικονομικά προβληματική. Το 1996 έγινε επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης με την τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά η επαναδιαπραγμάτευση αποδείχθηκε επίσης αμφιλεγόμενη. Η νέα σύμβαση προέβλεπε την ανάθεση της διαχείρισης και άλλων υπηρεσιών προς τη Suez, και εγγυόταν την αύξηση της αμοιβής της, ακόμη και εν απουσία των πρόσθετων λειτουργικών κινδύνων. Επιπλέον, δικαστικές αποφάσεις ακύρωσαν δημοτικές αποφάσεις και συμβάσεις. Η απόφαση για την επαναδημοτικοποίηση του νερού εγκρίθηκε τον Μάρτιο του 2000, και τέθηκε σε εφαρμογή το 2001, μετά τη λήξη του ιδιωτικού συμφωνητικού με την θυγατρική της Suez με βασικούς τους λόγους της διαφθοράς, της έλλειψης διαφάνειας και της υπερβολικής τιμολόγησης. Ο δημοτικός φορέας (REG) αύξησε τις επενδύσεις στη συντήρηση και ανανέωσε τις υποδομές σε τριπλάσια ποσοστά σε σύγκριση με το προηγούμενο ιδιωτικό φορέα, διατηρώντας παράλληλα τα τιμολόγια σε χαμηλότερο και πιο σταθερό επίπεδο. Την ίδια ώρα μια προηγμένη μορφή της συμμετοχής του κοινού στη διαδικασία λήψης αποφάσεων εγκρίθηκε από την νέα δημόσια επιχείρηση, με το ένα τρίτο των μελών με δικαίωμα ψήφου του Διοικητικού Συμβουλίου να είναι οι εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών και τα υπόλοιπα δύο τρίτα να είναι οι δημοτικοί σύμβουλοι (Lobina και Hall, 2007).
Δείτε Επίσης: Νέα παγκόσμια τάση η επαναδημοτικοποίηση του νερού