Ξυπνάς το πρωί. Όλοι έχουν φύγει νωρίτερα σε δουλειές και σχολεία. Ντουζ, ξύρισμα, πρωινό, καφέ, φοράς τα ρούχα της δουλειάς. Πρέπει να τα δώσεις όλα, να φέρεις λεφτά και σήμερα.
Κλείνεις την πόρτα, και πας με τα πόδια στην πόλη. Δεν θα πάρεις το ποδήλατο σήμερα. Όχι σήμερα.
Λόγια, επιλογή μουσικής: Μελέτης Κεχαϊδης
Κοντοστέκεσαι, στρίβεις τσιγάρο με το ροζ χαρτάκι. Το σκίζεις στο στρίψιμο, τρέμουν τα χέρια σου σήμερα.
– Γαμώτο, πρωινιάτικα. μουρμουρίζεις.
Κάνεις άλλο, το βάζεις στο στόμα, ανάβεις με σπίρτα.
Σου έρχεται αμέσως η σκηνή της ταινίας Control, που ο Ίαν Κέρτις πηγαίνει πρωί στη δουλειά του. Από την Barton Street, στο Macclesfield, μιας μικρής πόλης νότια από το Σίτυ του Μάντσεστερ.
Και χωρίς να το καταλάβεις νιώθεις ένα με τον Κέρτις, αν και ζεις στο 2016, στη Θεσσαλονίκη. Σε μια πόλη που δεν ξέρεις αν έχει πολλά κοινά σημεία με το Μάντσεστερ του 1977, αλλά σίγουρα έχει ανεργία. Που πολλοί τη βιώνουν και κανείς δεν μιλάει γι’ αυτήν.
Συνεχίζεις να περπατάς, αλλά αυτή τη φορά δεν πηγαίνεις από το γνωστό δρόμο. Στρίβεις και μετά από λίγα λεπτά, σταματάς μπροστά στον ΟΑΕΔ.
Κάθεσαι απ’ έξω σαν τον Κέρτις. Όχι δεν δουλεύεις σαν κι αυτόν, στον αγγλικό ΟΑΕΔ.
Δεν δουλεύεις εκεί, πουθενά δεν δουλεύεις σήμερα. Να γραφτείς ήρθες. Για πρώτη φορά στη ζωή σου, γιατί πάντα το είχες λίγο ντροπή να δηλωθείς επίσημα άνεργος, να μπεις κι εσύ σε εκείνα τα απρόσωπα νούμερα που ακούμε τόσα χρόνια και δεν βλέπουμε να μειώνονται. Κατά βάθος φοβόσουν κιόλας, μήπως μείνεις κι εσύ για πάντα εκεί, στα στατιστικά νούμερα της ανεργίας…
Που δουλεύεις από τα 13 σου και δεν μπορούσες να καταλάβεις γιατί ο κόσμος πρέπει να γράφεται στον ΟΑΕΔ και να περιμένει…
Πετάς το τσιγάρο και πας να μπεις μέσα. Στο τζάκετ σου δεν γράφει HATE, όπως του Κέρτις.
Δεν χρειάζεται να το γράψεις κι εσύ. Σήμερα το νιώθεις. Σε όλο σου το κορμί και από παντού …
(Το βίντεο και η φωτογραφία είναι από την ταινία Control του Anton Corbijn. Το τραγούδι που ακούγεται είναι “No Love Lost”, από το πρώτο τους EP “An Ideal for Leaving”, του 1978)