Την τελευταία του πνοή άφησε χθες ο πρώτος μαύρος δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος της Ν. Αφρικής, βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης και ηγέτης του κινήματος κατά του απαρχάιντ στην Αφρική
“Το έθνος έχασε το σημαντικότερο τέκνο του, ο λαός έχασε τον πατέρα του”, τόνισε, συγκινημένος και ντυμένος στα μαύρα ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής Τζ.Ζούμα, υπογραμμίζοντας ότι ο Μαντέλα διακρινόταν, πέρα από τους πολιτικούς αγώνες του, για την “ταπεινότητα, την ανθρωπιά και τη συμπόνια” που έδειχνε σε όλους.
Ο Ζούμα είπε ακόμη, ότι ο Μαντέλα θα κηδευτεί δημοσία δαπάνη και ότι οι σημαίες σε όλα τα δημόσια κτίρια θα κυματίζουν μεσίστιες από την Παρασκευή έως και την τέλεση της κηδείας του.
Ο Νέλσον Μαντέλα (Nelson Rolihlahla Mandela) γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου του 1918, στο Τράνκσεϊ της Νοτίου Αφρικής. Ο πατέρας του ήταν ο Χένρι Μαντέλα, αρχηγός της τοπικής φυλής Thembu.
Στο Δημοτικό σχολείο όπου φοίτησε, η δασκάλα του, του έδωσε το όνομα Νέλσον, καθώς συνηθιζόταν στα παιδιά που φοιτούσαν στο σχολείο, να δίνονται “χριστιανικά” βρετανικά ονόματα.
Μετά τον θάνατο του πατέρα του, το 1927, ο νεαρός Νέλσον έλαβε από τους πρεσβύτερους τα ερεθίσματα, ώστε να οραματίζεται μία ζωή μαχόμενος υπέρ της ελευθερίας των ανθρώπων, από κάθε μορφής καταπίεση.
Ξεκίνησε σπουδές στις Τέχνες, στο University College of Fort Hare, αλλά δεν τις ολοκλήρωσε, καθώς αποβλήθηκε για τη συμμετοχή του σε φοιτητικές διαδηλώσεις. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Ν. Αφρικής και επέστρεψε στο Fort Hare, για την αποφοίτησή του, το 1943.
Στο ίδιο διάστημα, ξεκίνησε σπουδές στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου του Witwatersrand, από όπου έφυγε το 1948, χωρίς να πάρει το πτυχίο του. Ακολούθησαν σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, όπου επίσης δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του.
Λίγο αργότερα, 2 επιπλέον χρόνια σπουδών στα Νομικά, επέτρεψαν στον Μαντέλα και τον φίλο του, Oliver Tambo, να ανοίξουν την πρώτη δικηγορική εταιρεία μαύρων, “Mandela & Tambo”, τον Αύγουστο του 1952.
Τελικά, πήρε το πτυχίο του παρακολουθώντας μαθήματα, κατά τους τελευταίους μήνες της παραμονής του στη φυλακή. Δεν παρευρέθηκε στην τελετή της ορκωμοσίας του, στο Κέιπ Τάουν.
Αν και είχε αναπτύξει πολιτική δράση από το 1942, το 1944 έγινε μέλος του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (African National Congress – ANC), όπου συνέδραμε στη δημιουργία του Συνασπισμού Νεολαίας.
Σιγά σιγά αναρριχήθηκε στις τάξεις του ANC, υιοθετώντας μία πιο “επιθετική” πολιτική γραμμή, το “Πρόγραμμα Δράσης”.
Το 1952 τέθηκε επικεφαλής της κίνησης πολιτικής ανυπακοής, ενάντια σε 6 άδικους νόμους της κυβέρνησης. Επρόκειτο για καμπάνια του ANC και του Ινδικού Κογκρέσου Νοτίου Αφρικής (South African Indian Congress).
Ακολούθησε η σύλληψη του ίδιου και 19 ακόμη ατόμων, για τη συμμετοχή τους στην καμπάνια και η καταδίκη τους σε 9 μήνες καταναγκαστικών έργων, με 2ετή αναστολή.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη φυλακή, η δημοφιλία του εκτοξεύτηκε στα ύψη. Θεωρήθηκε και χαρακτηρίστηκε ως ο πιο αξιόλογος μαύρος ηγέτης στη Νότιο Αφρική και έγινε σύμβολο της αντίστασης κατά του Απαρτχάιντ, θέτοντας τους θεμέλιους λίθους για την πτώση του ρατσιστικού καθεστώτος.
Το 1988 χρειάστηκε θεραπεία για φυματίωση και στις 7 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους μεταφέρθηκε στη φυλακή Victor Verster.
Αποφυλακίστηκε την Κυριακή 11 Φεβρουαρίου του 1990, 9 μόλις ημέρες μετά την άρση αποκλεισμού του από το ANC κι όταν ο πρόεδρος Φρεντερίκ ντε Κλερκ, αναγνώρισε το ANC και ανέστειλε τις εκτελέσεις.
Τέσσερα χρόνια μετά την απελευθέρωσή του, οι Νοτιοαφρικανοί θα εξέλεγαν τον μεγάλο αγωνιστή κατά του απαρτχάιντ ως τον πρώτο μαύρο τους πρόεδρο. Ο Νέλσον Μαντέλα ύστερα από πενταετή θητεία απομακρύνθηκε από την εξουσία για να διευκολύνει την εδραίωση της δημοκρατίας. Τα τελευταία χρόνια είχε απομακρυνθεί από την κεντρική πολιτική σκηνή ταγμένος όμως πάντα στην ιδέα της κοινωνικής προόδου.