Το πρώτο: Τα χρόνια που μεσουρανούσε το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ είχαν γίνει συζητήσεις επί συζητήσεων για την οργάνωση μίας πανευρωπαϊκής μέρας δράσης ενάντια στη λιτότητα και το νεοφιλελευθερισμό και το αποτέλεσμα ήταν μία τρύπα στο νερό. Αντίστοιχες συζητήσεις είχαν γίνει και στη γραφειοκρατία των ευρωπαϊκών συνδικάτων και το μόνο που προέκυψε ήταν κάτι ασθενικές διαδηλώσεις στις Βρυξέλες. Και τώρα, από την Τετάρτη, είναι σε εξέλιξη μία απίστευτη κινητοποίηση σε όλη την Ευρώπη, ακριβώς ενάντια στη λιτότητα και το νεοφιλελευθερισμό, που από μέρα σε μέρα μεγαλώνει και νομίζω κανείς δεν μπορεί να προβλέψει που θα φτάσει. Τα νέα είναι εξαιρετικά.
Το δεύτερο: Προφανώς το μεγάλο πατιρντί γίνεται στην Ελλάδα, όμως παντού στην Ευρώπη γίνονται συγκεντρώσεις και παντού στην Ευρώπη υπάρχει αλληλεγγύη στην προσπάθεια της νέας ελληνικής κυβέρνησης να κοντράρει στα ίσια την πολιτική και την οικονομική ελίτ. Ακόμα και στα κανάλια της Βενετίας βρέθηκαν άνθρωποι να διαδηλώσουν έξω από το προξενείο της Ελλάδας με συνθήματα υπέρ της Ελλάδας και κατά της λιτότητας. Αυτό το «υπέρ της Ελλάδας και κατά της λιτότητας» είναι κάτι το τεράστιο κι αν αύριο – μεθαύριο σηκωθεί μία ελληνική σημαία στο Ρόσιο της Λισαβόνας ή στην Πουέρτα ντε Σολ της Μαδρίτης όλοι θα καταλάβουν ότι πρόκειται για μία κινητοποίηση κατά της λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού. Και ξέρεις ότι έχω αναφυλαξία με τις ελληνικές σημαίες.
Το τρίτο: Υποτίθεται ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση πάει στο euro group και στις Συνόδους Κορυφής χωρίς φίλους και πραγματικούς συμμάχους, χωρίς να έχει κλείσει συμμαχίες με τις ηγεσίες άλλων χωρών. Υποτίθεται ότι είναι αποκλεισμένη και κάτι σαν ένα εξωτικό πουλί που μιλάει για τον Κόσμο της Εργασίας και τα κατώτερα μεσαία στρώματα σε ένα ακροατήριο που το μόνο που θέλει είναι να ξεσκίσει τον Κόσμο της Εργασίας και τα κατώτερα μεσαία στρώματα. Τα πράγματα δεν είναι έτσι και οι φίλοι και οι πραγματικοί σύμμαχοι της νέας ελληνικής κυβέρνησης αυξάνονται και πληθύνονται κάθε μέρα που περνάει. Είναι οι πολλοί καλοί άνθρωποι σε κάθε γωνιά της Ευρώπης, όλοι και όλες που συμφωνούν στ’ ότι κανένας φτωχός δεν πρέπει να τιμωρείται για την φτώχεια του, κανένα παιδί δεν πρέπει να μένει νηστικό, κανένα σπίτι χωρίς θέρμανση, κανένας νέος χωρίς ελπίδα για μία ζωή που δεν θα έχει γεύση από σκατά.
Το τέταρτο: Η Ελλάδα καλεί κοντινές και μακρινές χώρες να ξεσηκωθούν ενάντια στην παράνοια που βάζει τη ζωή των πολλών καλών ανθρώπων κάτω απ’ όλα τα άλλα και αυτό είναι λογικό να μην αρέσει στους πολιτικούς αντιπάλους της νέας ελληνικής κυβέρνησης. Τα καθίκια της πρώην ελεεινής κυβέρνησης της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους και βρίσκονται σε ένα απερίγραπτο πολιτικό κενό. Η συνιστώσα τους, η ελληνική εκδοχή της… σοσιαλδημοκρατίας, βρίσκεται σε κατάσταση παράκρουσης και το 4,6% που πήρε στις εκλογές μοιάζει πλέον με ένα τεράστιο ποσοστό για ένα κόμμα που δεν έχει απολύτως κανένα λόγο ύπαρξης. Και το ΚΚΕ… μα για το ΚΚΕ θα μιλάμε τώρα;
Ο alterthess ιανός