Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕΜΕΣ παρουσιάζουν στα πλαίσια του αφιερώματός τους Το ζεύγος και η βία τη Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου στις 22:00 στην αίθουσα ΒΑΚΟΥΡΑ 1 (Ιωάννου Μιχαήλ 8, τηλ. 2310233665) την θρυλική πολιτική κωμωδία του Ντον Ζίγκελ Μια ιστορία έρωτα και αναρχίας (Ιταλία, 1973, έγχρωμη, 124′).
Παίζουν: Τζιανκάρλο Τζανίνι, Μαριάντζελα Μελάτο, Έρος Πάνι, Πίνα Τσέι, Έλενα Φιόρε. Από τις 21:00 ως τις 22:00 θα προηγηθεί μουσικός πρόλογος με τίτλο Τα Χριστούγεννα του κυρ Αλέξανδρου… Παπαδιαμάντη. Πρόκειται για διηγήματα του μεγάλου ποιητή υπό τους ήχους της φυσαρμόνικας καθώς και τραγούδια και κάλαντα. Παίζουν με όνειρα, λέξεις και μουσική οι ραδιοφωνικοί Δημήτρης Μακρής, Άννα Γιαννακίδου, Μαριάννα Καλαϊτζή, η τραγουδίστρια Μαρία Φωτίου, ο Αλέξανδρος Τριανταφύλλου στο συντονισμό παραμυθιού, ονείρου και πραγματικότητας και ο Νίκος Γεωργάκης στον ήχο αφήγησης και μουσικής.
Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, ενώ στους θεατές θα διανεμηθεί έντυπη ανάλυση από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.
Το προς συζήτηση θέμα στο μάθημα για τον κινηματογράφο θα είναι: Η Λίνα Βερτμίλερ, ο κινηματογράφος της και η Ιταλία της δεκαετίας του ’70.
Ένας αφελής χωρικός στην Ιταλία του Μουσολίνι αποφασίζει να σκοτώσει τον δικτάτορα όταν ένας φίλος του δολοφανείται από τους φασίστες.
Η ανάλυση που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:
«Η ταινία αυτή της Βερτμίλερ αγαπήθηκε από το παγκόσμιο κοινό και συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πιο αγαπημένες τραγικοκωμωδίες του διεθνούς ρεπερτορίου.
Η σκηνοθέτης κάνει το κοινό να ταυτιστεί με τον καλοκάγαθο και αφελή Τουρίν, ένα χωρικό που η δολοφονία του φίλου του από τους φασίστες τον οδηγεί να σχεδιάσει την δολοφονία του Μουσολίνι. Όταν όμως φτάνει στη Ρώμη και εγκαθίσταται σε ένα οίκο ανοχής, τα πράγματα αλλάζουν. Ο Τουρίν ερωτεύεται την όμορφη Τριπολίνα (Μαριάντζελα Μελάτο) και καθώς αυτή γίνεται ερωμένη του αρχίζουν τα διλήμματα. Η δολοφονία του δικτάτορα και ο σίγουρος θάνατος του δεν είναι πια τόσο επιθυμητός για το ερωτευμένο χωριατόπουλο.
Ο αγαπημένος ηθοποιός της δημιουργού Τζιανκάρλο Τζανίνι ερμηνεύει τον ρόλο με το ξεχωριστό ταλέντο του, που σε πολλούς θύμιζε τους κορυφαίους κωμικούς του βωβού. Απέναντι του η γοητευτική Μαριάντζελα Μελάτο επιτρέπει στην Βερτμίλερ από την μία να χρησιμοποιεί τα κλασικά πρότυπα της γοητείας και από την άλλη να τα υπονομεύει.
Πέρα από την υπέροχη φωτογραφία του Τζουζέπε Ροτούνο, σημειώνουμε και παραθέτουμε το υπέροχο τραγούδι Canzone arrabbiata (Canto per me) σε στίχους της σκηνοθέτιδας και πρώτη εκτέλεση από την Άννα Μελάτο, αδερφή της πρωταγωνίστριας.
Canzone arrabbiata – Το τραγούδι της οργής
Τραγουδώ για τους δυστυχισμένους,
για μένα τραγουδώ.
Τραγουδώ για τούτο το φεγγάρι με οργή, κόντρα σε σένα
κόντρα σ’ αυτούς που πλούσιοι είναι και δεν το ξέρουν,
κόντρα σ’ αυτούς που την αλήθεια λεκιάζουν.
Περπατώ και τραγουδώ
για την οργή που με πνίγει.
Συλλογιέμαι τόσο κόσμο που στο σκοτάδι ζει,
μέσα στης πόλης τη μοναξιά.
Τις χίμαιρες των ανθρώπων συλλογιέμαι,
κι όλα αυτά τα λόγια τα χιλιοειπωμένα.
Τραγουδώ για τους δυστυχισμένους,
για μένα τραγουδώ.
Τραγουδώ για τούτο το φεγγάρι με οργή, κόντρα σε σένα.
Τραγουδώ για ‘κείνον τον ήλιο που θα ‘ρθει,
που θ’ ανατείλει, που θα βασιλέψει.
Για τις χίμαιρες,
για την οργή που με πνίγει τραγουδώ.
(Μετάφραση: Χριστιάννα Λούπα)»
ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΗΝ «ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΙΑΣ»
Εξάλλου, 10 λόγοι για να μην χάσετε την Ιστορία έρωτα και αναρχίας είναι:
- Για το έξοχο αφηγηματικό τέμπο της Λίνα Βερτμίλερ, που, μέσα από βραδείς ρυθμούς και χρήση άφθονου διαλόγου, καταφέρνει και δημιουργεί μια ιδιόρρυθμη εκκρεμότητα.
- Για την πρωτότυπη σκηνοθετική αντίληψη, όπου το πλάνο-σεκάνς τεμαχίζεται και εναλλάσσεται με γκρο πλάνα, μεσαία πλάνα και ενίοτε μόνον γενικά.
- Για την απεικόνιση μιας κοινωνικής παρακμής με τρυφερότητα και όχι με σκληρότητα.
- Για όλους τους εξαιρετικούς ρόλους, με πρώτο τον Τζιανκάρλο Τζανίνι να λάμπει στην κυριολεξία.
- Για την επίσης πληθωρική ερμηνεία της Μαριάντζελα Μελάτο, που είναι μία από τις καλύτερές της.
- Για το εκπληκτικό και αξέχαστο τραγούδι του Νίνο Ρότα που δονεί όλη την ταινία.
- Για την εκπληκτική φωτογραφία του Τζουζέπε Ροτούνο, με χρώματα ποικίλα και ανθεκτικά.
- Για τα εξαιρετικά λειτουργικά ντεκόρ του Τζιάνι Τζοβανόνι που αναδεικνύουν απόλυτα την ατμόσφαιρα εποχής.
- Γιατί παρακολουθούμε τη γνήσια ιταλική εκδοχή της ταινίας και όχι την ντουμπλαρισμένη αγγλική, που χάνει σε γοητεία.
- Γιατί η Βερτμίλερ, και με τη σκηνοθεσία και με τις αισθητικές τις επιλογές, αναδεικνύει ως απώτερο στόχο της το θέατρο της Ιστορίας.
Υ.Γ. Την επόμενη Τρίτη 27 Δεκεμβρίου η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕΜΕΣ παρουσιάζουν στα πλαίσια του ίδιου αφιερώματος τη βραβευμένη κωμωδία του Πιέτρο Τζέρμι Διαζύγιο αλά ιταλικά (1961).