H υποψηφιότητα της Αλγερίας για το Oscar Διεθνούς ταινίας αποτέλεσε μία από τις τελευταίες μας στάσεις στο 60ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Σηκωθήκαμε νωρίς το πρωί του Σαββάτου και στις δώδεκα ακριβώς βρεθήκαμε στο Ολύμπιον για το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Μούνια Μεντούρ, “Παπίσα”. Μία κυνική πραγματικότητα για τις συγκρούσεις στην περιοχή, την ανελευθερία, τη λειτουργία της θρησκείας και την ευκολία με την οποία δολοφονείς μία ψυχή στον βωμό του “χρέους”.
Γράφει ο Μίλτος Τόσκας
Περίπου είκοσι χρόνια πίσω, η χώρα μαστίζεται από εμφύλιο σπαραγμό. Όποιος δε συμμορφώνεται έχει ποινή. Μία ομάδα κοριτσιών έχοντας βιώσει τον πόνο και την απώλεια με τα μάτια της αποφασίζει να επαναστατήσει. Δε θα πάρει τα όπλα, αλλά θα προσπαθήσει να εκφράσει τον εσωτερικό της κόσμο μέσα από μία επίδειξη μόδας στον χώρο του πανεπιστημίου. Σκανδαλώδες. Η εκπόνηση ενός τέτοιοιυ σχεδίου, όπως εύκολα καταλαβαίνετε, κρύβει τεράστιους κινδύνους, όχι μόνο για τις ίδιες, αλλά για το σύνολο των ανθρώπων που θα παραβρεθούν στην εκδήλωση.
Μία άρρωστη κοινωνία, μία θλιβερή νοοτροπία. Γαντζωμένοι στις καρέκλες τους προσπαθούν να επιβιώσουν για μία ακόμα ημέρα, για λίγο ακόμα καιρό. Οι ατίθασες έφηβες όμως έχουν πιάσει το νόημα της ζωής και δε συμβιβάζονται. Αγωνίζονται για την Ειρήνη και την Αγάπη, για τα ίσα δικαιώματα. Αυτές είναι που θέλουν να ζήσουν πραγματικά με αξιοπρέπεια. Ανυπότακτες καρδιές εγκλωβισμένες σε μία “φυλακή”. Δεν υπάρχει κανένας χώρος για ευαισθησία, για δημιουργικότητα, για αισθητική.
Κάθε στιγμή που ακούγεται η τηλεόραση να παίζει, θύματα, αίμα, θάνατος, το ίδιο και το ραδιόφωνο. Μία καθημερινή κόλαση. Με την “μαντίλα” του Θεού προσπαθούν να δώσουν άλλοθι σε όλες τους τις αμαρτίες. Ποιος Θεός όμως επιτρέπει εκατόμβη θυμάτων και θέτει τη γυναίκα τόσο υπό του ανδρός; Τραγική ειρωνεία που έρχεται να επιβεβαιωθεί όσο πλησιάζουμε στο φινάλε, διότι όταν κάνεις όνειρα, έρχεται η μοίρα να στα διαλύσει. Τι κι αν είναι άδικο, τι κι αν είσαι ακόμα παιδία. Για αυτούς αποτελείς εν δυνάμει κίνδυνο.
Κι όποιος προσπαθήσει να ανοίξει το μυαλό των νεαρών φοιτητών γίνεται αυτομάτως εχθρός του κράτους. Γιατί οι δύο θα γίνουν αύριο τέσσερις και μεθαύριο οχτώ και τότε πώς θα τους ελέγξουμε; Σκοταδισμός, καμία ελπίδα. Και πώς να ρίξεις φως; Κανένα περιθώριο για ελιγμούς. Μέρα με την μέρα ολοένα και περισσότεροι γίνονται κομμάτι της κολοκουρδισμένης μηχανής του θεοκρατικού κράτους. Βρίσκουν τρόπο να κερδίζουν και αυτό τους είναι αρκετό. Η επιλογή είναι άλλωστε μονόδρομος.
Ένα ψυχολογικό θρίλερ, με μία εξαιρετική πρωταγωνίστρια (Lyna Khoudri). Ακροβατεί ανάμεσα στο χρέος της προς την κοινωνία και τον φόβο, το δέος της επιβίωσης. Κάθε ώρα μπορεί να είναι η τελευταία της. Επιμένει και δίπλα έρχονται ολοένα και περισσότερες κοπέλες. Η ώρα της κάθαρσης έχει πλέον φτάσει. Μία θυσία για ένα καλύτερο αύριο, για ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Αν αποδεχθείς την υπάρχουσα κατάσταση, απλά σκοτώνεις αργά τον εαυτό σου, είσαι όμως ήδη νεκρός, αν πολεμήσεις ίσως εσύ αλλάξεις τα πάντα …