in ,

«Δεν υπάρχει συνταγή για μία επιτυχημένη παράσταση»- Ο σκηνοθέτης Νίκος Σακαλίδης μιλά στο alterthess

«Δεν υπάρχει συνταγή για μία επιτυχημένη παράσταση»- Ο σκηνοθέτης Νίκος Σακαλίδης μιλά στο alterthess

Το Θέατρο Τέχνης «Ακτίς Αελίου» έχει αναδειχτεί σε ένα σημαντικό θεσμό της Θεσσαλονίκης και σε πείσμα των καιρών συνεχίζει να δίνει δυναμικά το παρών στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης. Αυτό το διάστημα, παρουσιάζεται η τραγωδία «Άλκηστη» το αρχαιότερο σωζόμενο έργο του Ευριπίδη που παραμένει επίκαιρο έως τις μέρες μας. Μάλιστα, πρόκειται για μία από τις λίγες φορές που μία αρχαία τραγωδία ανεβαίνει σε έναν κλειστό χώρο όπως το Θέατρο Τέχνης «Ακτίς Αελίου»  σε μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Την απόδοση και τη σκηνοθεσία της παράστασης έχει επιμεληθεί ο Νίκος Σακαλίδης, ο οποίος μίλησε αποκλειστικά στο alterthess.gr.

Συνέντευξη στην Ευγενία Χατζηγεωργίου

Τι σας γοήτευσε στην «Άλκηστη» ώστε να αναλάβετε την απόδοση και την σκηνοθεσία της παράστασης;

Το ενδιαφέρον μου για τον Ευριπίδη και κυρίως για τα έργα του που δεν κατατάσσονται εύκολα στο είδος της καθαρής τραγωδίας, αλλά έχουν δημιουργήσει αμφισβητήσεις (π.χ. Άλκηστη, Ελένη κ.ά.). Επίσης ο προβληματισμός μου για την αντοχή των αρχαίων ελληνικών δραμάτων σε κλειστό χώρο.

Ποια κατά τη γνώμη σας η σημασία του έργου που γράφτηκε στην αρχαιότητα και εξακολουθεί να εμπνέει ως σήμερα;  

Η άρτια δομή του, η πυκνότητά του, η αξεπέραστη ποίησή του και βεβαίως η θεματολογία του το καθιστούν εξαιρετικά σημαντικό. Το έργο καταπιάνεται με θέματα που είναι συνεχώς επίκαιρα, όπως η αγάπη, ο θάνατος, η φιλία, η φιλοξενία, η υποκρισία, το πένθος, η αυτογνωσία, που καλό  είναι να μας απασχολούν σε περιόδους κρίσης.

Πιστεύετε πως ο σκηνοθέτης οφείλει να παραμένει πιστός στο έργο ή πρέπει να παρουσιάζει μια σύγχρονη εκδοχή του προσαρμοσμένη στο σημερινό κοινό;

Δεν υπάρχει αντίφαση ανάμεσα σε αυτά τα δύο. Μπορεί κανείς να μείνει πιστός στο έργο και ταυτόχρονα να το «εκσυγχρονίσει», αρκεί να το κάνει με σοβαρότητα, γνώση και κυρίως με σκηνικά επιχειρήματα.

 

Αναμένετε από το κοινό  να αντιληφθεί την παράσταση με τον ίδιο τρόπο όπως και εσείς ή περιμένετε να λάβει τα δικά του ξεχωριστά μηνύματα;

Η γοητεία της Τέχνης, σε ένα μεγάλο ποσοστό έγκειται στο γεγονός ότι ο αποδέκτης του έργου της το προσλαμβάνει, το ερμηνεύει και το απολαμβάνει με το δικό του τρόπο. Έτσι πιστεύω.

Όλο και συχνότερα ανεβαίνουν σε θεατρικές σκηνές υπάρχοντα έργα. Που αποδίδετε αυτήν την πτώση στην ελληνική συγγραφική παραγωγή;

Δεν συμφωνώ καθόλου με την «πτώση». Η ελληνική συγγραφική παραγωγή είναι ανθηρή. Άλλωστε το θέατρό μας (Ακτίς Αελίου) την έχει στηρίξει και προβάλει, φτάνοντας στο σημείο να παραγγείλει έργο ειδικά γραμμένο γι αυτό (Δ. Δημητριάδης «Ό,τι πιο πολύ ποθείς»).

Ποια είναι κατά τη γνώμη σας η «συνταγή» για να είναι επιτυχημένη μία παράσταση;

Δεν υπάρχει συνταγή. Οφείλει κανείς να ανεβάζει μία παράσταση έχοντας συγκεκριμένη άποψη για το έργο που πρόκειται να παρουσιάσει, να το αντιμετωπίζει με σοβαρότητα, γνώση, φαντασία και η όποια ανατρεπτική ματιά του να στηρίζεται σε σκηνικά επιχειρήματα. Αλλά και πάλι το αποτέλεσμα δεν είναι πάντοτε εγγυημένο και πολύ περισσότερο η ανταπόκριση του κοινού.

Μοιράζετε τον χρόνο σας ανάμεσα σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Που υστερεί και που υπερτερεί η καθεμία όσον αφορά το θέατρο;

Μιλάμε για δύο πόλεις με τεράστια διαφορά στα πληθυσμιακά μεγέθη. Στην Αθήνα υπάρχει πληθώρα σχημάτων και παραστάσεων, που αντιπροσωπεύει βεβαίως την ανάγκη των ανθρώπων που ασχολούνται με το θέατρο, και είναι πολλοί πια, να εκφράζονται ή και να εκτονώνονται σε μια περίοδο μεγάλης κρίσης. Αυτό δεν είναι πάντα υπέρ του καλλιτεχνικού αποτελέσματος. Από την άλλη, μέσα σε αυτή την πληθώρα, όλο και κάτι ενδιαφέρον προκύπτει. Στη Θεσσαλονίκη τα πράγματα είναι πιο ανθρώπινα. Υπάρχουν οι συνθήκες για μεγαλύτερη συγκέντρωση, πιο στενή συνεργασία, περισσότερος χρόνος για στοχασμό. Από την άλλη όμως κι ένας, ίσως αναπόφευκτος, συντηρητισμός.

Το Θέατρο Τέχνης «Ακτίς Αελίου» συνεχίζει να δίνει το «παρών» εδώ και χρόνια στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της πόλης. Θεωρείτε πως η κρίση που διανύουμε αποτελεί τροχοπέδη για τέτοιου είδους προσπάθειες;

Στο πρακτικό επίπεδο, σίγουρα. Από την άλλη, όμως, υπάρχει το πείσμα, η συντροφικότητα και οι επιθυμίες, που σε εποχές σαν τη δική μας αποτελούν τα μεγάλα μας στηρίγματα. Εάν υπάρξει και η ανάλογη υποστήριξη του κοινού, τότε τα πράγματα μπορεί να μην είναι τόσο απαισιόδοξα.

Διαβάστε επίσης:

Η «Άλκηστη» του Ευριπίδη ανεβαίνει στο Θέατρο Τέχνης «Ακτίς Αελίου»

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αριστερή κυβέρνηση: πώς θα πετύχει; Του Χρήστου Λάσκου

Ημέρα Δράσης για τις Ψηφιακές Ελευθερίες