in

Ποινικοποιούν την συνδικαλιστή δράση; Του Γιάννη Κρεστενίτη

Ποινικοποιούν την συνδικαλιστή δράση; Του Γιάννη Κρεστενίτη

Η ακαδημαϊκή χρονιά 2011-2012 χαρακτηρίστηκε, εκτός από τις 2 εκλογικές αναμετρήσεις, τα3 κυβερνητικά σχήματα άσκησης της μνημονιακής πολιτικής που διέλυσε και διαλύει την ελληνική κοινωνία και τη χώρα και καταστρέφει ζωές ανθρώπων – κυρίως των νέων-, τους 3 υπουργούς Παιδείας και από τις κινητοποιήσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας, δασκάλων, φοιτητών και εργαζομένων.

Ηπανεπιστημιακή κοινότητα, διαδήλωσε με πολλούς τρόπους την αγανάκτησή της, καθώς και τη ριζική της αντίθεση στον ν.4009/2011, γνωστό ως νόμο «Διαμαντοπούλου», που ψηφίστηκε με συνοπτική διαδικασία από τους βουλευτές ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ (που στη συνέχεια συγκρότησαν την κυβέρνηση Παπαδήμου) και πολλές διατάξεις του και από τους βουλευτές της ΔΗΜΑΡ.

Τα ακαδημαϊκά όργανα, σύγκλητοι και γενικές συνελεύσεις τμημάτων, η σύνοδος πρυτάνεων, τα συνδικαλιστικά όργανα ΔΕΠ και ΕΠ, εργαζομένων στα ΑΕΙ και φοιτητών, με εξαίρεση την ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ, με εκτεταμένες αναλύσεις αποκάλυψαν τις επιδιώξεις και κυρίως τις συνέπειες από την ενδεχόμενη εφαρμογή του ν.4009/11.

Σημαντικές ρυθμίσεις του νόμου κρίθηκαν αντισυνταγματικές και από το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής. Για το ζήτημα αυτό και έχοντας πρόδηλο έννομο συμφέρον ο ΕΣΔΕΠ-ΑΠΘ άσκησε αίτηση ακύρωσης παράλληλα με όλα τα Πανεπιστήμια της χώρας ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας κατάαποφάσεων της υπουργού Παιδείας, που στηρίζονταν σε διατάξεις του ν. 4009/11 οι οποίες ήταν αντίθετες με το συνταγματικά κατοχυρωμένο αυτοδιοίκητο των ΑΕΙ.

Η κατηγορηματική απόρριψη του νέου νομικού πλαισίου για τη δομή και λειτουργία του πανεπιστημίου, από τη συντριπτική πλειοψηφία της πανεπιστημιακής κοινότητας, παρά την εκτεταμένη συκοφάντηση των πανεπιστημιακών και των ελληνικών πανεπιστημίων που εκπορευόταν από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και μεγεθύνθηκε από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, οδήγησε στην άρνηση συμμετοχής στα όργανα που προέβλεπε ο ν.4009/2011. Πρώην και νυν πρυτάνεις και αντιπρυτάνεις, δεκάδες συνάδελφοι στους οποίους απευθύνθηκε το Υπουργείο, παρακάμπτοντας τις εκλεγμένες πανεπιστημιακές αρχές, για τη στελέχωση των «οργανωτικών επιτροπών» αρνήθηκαν την εμπλοκή τους σε διαδικασίες που τα συλλογικά ακαδημαϊκά όργανα με δημοκρατικές διαδικασίες είχαν απορρίψει.

Σε πολλά πανεπιστημιακά ιδρύματα η εφαρμογή του ν.4009/11 και η έναρξη της εκλογικής διαδικασίαςαναβαλλότανδιαρκώς μετά από παραιτήσεις μελών είτε των «οργανωτικών επιτροπών» είτε και των υποψηφίων για τα συμβούλια διοίκησης.

Παρά τις εκκλήσεις του ΕΣΔΕΠ-ΑΠΘ, η διορισμένη από την υπουργό Παιδείας «Οργανωτική Επιτροπή» του ΑΠΘ, προκήρυξε «εκλογές» για τις 15-2-2013. Οι σύλλογοι ΔΕΠ, εργαζομένων,προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών, με αποφάσεις των οργάνων τους, κάλεσαν τα μέλη τους στις 8 Φεβρουαρίου 2012, σε συγκέντρωση και διαδήλωση στην πανεπιστημιούπολη του ΑΠΘ,συγκέντρωση που κατέληξε στο αμφιθέατρο της Ιατρικής όπου πραγματοποιούνταν ενημερωτική εκδήλωση της «Οργανωτικής Επιτροπής» με συμμετέχοντες τα μέλη των «εφορευτικών Επιτροπών» και τους τότε υποψηφίους για το Συμβούλιο του Ιδρύματος.

