Η καθιέρωση της θεματολογίας των ταινιών που προβάλλονται με ελεύθερη είσοδο στον Αλέξανδρο καθορίζει και ότι αυτές οι επιλογές κάλυψαν ένα τεράστιο πολιτιστικό και κινηματογραφικό κενό σε επίπεδο υψηλής ψυχαγωγίας και κινηματογραφικής παιδείας.
Με μια μυθική και διαχρονική ταινία συνεχίζει η κινηματογραφική λέσχη του αυτοδιαχειριζόμενου σινεμά των εργαζομένων στα τρία ραδιόφωνα της ΕΡΤ- 3(102 FM, 9,58, βραχέα) το κοινωνικό αφιέρωμά της “Στις ομίχλες του νουάρ”.
Τη Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου στον Αλέξανδρο (Εθνικής Αμύνης 1) στις 21:00 με δωρεάν πάντα είσοδο, τη συμπαράσταση του ΚΕΜΕΣ και την ευγενική παροχή της αίθουσας από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας- Κέντρο Πολιτισμού παρουσιάζει το αριστουργηματικό, αρχετυπικό φιλμ- νουάρ του Τάι Γκάρνετ Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές (The postman always rings twice, 1946, ΗΠΑ,) με τους Λάνα Τάρνερ, Τζον Γκάρφιλντ.
Το σενάριο είναι διασκευή του περίφημου, ομώνυμου, «μαύρου» μυθιστορήματος του Τζέιμς Κέιν, που ενέπνευσε πολλούς σκηνοθέτες, μεταξύ των οποίων Βισκόντι (1942) και Ράφελσον (1981).
Είναι η ιστορία ενός νεαρού που δουλεύει σ’ ένα βενζινάδικο, ερωτεύεται με πάθος την πανέμορφη γυναίκα του αφεντικού του και αποφασίζουν μαζί να τον σκοτώσουν. Τότε, όμως, θα φθάσουν οι σεναριακές ανατροπές. Εκπληκτική αισθητική, κριτική της κοινωνίας της μεταπολεμικής Αμερικής και μια εκτυφλωτική Λάνα Τάρνερ καθορίζουν στοιχεία της αξεπέραστης γοητείας του φιλμ.
Την ταινία θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, στους θεατές θα διανεμηθεί έντυπη κριτική ανάλυση του αείμνηστου σκηνοθέτη και κριτικού κινηματογράφου Νίκου Αντωνάκου, ενώ μετά το τέλος της προβολής θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.
Ιδού και η κριτική του αείμνηστου Νίκου Αντωνάκου από τον Ριζοσπάστη το 2006, που θα διανεμηθεί στο κοινό.
«Η ταινία συμπληρώνει 60 χρόνια ζωής! Και μόνον το γεγονός πως ξαναβρίσκεται στις αίθουσες, καταδείχνει τη διαχρονική αξία της. Ο σημερινός θεατής σίγουρα έχει να κερδίσει με την επαφή μαζί της. Γιατί θα δει έναν κινηματογράφο που αποπνέει, ακόμα, μαγεία. Όλα στην ταινία είναι, ας το πούμε έτσι, «μυθικά». Η πανέμορφη, και μοιραία, Λάνα Τάρνερ. Η παρουσία της και μόνο γεμίζει την οθόνη. Ο χαρισματικός, και αδικοχαμένος, σε ηλικία μόλις 39 χρόνων (θύμα του μακαρθισμού), Τζον Γκάρφιλντ. Ενας ηθοποιός, που εκπέμπει ήθος. Αλλά και ο πολύ καλός, επίσης, ηθοποιός Σέσιλ Καλαγουέι (σύζυγος).
Η ταινία βασίζεται σε μια νουβέλα του Τζέιμς Μ. Κέιν. Ενός συγγραφέα που παίζει με το «έγκλημα και την τιμωρία». Η νουβέλα και η ταινία, άλλωστε, θεωρήθηκαν «τολμηρές». Και ήταν. Ιδιαίτερα, στην εποχή τους. Ο ερωτισμός τους ήταν βόμβα στα συντηρητικά θεμέλια της αμερικανικής κοινωνίας. Βόμβα, επίσης, ήταν και η συζυγική απιστία.
Αντιδράσεις προκάλεσε και η δεύτερη «βερσιόν» της ταινίας, που γυρίστηκε το 1981, από τον Μπομπ Ράφελσον, με πρωταγωνιστές τους Τζέσικα Λανγκ και Τζακ Νίκολσον. Ελεύθερη διασκευή της συγκεκριμένης νουβέλας ήταν και η πρώτη ταινία του Λουκίνο Βισκόντι, το «Επίμονο Πάθος» (1942). Η νουβέλα «Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές», έγινε, επίσης, και θεατρικό έργο (αυτόν τον καιρό παίζεται στο Λονδίνο).
Ένας άνεργος νεαρός έχει μόλις αρνηθεί τη δουλειά, που του προσφέρθηκε από τον ιδιοκτήτη ενός απομονωμένου μοτέλ. Λίγο πριν γυρίσει να φύγει κυλάει στα πόδια του ένα κραγιόν! Σκύβει. Το πιάνει και σηκώνεται να το προφέρει στην κάτοχο. Και τη βλέπει! Αμέσως όλα ανατρέπονται! Μένει!
Ο νεαρός άνεργος και η γυναίκα του ιδιοκτήτη ερωτεύονται παράφορα. Θέλουν να φύγουν κρυφά. Όμως, είναι και οι δυο τόσο άφραγκοι! Στο μυαλό τους μπαίνει το έγκλημα. Το οποίο, μετά από περιπέτειες, διαπράττουν. Αμέσως μετά, όμως, ο φόβος και η υποψία εισέρχονται στη σχέση τους. Η ιστορία θα ολοκληρωθεί με ένα τραγικό τέλος. (Το παιχνίδι του «εγκλήματος και της τιμωρίας» του συγγραφέα, που λέγαμε)!
Αυτή η πολυεπίπεδη ιστορία, που είναι γεμάτη απρόοπτα και ανατροπές, έχει κινηματογραφηθεί με ρυθμούς καλπασμού από τον Τέι Γκάρνετ (1884-1977). Ένα σκηνοθέτη που έχει στο σκηνοθετικό ενεργητικό του πάνω από 68 ταινίες και σίριαλ για την τηλεόραση και άλλες τόσες σαν παραγωγός ή ηθοποιός! Η ταινία σε καμία στιγμή δεν ξεπέφτει σε φτήνιες. Έχει συνέπεια τόσο στην ατμόσφαιρα όσο και στην αφήγηση. Η θαυμάσια ασπρόμαυρη φωτογραφία υπογραμμίζει τη δραματικότητα της ιστορίας και των γεγονότων. Οι σκιές και το φως, επίσης, προσφέρουν πολλά στο μυστήριο και την ίντριγκα.
Το ζευγάρι, φυσικά, δεν είναι επαγγελματίες ή πορωμένοι δολοφόνοι. Γι’ αυτό και ποτέ – και με τίποτα – δε θα μπορέσουν να απαλλαγούν από το έγκλημα που διέπραξαν. Και αυτή η πραγματικότητα κάνει τα πράγματα ενδιαφέροντα, μεγαλώνει ακόμα περισσότερο το σασπένς της ταινίας. Αλλά δικαιολογεί και την κάθαρση που προκύπτει, και με τον τρόπο που προκύπτει, στο τέλος».