Για μια φωτεινή περίπτωση ανθρώπου, για έναν φωτορεπόρτερ που οι φωτογραφίες του «σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο» μίλησε ο πρώην πρόεδρος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας Μάριος Λώλος «στο Κόκκινο Θεσσαλονίκης 91,4» για τον πολυβραβευμένο φωτορεπόρτερ Γιάννη Μπεχράκη που έφυγε το Σάββατο στα 58 του χρόνια.
«Toν Γιάννη τον γνωρίζω εδώ και 28 χρόνια. Ο Γιάννης ήταν που όταν πρωτομπήκα στη δουλειά μου έλεγε έλα μαζί μου και εκεί που θα τραβώ εγώ θα έρχεσαι και εσύ. Μίλαγε σε όλους, τους έδινε συμβουλές. Αν κανείς δει το σύνολο της δουλειάς του Γιάννη θα καταλάβει και τι άνθρωπος ήταν γιατί σε εμάς τους φωτορεπόρτερ αυτό που φωτογραφίζουμε αντανακλά και αυτό που πιστεύουμε, το πως αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. Δηλαδή αυτό που είπε ότι ‘θέλω με τις φωτογραφίες μου να γίνει ο κόσμος πιο δίκαιος’ είναι αυτό που ήθελαν και οι φωτογραφίες του».
«Οι φωτογραφίες του Γιάννη ήταν αυτό: σκληρές, ευαίσθητες, τρυφερές, ήταν όλα, ό,τι μπορεί να ήταν ο Γιάννης. Ο Γιάννης Μπεχράκης ήταν αυτός που όταν ένας διαδηλωτής έτρωγε χημικά στο κεφάλι και έπεφτε κάτω, κρέμαγε την μηχανή του και έτρεχε να τον βοηθήσει. Όταν οι αστυνομικοί συνελάμβαναν έναν διαδηλωτή και τον χτυπούσαν έτρεχε και ρωτούσε τους αστυνομικούς ‘τι κάνετε γιατί τον δέρνετε’. Όταν ένα προσφυγάκι έβγαινε από την βάρκα και έπεφτε ξανά στη θάλασσα δεν τράβαγε αλλά έβγαινε για να το βγάλει. Δεν ήταν ο άνθρωπος που έλεγε ότι εγώ είμαι απλά εκεί και φωτογραφίζω. Εγώ είμαι εκεί και φωτογραφίζω αλλά όπου πρέπει να απλώσω το χέρι μου σταματάω και το κάνω. Λειτουργούσε ανθρώπινα» είπε ο Μάριος Λώλος για τον Γιάννη Μπεχράκη τονίζοντας ότι με τη δουλειά του και γενικότερα τη στάση του «έβαλε ένα τεράστιο λιθαράκι στο να αναδειχθεί μία καινούρια γενιά επαγγελματιών φωτορεπόρτερ με ηθική.
«Είναι πολύ καλοί φωτογράφοι, ευαίσθητοι, τηρούν τους κανόνες δεοντολογίας και έχουν επιλέξει ταξικά σε ποια πλευρά ανήκουν. Επιπλέον, επειδή ήταν ο πρώτος Έλληνας Φωτορεπόρτερ που βραβεύτηκε, ώθησε και νέους φωτορεπόρτερ που βραβεύτηκαν στη συνέχεια. Είναι μεγάλη απώλεια όχι μόνο γιατί έφυγε νωρίς αλλά γιατί μπορούσε να μας δώσει πάρα πολλά πράγματα. Ήταν εμμονικός με τη δουλειά, τη λάτρευε, πάντα είχε να πει καλά πράγματα να σε διορθώσει, μιλούσε σε όλους, από τους πιτσιρικάδες φωτορεπόρτερ μέχρι και σε αυτούς με εμπειρία 30 χρόνων» σημείωσε ακόμη.
«Οι φωτογραφίες του Γιαννη είναι τόσο ευαίσθητες και συνέβαλε με αυτές εκείνη τη χρονιά να υπάρχει ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες στο Σύνταγμα και στην Ειδομένη. Οι φωτογραφίες του Γιάννη σε κάνουν πιο καλό άνθρωπο, σε κάνουν να γνωρίζεις τι έγινε στην Αφρική, σε μία εμπόλεμη κατάσταση, στο προσφυγικό» κατέληξε.