Στόχος της παρέμβασης της αντιπροσωπείας του ΕΣΔΕΠ-ΑΠΘ ήταν η ενημέρωση των παριστάμενων στην εκδήλωση της «Οργανωτικής Επιτροπής» για τις θέσεις του συλλόγου, που ήταν αποτέλεσμα των αλλεπάλληλων Γενικών Συντελέσεων του,με βάση τις οποίες ο ν.4009/11είχε επικριθεί επί της ουσίας ως νομοθέτημα ολέθριο για την ανώτατη εκπαίδευση στη χώρα μας.

Η συνδικαλιστική αυτή παρέμβαση χρησιμοποιήθηκε για να πυροδοτήσειεκ νέου την ένταση σε μια κρίσιμη περίοδο τόσο για την πανεπιστημιακή κοινότητα όσο και για την Ελληνική Κοινωνία.

Η τακτική της κλιμακούμενης όξυνσης του κλίματος στο ΑΠΘ την περίοδο εκείνη, είχε ξεκινήσει με προκλητικές τοποθετήσεις από ελάχιστους, που πρόβαλαν συκοφαντικές, δυσφημιστικές κατηγορίες περί βιαιοτήτων, τραμπουκισμών, ταγμάτων εφόδου κλπ. δηλαδή ανυπόστατες κατηγορίες με σκοπό την κατασυκοφάντηση των κινητοποιήσεων της πανεπιστημιακής κοινότητας. Και συνεχίστηκεμε την επιστολή, για τα γεγονότα της 8ης Φεβρουαρίου 2012, του προέδρου της «Οργανωτικής Επιτροπής» προς τον Πρύτανη του ΑΠΘ, που δημοσιοποιείται αμέσως και «χρησιμοποιείται» για να «καταδικαστούν» τα φαινόμενα βίας από την τότε Υπουργό Παιδείας. Απώτερος στόχος: α) η “ενεργοποίηση” των μάλλον αδιάφορων συναδέλφων (εξαιτίας των ζοφερών συνθηκών που βιώνουν) ενόψει της “εκλογής” της 15ης Φεβρουαρίου, καθώς η συμμετοχή στον “προεκλογικό” διάλογο είναι ανύπαρκτη με εξαίρεση τις τοποθετήσεις υποψηφίων, και β) η πρόσκληση παρουσίας εισαγγελικών και αστυνομικών αρχών στο πανεπιστήμιο για την επιτήρηση των εκλογών.

Και πράγματι η επιστολή του προέδρου της «Οργανωτικής Επιτροπής» και τα σχετικά δημοσιεύματα, είχανως αποτέλεσμα α) την εντολή του πρύτανη να διερευνηθούν τα «γεγονότα» που περιγράφονται στην επιστολή του και β) την παραγγελία του Εισαγγελέα Θεσσαλονίκης για προκαταρτική εξέταση.

Η πρώτη διαδικασία ολοκληρώνεται σε ένα μήνα και περιγράφει ως εξής τα γεγονότα της 8/2/12: «Χωρίς προσυνεννόηση, στην αίθουσα εισήλθαν οι εκπρόσωποι τωνσυνδικαλιστικών φορέων καθώς και ομάδα ατόμων, τα οποία δήλωναν ότι είναιφοιτητές. Μετά την είσοδό τους ο Πρόεδρος του ΕΣΔΕΠ ζήτησε και έλαβε το λόγο υποβάλλοντας το αίτημα να σταματήσει η διαδικασία που αφορούσε στην εκλογή μελών του Συμβουλίου Διοίκησης του Α.Π.Θ., ενώ έκανε έκκληση προς τους παρισταμένους υποψηφίους και τα μέλη των εφορευτικών επιτροπών να παραιτηθούν. Τα αιτήματα αυτά αντανακλούσαν πάγιες θέσεις του ΕΣΔΕΠ. Τα ίδια, σε γενικές γραμμές, επανέλαβε και ο εκπρόσωπος των εργαζομένων του Α.Π.Θ. Στη συνέχεια, οι εκπρόσωποι αυτοί αποχώρησαν, ενώ στην αίθουσα παρέμειναν οι φοιτητές, οι οποίοι συνέχισαν να εκφωνούν συνθήματα». Και καταλήγει: «Σε ό,τι αφορά τους εκπροσώπους των συνδικαλιστικών φορέων σύμφωνα με τις καταθέσεις όλων των μαρτύρων, δεν διαπιστώνεται ότι διέπραξαν καμία πιθανή αξιόποινη πράξη, τόσο προς την πλευρά του Προέδρου της Οργανωτική Επιτροπής ή των μελών της, όσο και προς την πλευρά οποιουδήποτε υποψηφίου.Συμπερασματικά: Ουδεμία πιθανή αξιόποινη πράξη δεν διαπιστώθηκε ότι συνετελέσθη από τον Πρόεδρο και τον Γραμματέα του ΕΣΔΕΠ, καθώς και από τον εκπρόσωπο των εργαζομένων του ΑΠΘ». Με βάση αυτό το πόρισμα, το Πρυτανικό Συμβούλιο ΑΠΘ, ομόφωνα αποφασίζει ότι δεν τίθεται ζήτημα άσκησης πειθαρχικής δίωξης εναντίον των εκπροσώπων των συνδικαλιστικών φορέων που αναφέρονταν στην επιστολή της «Οργανωτικής Επιτροπής».

