Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3, μετά από δύο χρόνια δυναμικής παρουσίας, γιορτάζει την πανηγυρική 150η προβολή της και, προχωρώντας στο άνοιγμα του νέου αφιερώματός της Αξέχαστα Κλασικά Ρομάντζα, παρουσιάζει τη Δευτέρα 8 Αυγούστου στις 21:30 στο θερινό σινεμά ΑΠΟΛΛΩΝ (Σαρανταπόρου 4, κάθετη στη Βασιλέως Γεωργίου, τηλ. 2310828642) το βραβευμένο μελόδραμα του Ανατόλ Λίτβακ Αναστασία (ΗΠΑ, 1956, έγχρωμη, 102′), βασισμένο στο ομώνυμο κλασικό θεατρικό των Μαρσέλ Μορέ και Γκι Μπολτόν. Παίζουν: Ίνγκριντ Μπέργκμαν, Γιούλ Μπρίνερ, Έλεν Χέιζ, Ακίμ Ταμίροφ. Aπό τις 21:00 ως τις 21:30 θα υπάρξει μουσικός πρόλογος από δύο νέες βιολίστριες, τις Βούλα Κεραμιδιώτη και Μυρτώ Σταυρακίδου, και τον κιθαρίστα Διονύση Θεριώτη που παίζουν και ερμηνεύουν με ιδιαίτερη ευαισθησία μουσικά κομμάτια. Μετά τον πρόλογο, θα ακολουθήσει η προβολή της ταινίας στις 21:30.
Η συνδιοργάνωση και καλλιτεχνική επιμέλεια γίνονται από το ΚΕΜΕΣ. Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, του οποίου έντυπη ανάλυση θα διανεμηθεί στους θεατές, ενώ στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.
Το προς συζήτηση θέμα στο λαϊκό πανεπιστήμιο για τον κινηματογράφο θα είναι: Η σχέση σόου-εικόνας-αλήθειας στο σινεμά.
Στο Παρίσι του Μεσοπολέμου, ένας τυχοδιώκτης αριστοκρατικής καταγωγής ανακαλύπτει μια πρώην τρόφιμο ψυχιατρείου που ισχυρίζεται ότι είναι η χαμένη κόρη του Τσάρου της Ρωσίας και αποφασίζει να εκμεταλλευτεί την περίσταση.
Η ανάλυση που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:
«Είναι να απορεί κανείς με τη συγκλονιστική διαχείριση μιας ιστορίας, που στα χέρια άλλου σκηνοθέτη θα κατέληγε σε ένα αμήχανο, αστραφτερό τεχνικολόρ ρομάντζο εποχής. Πρωτοπόρος στην αφήγηση ο Ανατόλ, μοντερνιστής μετρ, παρακάμπτει έντεχνα την ιστορία και καταλήγει σε ένα ανατρεπτικό σχόλιο για την αναπαράσταση του θεάματος-σόου, κατ’ επέκταση του σινεμά.
Τολμηρό, αλλά θα το γράψω, η Αναστασία είναι ο θηλυκός Πολίτης Κέιν με το άλυτο αίνιγμα και ιδίως με το γουελσικό ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΔΙΕΛΕΥΣΗ. Ποτέ δεν θα μάθουμε αν η Αναστασία ήταν η πραγματική κόρη του τσάρου Νικολάου ή μια ψεύτικη γυναίκα-φάντασμα, μια απατεώνισσα ηθοποιός στα χέρια του σκηνοθέτη της (Μπρίνερ).
Έξοχη φωτογραφία, τέλεια χρώματα, σπουδαία μουσική επένδυση, φοβερή και τρομερή η Μπέργκμαν και ένα τέλος συναρπαστικό…
Τι είναι τελικά η απάτη; Μπορούμε να ζούμε το βίο μας ως σόου, τι σημαίνει το εκτός πεδίου στην προσωπική ζωή, ο έρωτας ως δημόσιο γεγονός και ως ιδιαίτερη μη αναπαραστάσιμη μορφή.
Διαχρονικό ακαδημαϊκό αριστούργημα.»
ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΗΝ «ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ»
Εξάλλου, 10 λόγοι για να μην χάσετε την Αναστασία είναι:
1. Γιατί η ταινία είναι ένα βιωματικό αυτοβιογραφικό σχόλιο του εμιγκρέ Λίτβακ.
2. Για τον εκπληκτικό τρόπο που ο Λίτβακ μετατρέπει ένα θεατρικό έργο σε πάλλουσα κινηματογραφική εικόνα.
3. Για το συνταρακτικό σχόλιο αναπαράστασης-ζωής-πραγματικότητας-ψέματος.
4. Για τους δύο συγκλονιστικούς ρόλους των Μπέργκμαν και Μπρίνερ.
5. Για την εκθαμβωτική, επίτηδες απαστράπτουσα φωτογραφία του Τζακ Χίλντγιαρντ, που αναδεικνύει το γκλάμουρ.
6. Γιατί, όπως είναι η φιλοδοξία κάθε σκηνοθέτη, ο Λίτβακ γυρίζει τον δικό του Πολίτη Κέιν, μόνο που ο ήρωας είναι θηλυκό πρόσωπο.
7. Γιατί σε αντίθεση με τον Πολίτη Κέιν, όπου έστω στο τέλος μαθαίνουμε για το Ρόουζμπαντ και τη σημασία του, εδώ δεν αποκαλύπτεται καμία αλήθεια.
8. Για την άκρως ανατρεπτική για το Χόλιγουντ άποψη πως όλα είναι σόου και πρέπει κάποτε να τελειώνουν.
9. Για την έμμεση άποψη πως ο έρωτας είναι το παν και δεν είναι σόου, και ως εκ τούτου πρέπει να βρίσκεται στο πεδίο εκτός βλέμματος, όπως υποδεικνύει και το ελλειπτικό τέλος.
10. Γιατί ενώ τυπικά έχουμε μια ακαδημαϊκή ταινία, ο μοντερνισμός της είναι αξεπέραστος.
Υ.Γ. Την επόμενη Δευτέρα 15 Αυγούστου η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 παρουσιάζει στα πλαίσια του ίδιου αφιερώματος το βραβευμένο μελόδραμα του Ντέιβιντ Λιν Το φθινόπωρο μιας αγάπης (1949).