Η Αλληλεγγύη κατάφερε να διαπεράσει τα σύνορα μεταξύ Ελλάδας και λοιπών ευρωπαϊκών χωρών. Πληθαίνουν τον τελευταίο καιρό οι πρωτοβουλίες στήριξης του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης στο εξωτερικό: δημοσιογραφικό και κινηματικό ενδιαφέρον από όλη την Ευρώπη: Ιταλία, Ισπανία, Ελβετία, συναυλίες στήριξης στη Γαλλία με σύνθημα «Αλληλεγγύη Ελλάδα-Γαλλία, για την Υγεία», εκδηλώσεις στην Κωνσταντινούπολη, εκδηλώσεις στο Βερολίνο μετά την επίσκεψη γερμανικής αποστολής στο ΚΙΑ Θεσσαλονίκης, αποτελούμενης από μέλη των «Δημοκρατικών Γιατρών» και της ΜΚΟ «medico», καμπάνια στήριξης του ΚΙΑ στη Βιέννη και το Λινζ από σωματεία, συνδικάτα, πολιτιστικούς συλλόγους, ιατρικό σύλλογο, νοσοκομεία και ομογενείς. Φαίνεται πως οι πρωτοβουλίες αυτές μπορούν να οδηγήσουν στην οικοδόμηση ενός πανευρωπαϊκού μετώπου για προάσπιση του δικαιώματος στην Υγεία.
Τραγική αποκάλυψη αποτελούν ειδικά για τους Ευρωπαίους του Βορρά, οι πραγματικές συνέπειες της εφαρμογής των μνημονίων, καθώς παραμένουν ως επτασφράγιστο μυστικό στα συρτάρια των ΜΜΕ.
Μέσα, λοιπόν, από την οπτική και τη δράση του ΚΙΑ γίνονται σιγά σιγά ορατές οι συνέπειες των μέτρων λιτότητας, γίνονται ορατοί οι αόρατοι.
Η κοινωνική διάσταση των ποσοστών ανεργίας, ανασφάλιστων, άπορων, άστεγων, της φτώχειας και της εξαθλίωσης αποκαλύπτεται μέσα από το ανθρώπινο δράμα που αντιμετωπίζει κάθε οικογένεια στην Ελλάδα, μέσα από την καθημερινή πάλη για επιβίωση, μέσα από τα συναισθήματα και τα αδιέξοδα που αυτή γεννά. Μιλάνε τα θύματα του ακήρυχτου ανηλεή πολέμου: μιλάνε τα ανεμβολίαστα παιδιά, οι καρκινοπαθείς και οι νεφροπαθείς που αποκλείονται από το δικαίωμα στη θεραπεία, οι ψυχικά πάσχοντες χωρίς ψυχιατρική παρακολούθηση, οι απλήρωτοι εξουθενωμένοι εργαζόμενοι στο ΕΣΥ, οι άνεργοι αλληλέγγυοι εθελοντές, οι ασθενείς με χρόνιες ασθένειες χωρίς φάρμακα και δυνατότητα ιατρικής παρακολούθησης, οι εγκυμονούσες που δεν ξέρουν που θα γεννήσουν, οι χρήζοντες νοσηλεία που έχουν αποκλειστεί από τα νοσοκομεία, οι μετανάστες χωρίς χαρτιά, χωρίς δικαίωμα ύπαρξης…
Μιλάει όμως και η «Αλληλεγγύη», η μάχη ενάντια στην απαξίωση της ανθρώπινης ζωής, που επιφέρουν τα μνημόνια . Μιλάει η Αλληλεγγύη στο χώρο της Υγείας και γίνεται κατανοητή ως μέσο επιβίωσης αλλά και ως ένα εναλλακτικό δημοκρατικό μοντέλο οικοδόμησης της κοινωνίας γενικά και του συστήματος υγείας ειδικότερα. Οι δομές αλληλεγγύης αναγνωρίζονται ως χώροι ανατροπής, ουσιαστικής και ειλικρινούς ανθρώπινης συνάντησης, ως τόποι όπου όλα μπορεί να συμβούν…
Η αλληλεγγύη έχει ριζώσει στις συνειδήσεις πολλών οι οποίοι αναλαμβάνουν το μερίδιο της κοινωνικής ευθύνης που τους αναλογεί και ταυτόχρονα δίνουν την πιο ελπιδοφόρα πολιτική μάχη γνωρίζοντας πως αυτή είναι ικανή να συσπειρώσει ακόμα πιο πολλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, στον πιο δύσκολο αγώνα για τη ζωή και την αξιοπρέπεια, ακολουθώντας τους στίχους του Λειβαδίτη: «αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, δε θα πάψεις στιγμή να αγωνίζεσαι για το δίκιο».
Κατερίνα Νοτοπούλου,
μέλος Κοινωνικού Ιατρείου
Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης
Πηγή: Εποχή