Με βάση αυτή την διερεύνηση η Σύγκλητος ΑΠΘ και τότε αλλά και πολύ πρόσφατα (28/8/13) με ομόφωνο ψήφισμά της (βλ. σε διπλανή στήλη) ζητά την «αυτονόητη διόρθωση του λάθους».

Η προκαταρκτική εξέταση της Εισαγγελίας, αφού εξετάστηκαν ως εγκαλούμενοιτα 5 μέλη της τότε πλειοψηφίας του ΔΣ του ΕΣΔΕΠ-ΑΠΘ και ο πρόεδρος του ΔΣ του συλλόγου Διοικητικών Υπαλλήλων του ΑΠΘ, και αφού έλαβε υπόψη της(;) και όλο τον φάκελο της διερεύνησης που είχε πραγματοποιηθεί με εντολή του Πρύτανη αλλά και τις καταθέσεις των όσων είχαν κληθεί να καταθέσουν, κατέληξε, μετά από 16 μήνες στην παραπομπή σε δίκη των 6 συνδικαλιστών με την κατηγορία της «διατάραξης κοινής ειρήνης»!

Η μελέτη όλων των στοιχείων του φακέλου καταδεικνύει ότι δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο που να τεκμηριώνει τη χρήση οποιασδήποτε μορφής βίας, από πλευράς καθηγητών και υπαλλήλων του ΑΠΘ, αλλά αντίθετα ότι η δίωξη αφορά ειρηνική διατύπωση άποψης από συνδικαλιστικές οργανώσεις.Αλλά αν αυτό είναι αυθαίρετη ερμηνεία, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ερμηνευτούν οι εξής «αβλεψίες»:

* 1ηη «παράνομη εισβολή» έλαβε χώρα εντός του ΑΠΘ,από συνδικαλιστές μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας του ΑΠΘ, με μακροχρόνια συνδικαλιστική, ακαδημαϊκή και κοινωνική δραστηριότητα.

* 2ηη προκληθείσα «διακοπή και διατάραξη της ομαλής διεξαγωγής της υπηρεσίας», δεν αφορούσε συνεδρίαση ακαδημαϊκού οργάνου αλλά ενημερωτική συνάντηση της «οργανωτικής» με τα μέλη των «εφορευτικών επιτροπών» και τους υποψηφίους.

* 3η παραπέμπονται σε δίκη μόνον τα μέλη της τότε πλειοψηφίας ακόμη και απούσα από την συγκεκριμένη εκδήλωση.

Μήπως δεν ήταν «αβλεψίες»; Μήπως και στη δικαστική εξουσία αρχίζει να αναπτύσσεται η αντίληψη για τη διακυβέρνηση διά τού φόβου;

Και τελικά μήπως έχουν δίκιο οι συνδικαλιστικοί φορείς που με ανακοινώσεις τους έχουν χαρακτηρίσει «μεθοδευμένη» τη παραπομπή σε δίκη των 6 συνδικαλιστών του ΑΠΘ, υποστηρίζοντας ότι διώκονται για τη συμμετοχή τους σε μαζική διαμαρτυρία στους χώρους του Πανεπιστημίου και ότι με την παραπομπή προσπαθούν να τρομοκρατήσουν και να σταματήσουν κάθε φωνή διαμαρτυρίας;

Μήπως η παραπομπή αποτελεί αδιάψευστη απόδειξη ότι στόχος του όλου εγχειρήματος είναι να παύσουν οι αιρετικές φωνές μέσα στο Πανεπιστήμιο; Να παύσει, δηλαδή, το Πανεπιστήμιο να είναι αυτό που είναι, το φυτώριο της κριτικής σκέψης;

*Ο Γιάννης Κρεστενίτης είναι καθηγητής στο ΑΠΘ, πρώην Πρόεδρος ΕΣΔΕΠ

Πηγή: Η Αυγή

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Η εξαφάνιση της φαιάς κυρίας. Του Ιού

Τρεις μήνες ελεύθερη τηλεόραση-Όλοι και όλες στην ΕΡΤ!