Λένε πως τα πολιτικά κόμματα κρίνονται στις εκλογές και πως μετά από την απομάκρυνση από το… ταμείο κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται. Δεν είναι, προφανώς, έτσι τα πράγματα, ούτε η κρίση ενός πολιτικού κόμματος σταματάει με το που ανοίξουν οι κάλπες, ούτε και τα λάθη, η άποψη ενός πολίτη για την πολιτική του επιλογή, δεν αναγνωρίζεται στη συνέχεια.
Στα γράφω αυτά γιατί κάτι περισσότερο από το 30% του εκλογικού σώματος στις 25 του Γενάρη πήγε και ψήφισε Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, του συνεταίρους της ελεεινής κυβέρνησης της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς. Προφανώς πρόκειται για τον «πυρήνα» της άλλης πλευράς, τους πλούσιους και τα ανώτερα μεσαία στρώματα, και για το «περίβλημα» του, τους λακέδες της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ και ένα πλήθος από υπέργηρους συνταξιούχους ΔΕΚΟ και Δημοσίου.
Αυτός ο κόσμος, του κάτι περισσότερο από το 30%, είναι απόλυτα υπαρκτός. Είναι αυτοί που χαίρονται κάθε φορά που η νέα ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται απέναντι σε δυσκολίες και αδιέξοδα, κάθε φορά που την πιέζουν και την εκβιάζουν να για να μην εφαρμόσει το πρόγραμμα της. Είναι αυτοί που χοροπηδούν από ικανοποίηση όταν διαβάζουν τις δηλώσεις του Σόιμπλε, ότι ζήσαμε για πολλά χρόνια πάνω από τις δυνατότητες μας και πως τώρα θα πρέπει να τιμωρηθούμε γι’ αυτό.
Είναι αυτοί που κλείνουν το μάτι ο ένας στον άλλον, όταν έρχονται στο προσκήνιο οι… παγίδες που άφησε η ελεεινή κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς, οι «κρυφές» αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ, τα άδεια ταμεία, το μπλοκάρισμα της χρηματοδότησης προγραμμάτων από το ΕΣΠΑ, ακόμα και το μπάχαλο με την κατασκευή του μετρό της Θεσσαλονίκης.
Θα πρέπει λοιπόν η απ’ εδώ πλευρά να κάνει ξεκάθαρο ότι τίποτα δεν τελείωσε στις 25 του Γενάρη, ούτε για τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, ούτε όμως και για τους υποστηρικτές τους. Αν δεν θέλεις να το πεις ρεβάνς, πες το αλλιώς, εγώ πάντως τη ρεβάνς θέλω να πάρω.
Ο alterthess ιανός